#INGGIT AKO ANG INET DITO

[cojovena-blog]

Excitement to Disappointment (real quick)

TRAVEL (Hong Kong June 15-19, 2017) June 15, 2017 ang aga kong nagising, siguro mga 7 o'clock in the morning, i already woke up na. woke up lang. di ako bumangon hahaha! i checked my facebook messenger and nakita kong nag message nga sila Mae and Wills about what will happen later in airport. so i just got up to eat breakfast and para na rin mag pa sukli ng 1000php kay ate which is wala siyang panukli kaya naman nanguha na lang ako sa baba ng barya para masuklian ko si ate. and then umakyat na ko at chineck yung oras pero wala pa rin. kaya nag laro na lang ako ng games sa messenger para pampalipas oras. hahaha! after ko mag laro, i checked the bathroom kung may tao pa. pero nakita ko si ate Manel na hindi naman pala naligo jsko. edi sana kanina pa ko nakaligo. kaleeerks. edi ayon naligo na ko ng bongga. kiskis libag dito, kiskis libag doon hahaha! para fresh papuntang hongkong anuba. so ayon, i ate lunch before i go. 11am kasi kami magkikita kita nila Mae and her fam sa Walter Mart. i have to go there before 10:30 para hindi naman nakakahiya sa parents niya. di bale nang ako ang mag antay, wag lang sila. so ayon, nag paalam naman ako kay padir bago ako umalis. baka sabihin aalis alis ako hindi man lang ako nag papaalam. aigoo! so buti na lang yung nasakyan kong tricycle is sobrang bait which he dropped me off sa mismong sakayan. omg. thank you very much kuya! dahil sayo, nabawasan ang stress ko sa bitbit ko. oh by the way, pinaka pinag sisisihan ko talaga na nag agree ako kay ate Zelyn sa pag dadala ng hiking bag kesa sa maleta na hiniram ko kay ate Manel. aigooo! later on, you will know why! so ayon, nagkita kita na kami and we're heading to airport na. hahaha! ang aga namin. we arrived at 1 in the afternoon, which is sakto lang because ang tagal nilang nag papalit ng pera sa airport and ang bagal ng pila sa counter for bag dropping and for checking in. ay nako! dapat kasi talaga merong counter for bag dropping lang kase we have checked in naman na online. aigoo! nasstress ako! so we went to subway pa muna before we enter the immigration. inorder ko na yung pinaka gusto ko. the subway melt ofcourse. after that, we headed to immigration area, filled up the form and we lined up for the immigration interview. well di naman talaga iingerviewhin, tititigan ka lang niya. jsko. we went inside after the checking of baggage and potchang gala! wala na bang mas iiinit yung airport?! mahiya naman sila sa mga foreigner. philippines is dubbed as having the worst aiport world wide. tapos ngayon mas pinapatunayan pa nila na tama nga sila. aigoo! if emergency, edi sana they have made improvised aircon for the convenience of people they are serving jusko! so ayon, nastress lang naman ako. we even searched for COLD service water pero anak ng pucha talaga, HOT pa talaga yung service water nila. we don't have any choice kundi bumili ng bottled water. we're trying to save money pero destiny na rin nag babadya na wag na kami mag tipid. jusko naman. nasa pilipinas palang kami, gastos na agad. so we're boarding na and ang cute ng system nila, inuuna muna nila yung sa mga pinaka dulo which is where wills will be seated hahaha! sana lahat ng airline ganyan ang system, para hindi nag sisisiksikan mga tao sa loob ng eroplano. good job Cebu Pacific! so we entered the aircraft as we surrendered the half of our ticket to the staff. idk what people call them. basta yun yon. hahaha! so ayon pag upo, selfie agad siyempre. video here video there, chika here chika there. and then napag alaman namin na delayed yung flight dahil sa sobrang lakas ng ulan. for the safety of the passengers, kailangan talagang idelay ang flight