#Museum van Bommel van Dam

[garadinervi]

José Brokken-Zijp and Hans Brokken, herman de vries – die Wirklichkeit im Bild, Künstlerbücher 1960 – 1985, [from the collection Brokken Zijp Foundation of Art], Designed by Mark van den Eijnden, Photography by Peter Cox, Printed by Drukkerij Walters, Maastricht, Bonding by hand by Handboekbinderij Geertsen, Nijmegen, Museum van Bommel van Dam, Venlo, 2015 [Exhibition: herman de vries 1960 – 1995. kunstenaarsboeken, collages, gemengde technieken en video, Curated by Hans and José Brokken-Zijp and showing works and artists' books from the Brokken Zijp Foundation of Art (BFA), Museum van Bommel van Dam, Venlo, September 20, 2015 – January 10, 2016] [Peter Foolen, Eindhoven]

#graphic design #art #exhibition #catalogue #catalog #cover #herman de vries #josé brokken zijp #hans brokken #mark van den eijnden #peter cox #drukkerij walters #handboekbinderij geertsen #museum van bommel van dam #brokken zijp foundation of art #2010s

[jossarisfoto]

Venlo | Centrum in 360°

Dinsdag, 12 december 2023 | Vandaag maak ik – gewapend met mijn nieuwste aanwinst, de Insta360 X3 360° camera – een wandeling door het bruisende centrum van Venlo. De ontdekkingsreis begint in het schilderachtige Wilhelminapark, waar de natuurlijke pracht een perfecte achtergrond vormt voor de veelzijdige mogelijkheden van de camera. Vervolgens wandel ik langs de Lage Loswal en de Stadshaven,…

View On WordPress

#2023 #360˚ foto #360° film #Jodenstraat #Julianapark #Keizerstraat #Kwartelenmarkt #Lage Loswal #Limburg #Limburgs Museum #Loohofstraat #Museum van Bommel van Dam #Nederland #Oude Markt #Rosarium #Sint-Martinusbasiliek #Stadshaven #Tiny Planet #Venlo #Visit Venlo #Wilhelminapark

[jurjenkvanderhoek]

DE ANDERE WERKELIJKHEID VAN MELLE OLDEBOERRIGTER

Dat Melle surrealist is zal hij wel nooit van zichzelf gezegd hebben. Als hij al iets gezegd zou hebben van zichzelf. Over zijn werk en zichzelf was hij bij leven niet zo spraakzaam. Daardoor is het zijn en Melles werk omgeven met een vervreemdende raadselachtigheid, een mistig mysterie. Want waarom deed hij wat hij deed. Waarom komen in zijn werken vooral zoveel mannelijke geslachtsdelen voor en in minder aantal die van de vrouw. Pas na zijn leven en ook nu nog proberen kunstkenners en liefhebbers deze symboliek te duiden. In het boek “Melle – Schilder van een andere werkelijkheid” reflecteren een zevental auteurs ieder vanuit het eigen vakgebied op zijn werk. De catalogus is uitgegeven bij de tentoonstelling in Museum Van Bommel van Dam in Venlo. Om het werk van deze bij het grote publiek min of meer vergeten kunstenaar onder de aandacht te brengen van een beoogde nieuwe groep toeschouwers.

Melle Oldeboerrigter is in de schilderkunst een autodidact. Zijn tekentalent is evenwel al vroeg opgemerkt en hij wordt gestimuleerd dit verder te ontwikkelen. Hij gaat naar de grafische school en wordt letterzetter, maar ook tekenaar want in de avonduren volgt hij lessen in vaktekenen en lithografie. Pas in zijn 30e levensjaar gaat hij schilderen. Zijn werken hebben vanaf het begin al onwerkelijke trekken, symbolische aanwijzingen en ondoorgrondelijke elementen. Deze wondere wereld die Melle ons op zijn doeken creëert blijft ongrijpbaar zolang de schepper geen verklaring ervan afgeeft. Door de fallussen die veelvuldig in allerlei vormen in zijn werken te vinden zijn hebben de schilderijen in eerste instantie minder goed ingang bij musea en expositieruimten. Ze worden gezien als seksuele symbolen en daardoor afgedaan als pornografisch of erger vulgair.

