"Bir eşikten geçince başkası beliriyor önünde. Onu da geçince bir başkası. Düz bir yol yok, kenarından da geçemiyorsun bu eşiklerin. Aheste ilerlemeli insan; eşiklere varmadan arada biraz nefes almalı. Çünkü ömrün sonuna kadar böyle devam edecek."
Yarın bayram ve ben yine bir umutla çocukluk duygularımın bana geri geleceğini düşünerek uyuyacağım bu akşam.
Bana yeni alınan ayakkabılarım baş ucumda olmayacak,elbiselerim yatağımın yanı başında,benimle uyumayacak ve erken uyursam sabah erken olacak hissi taşımayacak bedenim biliyorum.Sabah olunca kimden ne kadar harçlık alacağım hesabını yapmayacağım.Bize en çok şeker veren komşumuzun kapısını sabah ezanı ile birlikte çalamayacağım biliyorum.
Ama yinede bur umutla bayramı bekliyor içimdeki çocuk ...
Çok baş başa kaldın kendinle, düşünüp durdun öylece. Ne geçti eline? Sebepsiz yere, ağladın öylece. Kimse kanayan yaranı görmüyor ki, ne bu çabalaman, desene? Senden kime ne? Ne zaman önemli oldun sen, söylesene? diye düşünüyorsun yine değil mi? Hadi desene! Çok daha değerlisin kendi içinde ama bilemiyorsun ki bi yerde, durup kalıyorsun öylece, gerçek şu ki sen “ben kusursuzum bak beni görsene” desen de. Görmek istemeyen seni üzüp ağlatır yine, hak etmeyeni sevmemeyi öğrensene. Yeter ağladığım artık, desene. Yağmur damlası değilsin sen öylece, akıp gidip yok olucak ölümüne.