namin. so dahil almost 6pm na, the FAs needed to serve foods para sa passengers. we're starting to smell noodles. uuuugh! eh gustong gusto pa naman namin ni Mae ng ramen. yknow. koreaning hahaha! pero siyempre dahil nga may baon pa kaming subway yun na lang kinain namin hahaha! nahihiya lang ako kumain kasi puro onions yung subway ko. pero buti na lang sabi ni Mae puro onions din yung kanya. hahaha! edi nakisabay na rin akong kumain, and gutom na rin ako. hahaha! kumain na rin si Cath. habang nasa aircraft parin kami, kinakausap ko muna si Wills using my data. kawawa naman siya mag isa lang siya sa likod. hahaha! pinag uusapan namin yung about sa delay. it's okay naman for me, it's just sayang lang yung oras. odi sana nakapag millenialing pa kami sa streets sa Hong Kong kung sakaling maaga kami makarating diba. almost 8pm na nang mag depart kami. maganda yung citylights sa labas but sadly, nasa gitna kami kaya di ko makita yung view. baduy! and we arrived at around 10pm i guess? yeah. kasi 2 hours yung flight. pagkalapag namin, we headed forward di na namin naantay si Wills. hahaha! he just called me via facebook messenger nang makalabas kami ng cr. ihing ihi na kasi ako besh. don't judge me. ayoko lang kasi mag cr sa eroplano hahaha yknow. hassle. so ayon we went down the building para makapag ride ng train papunta sa main building ng airport and para din makuha na namin yung baggage namin. grabe pag ka kuha ko ng bagahe ko huhuhu kinawawa nila su Baymax. ang puti puti pa naman ni Baymax tapos makakabalik siya sakin ang dungis dungis na niya. ay nako naman! after we got our baggage, dumeretcho kami para makabili ng octopus card si Cath at para makapag pa load na rin si Wills ng octopus namin hihihi. tapos after non we went to 7-11 inside the airport hahaha shet bes! yung mga cashier ang ggwapo. hahaha when i told them na ang ggwapo ng mga cashier ng 7-11, nananahimik na lang si Wills while doing something in his phone tapos sila Mae at Cath naman, pasok agad sa 7-11 hahahaha! so plan A talaga is sa cafe de corale kami kakain but sadly, hinde, dahil tinamad na kami mag hanap and we even decided to eat sa 7-11 na lang. hahahaha jusko mga taong 7-11 parang walang 7-11 sa Pilipinas ah. hahaha! buti na lang there's fountain sa tabi ng 7-11. we decided to take the bus para maaga na rin kaming maka pag check in. waw naman ha. 11pm na eh. jusko ano pang maaga don? pag labas na pag labas namin ng airport grabe ang inet! kung may time lang ako mag hubad ng jacket, why not. pero jusko! bakit ba kasi nag jacket pa ko. akala mo naman kase winter season sa HongKong. napaka feelingera! hahaha! so ayon, pag labas namin, iniwan na namin yung cart sa may door at saka binitbit na namin yung bagahe namin. grabe inggit na inggit ako kela Mae, kasi nakamaleta sila. kairita talaga. sinusumpa ko talaga yung bag na yon! mejo malayo layo pang lakaran ang naganap bago kami naka punta sa mismong pick-up-an ng bus. haaaay haggardo bes! hindi ko rin maintindihan sarili ko kung bakit hindi ko pa hinubad yung jacket ko habang nag aantay sa bus. napaka shunga rin eh no. and so, few minutes na pag aantay, dumating na yung bus. aigoo! finally! pero eto ang pinaka pinaka pinaka nakakakaba na nangyare sakin. kasi i thought okay yung octopus card na nasa wallet lang tapos itatap mo sa something na pag tatapan. PERO HINDE! Aba muntik na ko masigawan ng bus driver. kase naman ang haba pa ng pila tapos nag co-cause pa ko ng delay sa linya. hahahaha so pinauna ko si Mae. "ikaw muna" tapos ayon, sabi ni kuya driver "you remove the card" na mejo pagalit. gusto ko sana tagalugin ng "kalma kuya!" eh kaso naalala ko nag mamadali pala lahat ng tao sa HongKong di kagaya sa Pilipinas na pa chill chill lang. kaya nahuhuli eh! hahaha! so ayon tinap ko na pero sa kamalas malasan, nahulog yung octopus card ko. kaya parang napa aigoo na lang yung bus driver hahaha! wala siyang magagawa galing siyang airport kaya kailangan niyang magpigil ng init ng ulo hahaha mga foreigner susunduin niya eh. bano ba siya? so pag upo namin, sabi pa ni Wills sakin, "buti hindi ka nasigawan?" grabe yung kaba ko non. hahahaha! so embarrassing kaya. after ilang bus stops, narealize ko na nasa PWD seat pala kami nakaupo. hahaha! kaya naisipan namin na lumipat sa likod kasi nakakahiya naman baka strict sila sa respect the PWD. so ayon, inaya ko na si Wills umupo sa pinaka likod since dun lang naman vacant. tinawag na rin namin sila Mae at Cath para magkakatapat kami sa likod hehehe cute! few bus stops bago kami nakababa, buti na lang at malinaw ang mata ni Wills at nakakabasa rin siya through mirror kasi ako, di ko talaga kaya magbasa through mirror lalo na mag mamadaling araw na rin, malabo na mata ko. tsaka nahihilo ako kase oa yung pag drive ng bus nung driver. jusko! lakas maka roller coaster besh. ang layo pa man din ng hawakan para di ka matumba sa inuupuan mo. juskolord. so ayon, bumaba kami sa Cheung Sha Wan. I expected na andun na yung titirhan namin pero what I remembered is hindi naman ganun ka sosyal yung location ng boarding house namin. kasi yung binabaan namin is parang pang Two Serendra sa BGC. pero yung alam kong location ng titirhan namin is parang divisoria ganon. naglakad lakad pa kami which is really bad for me kase i'm carrying a huge bag at my back at may bitbit pa ko sa kamay na backpack. wtf bro, eto namang si Wills, bumaba pa ng MTR para daw icheck yung map ng location, kasi wala kaming data para maka gamit ng map. kaloka. sinabi ko naman kasi sakanya na bumili na kami ng simcard. eh ayaw naman niya makinig sakin. jusko! ayan tuloy nangyari samin. so we went further para itry hanapin yung boarding house, pero hindi eh. Wills tried to ask a local. pero what the actual fuck is he doing?! kakasabi ko lang sa reminders na pumili ng pagtatanungan kase hindi lahat ng locals, mababait. minsan may mga locals din na gogoyoin ka. buti na lang nag "no, i don't know" agad yung pinagtanungan niya kahit na wala pa namang natatanong si Wills. jusko. i really got mad at Wills that time kasi akala ko naman talaga alam na niya. I tried to take over ang pag tatanong about the location. pero sadly wala akong mapagtanungan dahil una, wala nang masyadong tao. pangalawa, kung meron mang tao, yung tipo na na hindi mo mapagkakatiwalaan. so we went back to the MTR. buti na lang there's this guy cleaning his store, and ready to close the store na. nag tanong si Wills sakanya kung san yung Wong Chuk street, pero di niya daw alam. we disappointedly walked towards the MTR, pero buti na lang sumigaw ulit yung guy "hey!" sabi niya. akala ko kung anong negative ang mangyayari pero nagulat ako nang ilabas niya phone niya at ayon, kinopya niya yung address sa phone ni Wills at saka hinanap sa map sa phone niya. Wills got the directions at mejo napa aga daw kami ng baba. aba malay ba namin na marami palang Cheung Sha Wan bus stops. kaloka. so we thank him... A LOT! Jusko. di nga talaga natutulog ang Diyos, He still hear our prayers kahit na mag mamadaling araw na. We went down the MTR para sumakay ng train papunta dun sa location talaga ng boarding house namin. pero pinaka nakakaloka na nangyari, we dropped off at Prince Edward instead na sa Sham Shui Po mismo. nakakaloka naman yung owner ng boarding house, mali mali naman yung instruction na sinabi para makarating sa location. jusko! dun ko na realize na sana na lang we took a hotel with a shuttle, buti pa yon, we could have exclusive pick up and drop off from and to airport. jusko. kesa sa gantong nagpapakahirap kami. lalo na ko. pagka akyat namin sa Prince Edward, I breathe heavily kasi akala ko aatakihin na ko sa puso. nakakaloka naman po pala. pag akyat na pag akyat namin, akala ko naman andun na kami sa location. pero hindi, sabi ni Wills may lalakarin pa. jusko naman girl! nakakastress ha! so ayon, payag naman kami na maglakad, KASI AKALA TALAGA NAMIN MALAPIT NA LANG. pero hindi besh! feeling ko nga 1-3 miles na yata yung nilakad namin before we reach the location jusko. kahit na ang eerie nung mga dinaanan namin dahil una mukhang divisoria, tapos ang dami pang mga lasenggo around kaya natatakot din ako for the camera. kasi bitbit bitbit ko lang siya sa leeg. di ko na siya nilagay sa bag kasi baka mabangga lang sa kung saan. so ayon, naka rating na nga kami sa location jusko. disappointment is real. tapos fifth floor pa kami. anuna diba?! pagkarating na pagkarating namin, huminga lang saglit si Wills at saka umakyat siya ng building para icheck kung dun na nga talaga yung room namin. jusko bes! walang elevator. pero that time, naiinis ako kay Wills kaya i don't care kung mahirapan siya. and lalake siya kaya kaya na niya sarili niya. so habang wala si Wills, nag uusap kami ni Mae. Ako : nakakastress naman, dapat pala nag book na lang tayo sa hotel talaga jung ganito lang din naman kahirap puntahan tong boarding house Mae : oo nga, hindi ba pwedeng mag book na lang sa hotel talaga? Ako : parang walk-in? Mae : oo Ako : pwede rin naman siguro kaso mahirap ata ngayon kasi summer nila, baka fully booked mga hotel ngayon kaya wala rin chance na makapag book tayo ng walk-in. pero dumating na si Wills. Wills, grabbed my bag. magsasalita pa sana ako na ako na lang mag dadala pero hindi eh. he got the bag as if he's a snatcher. and he said "ako na mag dadala nito Daph, masyadong mataas". i remember while we're reaching the location, kada street na lalampasan namin, he's always asking me if we could switch bags. ganun ba ko mukha ka-kawawa? mula pa nga nung sasakay kami ng MTR, he already asked me if we could switch, pero ang lagi ko lang sinasabi is "ako na, kaya ko naman". una kase, ayoko ng utang na loob sakanya. pangalawa, ayoko ng lalake na nagbubuhat ng bag ng babae. well, hindi naman pang babae yung bag na dala ko. it's just.. basta. hahaha! and so ayon, pag ka akyat nga namin ng fifth floor mapapa HOOOO ka talaga sa sobrang stress, sa sobrang steep at sobrang slope nung stairs, talaga namang masstress ka dun bes. ang exagge naman kasi ng height per floor. nasa 3 meters ata and height ng per floor ng building. jusko! wala na ngang elevator ang unreasobnable pa ng ceiling height. kairita. only Architecture students would understand me na talagang mapapasabi ka na lang ng "kung ako architect nitong building na to, papagandahin ko to" ganun yung feels eh. so pag pasok namin sa papuntang room, mapapa what the fuck ka talaga dahil sa skbrang sikip nung hallway papunta mismo sa room. dafuq. buti na nga lang at hindi ako ganun ka lapad para hindi mag kasha sa hallway. dun lang talaga sa pagitan ng cabinet tsaka nung pader ng center room. mapapamura ka na lang sa inis talaga. pag pasok na pag pasok namin ng room, it's so disappointing at first kasi you expect too much sa room pero alam mo yung madadatnan is parang siguro a room for one person with cr and living room lang. ganun yon eh. i seated at the couch and even the couch is disappointing. jusko! lubog na lubog na siya besh. jusko sino sino na ba ang naka check in sa room na to at ganto na kalaspag yung couch. so nag pahinga na muna ako. Mae and Wills even said i have to freshen up kasi namumula na daw ako. which is when i checked myself at the mirror sobrang pula ko na nga talaga. ganun pala talaga kapag nagagalit ka eh no. mamumula ka na lang talaga bigla. minessage ko si Cess at sila ate para ikwento yung nangyari samin. i even said to Cess na gusto ko na umuwi kung ganto lang din naman mararanasan ko. hahahaha. pag talaga galit ka, di mo na mapapansin kung ano sinasabi mo. hahahaha. i even messaged Pads, the only one person i trust to burst out my feeling and the only one na nakakaintindi sakin. sinend ko sakanya yung rant ko kay Cess para isahan nalang. nakakaloka naman kasi kung uulitin ko pang ikwento diba. few minutes after nila makaligo, ako naman ang pumasok sa CR. and I.AM.REALLY.DISAPPOINTED. kaya naman pala sabi ni Mae kay Wills, patayin yung ilaw sa Cr while she's inside the CR habang naliligo kasi kahit na frosted yung glass divider sa Cr, kita g kita parin yung skin tone mo sa labas. and kitang kita talaga kung ano ginagawa mo sa CR. jusko naman. and eto pa! yung water tank ng toilet jusko! sobrang DIY. like plywood lang ata ginamit para makagawa ng water tank. kahit nga yung water heater eh! jskolord. masstress ako ng bongga dito! i tried to freshen up like nag tagal ako sa CR para icompose sarili ko dahil masyadong lumampas sa limit ko yung galit at stress ko na nag halo. jusko. nawalan pa nga ko ng boses sa sobrang stress kasi kinakausap nga nila ako kanina na i have to freshen up pero ako, i tried to talk pero walang boses na lumabas sa bibig ko. akala ko pa nga panaginip lang kasi ganun ako pag nag ssleep talk hahaha. so ayon, paglabas na pag labas ko ng CR, nakita ko si Wills na nag lalaptop sa sofa bed. naks. inayos na niya yung sofa bed. pero cinocompose ko parin sarili ko to talk to him. kasi hindi ako pwedeng mag salita kapag galit ako kasi iba talaga ang lumalabas sa bibig ko kapag galit ako. that's why no one even tried to fight with me. i fixed my stuff kasi nakakahiya naman sakanila kung masyado akong mag papaka burara. hinanger ko yung mga damit na ginamit ko dahil basang basa sa pawis besh. kadiri. tapos nilagay ko yung toiletries ko sa mini cabinet. and chinarge ko na yung camera and yung phone ko because everyone i talked to awhile ago is sleeping na. i got the lotion in my toiletries and i fixed my stuff for the day tomorrow. Wills tried to talk to me. "nag usap na kami about sa mangyayari tomorrow" he said. "okay" only word i said. mejo hindi pa ganun ka kalmado yung puso't isip ko. "so bale ang mangyayari bukas is Ocean Park tapos city tour, tapos symphony of lights" he said while i'm putting my bag beside the ref and I sat beside him on the sofa bed. "okay?" i said. and i put lotion on my body. as i composed myself, nag salita na ko "Wills, what if ano na lang. plan B, punta tayong disneyland instead na mag Macau tayo. kasi kung naligaw tayo dito na familiar ka, ano pa kaya sa Macau diba?" I saw how Wills breathe heavily. "ayon nga, inaantay ko lang kayo na mag salita. kasi sabi ko na rin sa pinsan ko na kung pwede samahan na lang niya tayo sa Macau kasi nga baka maligaw tayo. inaantay ko lang kayo na mag salita eh. pero ayon nga. sige pwede rin naman na mag disneyland tayo" he said. mejo the confrontation got the aura feeling lighter that few minutes ago. "ayon, next time na lang tayo mag Macau pag mejo malaki laki na yung pera natin and kapag kaya na natin maligaw talaga" sabi ko sakanya. and then things got smoother. mejo naging okay na kami ni Wills and nakakapag biruan pa kami. i forgot what we talked about after the confrontation. all i know is nakakapagtawanan na kami. ganun naman ata talaga. if he is your real friend, hindi mo talaga siya matitiis. and the. natulog na rin kami kasi we have to wake up early kasi malayo pa daw pupuntahan kinabukasan hahaha! take note guys, nakatulog kami nang walang kumot. hays!