Maar dat vooroordeel wordt naarmate de tijd verstrijkt omgezet in een gefundeerde mening door onderzoek en gewijzigde standpunten. Nog wordt het werk wel gecensureerd om geen aanstoot te geven en daarmee het publiek het museum uit te jagen. Maar doordat de wereld openging en de overtuigingen losser werden wordt Melles werk meer gewaardeerd op inhoud en minder op vorm. Er wordt nu gegraven in lagen, dieper gekeken in de geestestoestand van de maker. Hoewel hijzelf dus weinig of niets over zijn werk losliet kunnen door puzzelstukken uit zijn omgeving in elkaar te schuiven van mogelijke bedoelingen de achtergronden worden doorzien.

Museumdirecteur Paulo Martina schrijft daarover in zijn voorwoord: “De enorme last die zijn wezens dragen, verbeeldt de tragiek van de voorstelling. Een letterlijke uitbeelding van het gezegde dat mannen vaak alleen maar achter hun pik aanlopen.” Het is geen wellust wat Melle uitbeeldt, geen erotische toespelingen lopen over en kruipen door zijn werken. Het is de potsierlijkheid van het verval. De tragische en destructieve aanwezigheid van de mens op aarde. “Melle brengt de schepping terug naar haar essentie: de drang tot voortplanting.” Want dat is waar het leven om draait in principe, het multipliceren om de soort in stand te houden.

In deze tijd van dickpiks, #metoo en nieuwe preutsheid is Melles werk zeer actueel. Zou dat om de strekking van de afgebeelde wezens zijn of de letterlijke uitbeelding van de lichaamsdelen, dat het werk nu modern en hedendaags oogt. Het zal nog voortdurend de blik van mensen beschamend laten afwenden, ze zullen er langs heen willen kijken om niet geconfronteerd te worden met datgene dat na de zondeval niet meer bloot gegeven kan worden. Maar het zijn wel waar de lusten en de lasten van de mensheid op gebaseerd zijn. Met zijn schilderijen wil Melle dat zichtbaar en bespreekbaar maken. Met de man als lichtend voorbeeld, althans het materiaal waar het leven aan ontspruit.

Het lijkt alsof Melle een andere werkelijkheid schildert, maar het is de realiteit van alledag die weggestopt wordt in de gematigde om niet te zeggen calvinistisch westerse wereld. In andere beschavingen gaat men veel minder krampachtig om met fallus en vagina. Worden de delen van het lichaam juist verheerlijkt en verafgood, niet om het bevredigen van de lusten maar omdat dit het gereedschap is het leven in stand te houden. Vruchtbaarheid en voortplanting is voor iedere soort, van mens tot dier, van slak tot bij en van vis tot slang, het hoogste goed. Maar of dat de bedoeling is en de betekenis van de verbeelding van Melle blijft vooralsnog onduidelijk. Met de uitgave proberen de schrijvers er wel een vinger achter te krijgen, maar doordat de maker nauwelijks iets over zijn werk heeft gezegd blijft het gissen. En dat imagineren, dat veronderstellen, is de kracht van Melle maar evenzeer de sterkte van de kunsthistorici die na zijn dood zich over zijn werk buigen. Het blijft een geheimzinnige en wonderlijke wereld die geschapen is, zwevend boven de werkelijkheid. Maar juist die waarheid zo ondubbelzinnig bij de kraag vattend. Want al lijkt het werk van Melle symbolisch, velen zullen die symboliek ontgaan doordat de blik enkel getrokken wordt door de groteske geslachtsdelen, is het werk van een onmogelijke realiteit.

