#Hasur

[hasur-arts]

ENG: Hello! Today I share with my Vampire character from a campaign rpg. She's a drag queen from 1970! So I mixed 70' pattern on her corset with black lace. Red tear shaped jewellery to remind blood drops. A victorian dress as a base, and 70' fabrics. It was a lot of fun to mix those themes! Thanks for enjoying my art! FR: Bonjour! Aujourd'hui je vous présente mon personnage de Vampire la mascarade. Une drag queen de 1970! J'ai mixé les motifs classique de l'époque sur le corset avec de la dentelle noire. Des bijoux rouge en forme de gouttes pour rappeller le sang. Une base de robe victorienne mixé avec des tissus des années 70'. C'était un défi très stimulant et amusant! