Tumgik
#acının ilacı
civcivwq21 · 19 days
Text
15 notes · View notes
hissetmedigimacilar · 9 months
Text
𝐆𝐞𝐦𝐢𝐥𝐞𝐫 𝐛𝐚𝐭ı𝐧𝐜𝐚 𝐚𝐜ı𝐫 𝐦ı 𝐝𝐞𝐧𝐢𝐳𝐢𝐧 𝐜𝐚𝐧ı?
14 notes · View notes
gecmisingolgesiposts · 3 months
Text
tavsiye ederim güzel şarkı :)
4 notes · View notes
ladymidnight09 · 6 months
Text
2 notes · View notes
kohnelerdehisler · 2 years
Text
Kaderime kederime razıyım ederime
Gönlünü duy söyle dileğini
Bahçemiz olsun dilimizi yutsun
Bilen çözer elbet bir gün düğümleri
~A
5 notes · View notes
bar4n808 · 2 years
Text
Birbirinizi uyutmayin çünkü , Uyumak için var "Haplar ve Şuruplar" No1 :)
4 notes · View notes
Text
gece gelir,gemi batar.
0 notes
emirkocturk · 1 year
Text
Tumblr media Tumblr media
Zaman hiçbir acının ilacı değildir. sadece zihni dinlendiren kısacık bir inziva meselesidir..
coffee enjoyment
879 notes · View notes
sessizharfler · 11 months
Text
Tumblr media
Bazı acılar öyle kolay kolay geçmez. Her acının kendine göre ilacı vardır.
Bazı acılar ağlayınca
Bazı acılar sarılınca
Bazı acılar sevilince
Bazı acılar ise ölünce geçer
107 notes · View notes
saniriimoluyorumm · 2 months
Text
Bazı acılar vardır zamana bırakırsın, zaman her şeyin ilacı dersin bir bakmışsın o acının içinde kıvranarak, yavaş yavaş, sesin soluğun çıkmadan ölüyorsun. Sahi gerçekten zaman her şeyin ilacı mıydı yoksa bizi öldüren yavaşça ruhumuza yayılan bir zehir miydi?
17 notes · View notes
girifit · 1 year
Text
artık yeter, diyerek gittim her yerden. arkamdan adımı seslenen kişileri yok saydım. bencilsem bencilim. ama daha fazla duracak gücüm yoktu. sana beni anla demeyeceğim çünkü anlamayacağını biliyorum. yaktığın sigarayı unutup daldığın zaman o sigaranın bitişini ve parmak uçlarını yakışını anlamayacaksın. gözyaşların akmasın diye aynaya bakamamak ne demek anlamayacaksın. sırf bir şeyler geçer umuduyla buz gibi havada ince kıyafetlerinle sokaklarca yürümeyi anlamayacaksın. gözlerine bakamamayı, bedendeki acının ruhtaki acıyı dindirdiğini düşündüğün kendine iyileşmeyecek zararlar vermek ne demek anlamayacaksın. sen bilmeyeceksin. anlatsam da nefesim tükenecek yalnızca. gözlerinde acıma duygusunu göreceğim, biliyorum. çünkü hep böyle oldu ve olacak. o yüzden susuyorum artık. aç karna içtiğim onlarca ilacı bakmadan düğüm olmuş boğazım ile yutuyorum. balkon köşesinde sigara bitiriyorum. ben bitiyorum.
60 notes · View notes
veradansatirlar · 7 months
Text
Ruhsal acının dışa vurumu diye bir şey var. Fiziksel bir yaran yok ama hareket edecek halin dahi yok. Sanki tonlarca yük taşımışsın ve kimse yardım dahi etmemiş. Üstelik fiziksel yara bir şekilde geçer, zaman iyileştirir. Oysa ruhsal ağrının ne ilacı var ne de zaman iyileştiriyor.
27 notes · View notes
ladymidnight09 · 7 months
Text
3 notes · View notes
kohnelerdehisler · 2 years
Text
Zehir karışmış topraklar
Mühür vurmuşlar kalbine
~A
3 notes · View notes
kosmazsankosamazsin · 5 months
Text
11 notes · View notes
bayanyuruyencenaze · 1 month
Text
Bomboş bir sayfanın ortasında tertemiz yaprağın ortasına düşen kan damlasıydım. İzler, zihnimde izmaritini bastırıp kendisiyle birlikte acıları ortaya çıkardığında oradaydım. Hiçliğin ortasında, karmaşanın içinde ben yine oradaydım. Bizi alıştıran zaman mıydı bilmiyordum ama acıyı her görmek istediğimde yara tazeydi. O kadar tazeydi ki her defasında unutmamak için tuz basıyordum. Şimdi ilk dinlediğimde bana ödülken ölümümü her andığımda bana azap olan o şarkıyı dinliyordum, ölümden saatler sonrasında. Acının İlacı. Bir varmış bir yokmuş... Ben hiç yoktum, varlığımın ortasında yaşamımın her noktasında da artık olmamaya devam ediyordum, rol yapıyordum. Yoğun bakımın duvarları, hastane kokusunun midemi alt üst ettiği saatlerdeydim, gecenin bir yarısı bir yarası, hemen sıradaki şarkı başladı. Bekle Dedi Gitti. Ben kendimi öldürmüştüm sabahında, o zaman neden tuzlu göz yaşları yanağımdan savruluyordu. Ölü biri ağlayabilir miydi? Sevgili Okuyucu, bu intihar olamayacak kadar güzeldi taaki ben gözlerimi açana dek çünkü ölüm yeni başlıyordu ben ise ağlıyordum öylece. İntihar plansızdı, ölüm bu kadar yakınken ilk defa hava bu kadar güzeldi, ilk defa istek vardı oysa ben nereden bilebilirdim ki kanlı ellerimle kendi boynuma idam ipini geçirdiğimi... İnsanlar katilini tanır, ölümü sever bazen ölümü de sever insan. Ben en çok yanlışı kendime yaptım hem de gözümü kırpmadan. Saatler ilerledi, şarkı devrildi Toprak Yağmura. İnsan kendi elleriyle de kendini öldürebilirdi. Canım acımadı ama içim öyle çok acıdı ki sustum. O kadar sustum o kadar iyi oynadım ki ben bile inandım bana bahşedilen ikinci yaşama ama her şey aynıydı ben hariç... Anlıktı, gözümü açtığımda kazandığımı biliyordum, güneşi hiç bu kadar net hissetmemiştim ama bu aynı zamanda yenilgiydi. Doldurdum beynimin içini boşlukla doldurdum, kendimi her duruşmada haksız çıkardığım safsataları sıraladım birer birer kendi meclisimde tek bir oyla. Bu sefer korku yoktu, ölmekten korkmak yoktu şimdi sadece karanlığı halletmem gerekecekti. Saatin yelkovanı ilerledi ve bir şarkı daha Kimse Bilmez. İntihar beni kolluyor ara ara uyuyamıyorum. Göz kapaklarım koparcasına acırken ben siktiğimin uykusunu uyuyamıyorum. O günde uyumamıştım canım acımıyordu uyuşmuştum ya da gerçekten hissetmiyordum artık. Sadece yoruldum ve çok uykum var. Serumun bitmesini bekliyorum, şafak sökmeye yakın... Sol köprücük kemiğim kırıldı, dudağımda açılma ve kafamdan akan kanlar dedim ki bir hiç uğruna. Şimdi şafak sökerken zaman durdu, acı uçurumun kenarındaydı ama oradaydı sonra notalar kayboldu, kalbimin anahtarını deniz yuttu ve ben sustum canım yandı, geçti, artık çok geçti.
2 notes · View notes