De auteurs die zich voor het boek hebben gebogen over Melle en zijn werk gaan onder meer in op de schilders, de denkers en de schrijvers die hem hebben geïnspireerd. Het verzamelend echtpaar Van Bommel-van Dam, dat een deel van zijn werk uit de vergetelheid hielden en een plaats gaven in hun museum in Venlo krijgen klank in het boek. Zijn werk wordt door seksuologen bekeken, besproken en verduidelijkt. En vraagt een schrijver zich of Melle Oldeboerrigter de twintigste-eeuwse Jeroen Bosch is. Er zijn vergelijkingen te trekken, overeenkomsten te onderscheiden, maar Melle zelf vond dat zeker niet: “Jeroen Bosch vind ik een prutser”. Het is daarom dat het stil blijft rond de figuur Melle, het vaag is in zijn schilderijen. Wat heeft hem bezield, wat de schilder bewogen. Wie het antwoord denkt te weten mag het zeggen. Maar een dergelijke vraag ontweek Melle zelf door maar een of ander onsamenhangend antwoord te geven “om van het gevraag af te zijn”. En dat mysterie rond zijn figuur heeft hij tot zijn dood in stand gehouden en ook nu nog klinkt dat door. Maar de lezers van het boek en de kijkers in de tentoonstelling kunnen zich nu vergapen aan de erfenis van deze bijzondere schilder. Voor even zijn in die andere werkelijkheid.

Melle – Schilder van een andere werkelijkheid. Diverse auteurs. Uitgave bij de tentoonstelling in Museum Van Bommel van Dam, Van Spijk Art Books, 2022.

#melle #melle oldeboerrigter #museum van bommel van dam #van spijk art books #schilderijen #kunst #art #surrealisme

[blodheinie]

After the festival, a scaled down re-enactment scenery was on view in the museum itself. For the selected pictures on this website the mini visitors were temporarily on the move. An excerpt from this eight-hour radio show can be listened to in the link below (bottom). by: TUYG Jeen Brouwer (2004, Maastricht) Bart Kelleter (2001, Heerlen) Dean Kisters (1996, Heerlen) Mike Moonen (1990, Heerlen)

at museum van Bommel van Dam

#mike moonen

[thomas-goetze-fotografie]

2023.10.07 | venlo nl, vbvd

→ museum van bommel van dam

#fotografie #photography #original photographer #original photography #architecture #art photography #vbvd

[maartenbuser]

Bespreking van twee exposities van Shinkichi Tajiri

Eerder in Museum van Bommel van Dam, maar gelukkig nog tot midden mei in Bonnefanten: twee mooie overzichten van de intrigerende Japans-Amerikaans-Nederlandse beeldhouwer Shinkichi Tajiri. Voor Metropolis M bezocht ik beide tentoonstellingen, die onder meer ingaan op Tajiri's oorlogservaringen. Hoe heeft hij die eigenlijk een plaats gegeven in zijn vaak militaristisch ogende werk?

[peterpijls1965]

Beter uit de oorlog komen

Museum Van Bommel van Dam in Venlo toont momenteel de expositie Armando: door de ogen van een vriend. Armando (1929 – 2018) herinner ik me vooral door zijn obsessie met kamp Amersfoort.

Als bokser, violist en deelnemer aan het melige Herenleed (met Cherry Duyns) vond ik hem minder, en als journalist van Haagse Post misschien ten onrechte bijna vergeten.

Zijn monumentale, soms bombastische maar ook beklijvende doeken die vaak naar de oorlog verwezen, kunnen misschien niet goed begrepen worden zonder het boek dat hij in 1967 met Hans Sleutelaar publiceerde: De SS-ers.

Zeven vrijwillige Nederlandse SS´ers (onder wie een vrouw) komen daarin niet geïnterrumpeerd aan het woord over hun beweegredenen om voor Hitler te vechten. De uitgever noemde het een noodzakelijk maar verschrikkelijk boek.

Armando en Hans Sleutelaar schreven zelf in hun voorwoord: 'Er is in elk geval één overeenkomst tussen de vrijwilligers die vochten aan de goede kant en die aan de foute kant: zij hoopten dat hun land beter uit de oorlog zou komen dan toen het door die oorlog werd overrompeld. Hoe het de mensen van het verzet in en na de oorlog is vergaan, is algemeen bekend. Over de levens van de onmensen die hun bitterste vijanden waren, weten we weinig.´

[kundst]

Roger Raveel (Be 1921-2013) A brief look back (1980) Oil on canvas (195 x 145 cm)

#roger raveel #1980 #belgian art #museum van bommel van dam

[daancouzijn-blog]

Forever Online / Bring back the Logitech (video installations) - september & october 2017

I exhibited two of my video installation works at the exhibition 'Apocalypse, a working title' at Museum van Bommel van Dam that were on view from 04-09-2017 until 06-10-2017 (curated by Sjors Bindels and Valentina Gal).

Museum van Bommel van Dam presents: ‘Apocalypse, a working title.’ This exhibition evolved around contemporary imagery and their aesthetics. The language they speak, the sounds they make and the stories they show us through their presents. This presents had to be fought for in a time where the immensity of what we call images is being attacked by itself, its reproduction and productivity. The Apocalypse of the image; the knowledge that can be hidden again. Through the layers of mass production secrets can be lost and visions can be found.

‘Apocalypse, a working title.’ Consisting work of a combination of young artists working with new media en contemporary imagery. From modern animations to sculptures dealing with subjects like the internet. This younger generation of makers grew up in a different world, a worldwide world, full of new techniques, developments in the social arena en they will probably see in this life the first people who will travel to Mars. The exhibition ‘Apocalypse, a working title.’ combines several pieces from the core-collection from Museum van Bommel van Dam with this new generation of makers, a clash, a rare meeting, but most of all a valuable experiment that maybe will give us an insight in the zeitgeists of one and the same world.

An Apocalypse is romantic, therefore it is asked for, pushing towards it, cheering for it, fighting side by side it.

Other participating artists were:

Armando / Arthur Boer / Henri Boot / Flip van der Burgt / Marc Chagall / Daan Couzijn / Gerrit Willem Dijsselhof / Jan van Essen / Arash Fakhim / Valentina Gal /Jan Groenenstein / Aad de Haas / Thijs Jaeger / Onne Kamerlingh / Melle / Will Rieser / Mantas Rimkus / Gerard Sluyter / Boris Smeenk / Nardus van de Ven / Joeri Woudstra / Dick Zwier.

#daan couzijn #daan #couzijn #arthur boer #arash fakhim #valentina gal #thijs jaeger #mantas rimkus #boris smeenk #joeri woudstra #museum van bommel van dam #sjors bindel #apocalypse #apocalypse a working title #a working title

[garadinervi]

From: José Brokken-Zijp and Hans Brokken, herman de vries – die Wirklichkeit im Bild, Künstlerbücher 1960 – 1985, Brokken Zijp Foundation of Art, Museum van Bommel van Dam, Venlo, 2015, Edition of 300 [Exhibition: September 20, 2015 – January 10, 2016]. Designed by Mark van den Eynden

(via Peter Foolen)

#graphic design #art #pattern #exhibition #catalogue #catalog #herman de vries #josé brokken zijp #hans brokken #mark van den eynden #brokken zijp foundation of art #museum van bommel van dam #2010s

[jossarisfoto]

Venlo | Armando in Museum van Bommel van Dam

Woensdag, 19 april 2023 | Deze publicatie gaat over mijn bezoek aan het Museum van Bommel van Dam en dan in het bijzonder aan de tentoonstelling over het werk van Armando. De tentoonstelling omvat het werk van de Nederlandse kunstenaar Armando, die bekend staat om zijn krachtige en expressieve stijl.  Een van de meest opvallende aspecten van de tentoonstelling “Armando: door de ogen van een…

View On WordPress

#2023 #Armando #Jos Saris #Limburg #Museum van Bommel van Dam #Nederland #Venlo

[jurjenkvanderhoek]

HET BEELD, DE KUNSTENAAR EN ZIJN MUZE

Ze is zijn muze. Zij staat volledig achter hem. Niet als een schaduw, maar als steun in de rug. Toeverlaat, rechterhand. De mens heeft iemand nodig als klankbord en als raadgever om tot bloei te komen. Voor Fons Schobbers is zijn vrouw Liesbeth de godin van zijn kunst en wetenschap. Wanneer zij er niet voor hem was geweest had zijn kunst waarschijnlijk niet zo'n vlucht opwaarts genomen als dat het heeft gedaan. Had het minder bezieling gekregen. Waren het een veelheid van aardig bedachte en gebeeldhouwde vormen. Maar dat was het dan ook en daar zou het bij gebleven zijn. Scheppingen van 13 in een dozijn.

Maar Liesbeth heeft Fons dusdanig en dermate geïnspireerd, en doet dit nog voortdurend, dat er begeesterde beelden zijn en kunnen ontstaan. Beelden met betekenis zonder slechts een abstracte vorm te zijn. Beelden waarvan je de lijnen met een zachte aanraking wilt volgen. De vingers in een warme streling de koude materie te bepotelen. In het boek “Urge 2” kunnen de werken met de ogen worden betast. De uitgave is te zien als catalogus bij de tentoonstelling in Museum van Bommel van Dam. In enkele essays licht auteur en kunstrecensent Wim van der Beek Schobbers’ objecten bij en het proces van ontstaan toe. Uit die tekst komt in diverse bewoordingen naar voren dat het koppel op meerdere vlakken een twee-eenheid is.

In de kunst vooral zijn Fons en Liesbeth met elkaar verbonden. De muze is zijn klankbord. “Zij is altijd bij het scheppingsproces betrokken en benadrukt steeds dat communiceren niet hetzelfde is als elkaar napraten of elkaar in blinde bewondering volgen”, lees ik. Communiceren is elkaar spiegelen, brainstormen, nieuwe opties of alternatieve gezichtspunten aandragen, elkaar scherp houden, samen naar ruimte en mogelijkheden zoeken, samen initiatieven ontwikkelen en elkaar stimuleren. Als teamspelers weten ze wat ze aan elkaar hebben en kunnen verwachten. Uit dat intensieve samenspel ontstaan esthetisch aandachtige kunstwerken. Waarbij mij dus de handen beginnen te jeuken om ze aan te raken. Niet alleen met de blik langs de vormen te gaan, maar ook letterlijk te bevoelen.

De objecten met meest vrouwelijke vormen lijken uit de hamer en beitel van Liesbeth ontsproten te zijn. Sierlijk en elegant zoals alleen een vrouw het harde materiaal kan benaderen. Hoewel deze zienswijze uitermate seksistisch klinkt, want zou een man niet vriendelijk met de materie kunnen omgaan. Er zijn vele voorbeelden in de kunstgeschiedenis dat dit zeker het geval is. In deze context zie ik toch in de beelden de autoriteit van de muze achter de kunstenaar. De nog sterkere vrouw achter de sterke man. In de objecten die Fons Schobbers maakt van gevonden voorwerpen, de objet trouvé of ready mades, zie ik meer de wispelturige grillen van een manspersoon terug. Die karaktereigenschappen lees ik tevens van de foto’s in het boek waarin het duo is geportretteerd.

De beelden van Fons Schobbers zijn talloze variaties op eenzelfde thema. Maar dat thema gaat door zijn handen nooit vervelen. Je hebt nooit genoeg gezien van de objecten. Almaar zit er vernieuwing in een volgend beeld, hoewel het voortborduurt op een eerder gemaakte vorm. Zijn beelden zijn woorden in het verhaal dat Schobbers de wereld wil vertellen. Passen in de regel en vormen samen een zin. De objecten vallen na elkaar gezien te lezen als een hoofdstuk in de biografie van de kunstenaar.

Het beeldende oeuvre van Fons Schobbers heeft een lange adem en een grote reikwijdte. Mede doordat zijn beschermvrouwe Liesbeth hem lucht geeft om creatief te blijven. Op de schutbladen voor en achter in het boek is te zien dat zijn atelier overladen is met kleine schetsen van gips. Dat zijn bron vol ideeën nog lang niet opgedroogd is. Dat hij nergens hoeft te improviseren of voor de vuistweg te creëren. De planken afgeladen met miniaturen kunnen inspiratie geven tot nieuwe levensgrote werken. Ook kunnen deze kleine modellen uiteraard uitstekend solo de wereld ingaan, als kleinood in het interieur, als hebbeding op de boekenkast. Maar ze zijn eens en vooral de opstap naar een volwassen vormgeving, een idee om uit te vergroten en in een buitenruimte te plaatsen.

Schobbers geeft vorm aan de ruimte rondom zijn beeld. Wanneer het object op een sokkel is geplaatst bepaald het de omgeving waarin het staat. De beschouwing van die plek zal nooit meer dezelfde kunnen zijn. Het beeld begrenst de omvang van die plek, het beeld is de restvorm van deze ruimte. Het is alsof het daar hoort omdat het er onzichtbaar altijd al was. Zoals de klomp steen of het blok hout altijd al de vorm in zich heeft gedragen, de kunstenaar hoeft het enkel nog maar uit te pakken. De kunstenaar volgt de aders in de steen en de nerven van het hout. Hij is schatplichtig aan de natuur van de materie. Wanneer hij dan in kunststof zijn idee vorm geeft heeft Fons geheel de leiding in handen. Met uiteraard op de achtergrond de kritische blik van Liesbeth. Dan gaat hij los en maakt van niets iets. Dat wat gedacht is krijgt beeld. Dan is Schobbers de schepper. Ontstaan er vormen die de ruimte nog niet kent.

En wanneer hij dan gevonden voorwerpen als materiaal voor zijn objecten gebruikt is zijn creatieve brein mijns inziens op het kookpunt van zijn. In deze beelden liggen zoveel manieren van anders kijken naar bestaand wezen verscholen. Dat rondom beschikbare en alom voorhanden zijnde elementen een nieuw leven kunnen krijgen. Niet de afvalbak in hoeven, maar kunnen reïncarneren in een volgende gedaante. Weggooien kan altijd nog, moet Schobbers gedacht hebben. Door beschadigde en in onbruik geraakte voorwerpen met zachtheid en aandacht te benaderen maakt hij objecten die mensen confronteert met laakbaar wegwerpgedrag. En natuurlijk, de steen of het hout geeft ook nieuw leven. Het baart een vorm. Fons is de verloskundige, Liesbeth de vroedvrouw. En het kind bezit ontdaan van moederkoek en navelstreng een onnoembare schoonheid. Vele objecten gaan zonder titel de wereld in, zodat de beschouwer het zelf een naam kan geven die past bij de emotie van het kijkproces.

Want lees ik “gevoel en verstand trekken samen op. Visuele spanning en vindingrijke vormgeving zijn altijd gegarandeerd”. Het samenspel van gedachten manifesteert zich door een dialoog besloten in het beeld. De dialoog van maker en muze. Deze communiceren samen eenduidig en krachtig met de beschouwer. Daardoor staat het beeld stevig op de sokkel, letterlijk en figuurlijk. Schrijver Wim van der Beek beziet elk kunstwerk van kunstenaar Schobbers als sleutelwerk. Ieder werk is een vervolgstap in de zoektocht naar ongekende mogelijkheden. “Ze maken deel uit van het grote geheel waarin geen onderscheid bestaat tussen minder belangrijke of juist superieure vondsten of ontdekkingen.”

Urge 2. Fons Schobbers. Beelden en objecten. Teksten: Wim van der Beek. Catalogus bij tentoonstelling Museum van Bommel van Dam in Venlo tot 22 oktober 2023. Uitgave Van Spijk Art Books, 2023.

#fons schobbers #urge #van bommel van dam #van spijk art books #beelden #objecten #kunst #boekbespreking

[ftnbooks-blog]

Esther Tielemans (1976)

Her first major exhibition was at the Stedelijk Museum, but her best publication by far is the one which was made for her exhibition at the Museum Bommel van Dam in 2011. (available at www.ftn-books.com) Great publication, designed by Adriaan Mellegers and printed by one of the very best printers in the business, Lecturis. Tielemans works differ in size. From intimate small sculptures to a room…

View On WordPress

#bommelvandam #scenes #sculpture #stedelijk #tielemans #voorlinden

[galeriechristophabbuehl]

Rudy Lanjouw

There is more to see

21. Oktober - 25. November 2017

Der niederländische Künstler Rudy Lanjouw verfolgt eine autonome, ungegenständliche Malerei, deren Ausgangspunkt die Beobachtung von Formen im Raum bildet. Seine Kompositionen entstehen in der Überlagerung komplexer Strukturen. Diese erscheinen wie Verwerfungen, Verschiebungen und Brüche innerhalb der Malerei und können zugleich als Metaphern oder lyrische Kodierungen seiner „Kompositionen ohne Worte“ gelesen werden.

Der Bildaufbau ist durch das flächige In- und Übereinander, das Staffeln von Grund, Linie und farbigem Akzent gekennzeichnet, womit Rudy Lanjouw eine bewegte, feinsinnige Balance der vielschichtigen Einzelstrukturen gelingt.

In der Begegnung von Raumvorstellung und Abstraktion entstehen offene Bildräume und lichtdurchflutete Felder, die amorphes Lineament durchkreuzt. Dabei wird der Weissraum nicht als Leere, sondern als spannungsreiche Mitte wahrgenommen, während die in alle Richtungen strebenden Linien den Blick leiten wie ein Koordinatensystem, ohne im Bild fest verankert zu sein.

Corona Unger, Kunsthistorikerin, Bremen

Rudy Lanjouw *1954

2017

“There is more to see”, Galerie Christoph Abbühl, Solothurn (CH) solo

“What is he building in there?”, Schlessart Bergen (NL) solo

“Er is meer te zien”, Ruimte P60, Assen (NL) solo

“Restatement”, Kunstverein Brackenheim (D) group

2016

“Restatement”, Galerie Schmidt und Schütte, Köln (D) group

“Dark Matters”, TAC Eindhoven (NL) group

“Drawing rooms#2”, PAK Gistel (B) group

“Vers werk”, Ruimte P60, Assen (NL) group

“Lavered space”, Museumstraat, Antwerpen (B) solo

2015

“Compositie zonder worden”, Galerie Corona Unger, Bremen (D) solo

Art Fair PAN Amsterdam (Oer van der Horst Contemporary)

2014

Museum van Bommel van Dam, Venlo (NL)

KunstSalon Assen (NL) group

Link rudy lanjouw

#rudy lanjouw

[bartwatching]

Afgelopen zondag het werk van kunstschilder Evert #Thielen bekeken in het Limburg Museum en Museum Bommel van Dam in #Venlo. Nu aan het nagenieten met het boek van zijn dochter Dagmar Thielen over haar vader. Een boek over het gehele oeuvre, de betekenis van zijn schilderijen en veelluiken met vele afbeeldingen. #EvertThielen #Venlo #kunst #schilderkunst via Instagram https://ift.tt/2XUuHty

#IFTTT #Instagram

[omroepvenlo]

Lezing over nazi-roofkunst bij museum

Bij Museum van Bommel van Dam is over twee weken een lezing over nazi-roofkunst. Ook musea komen regelmatig werken tegen die in het verleden geroofd of gedwongen verkocht zijn.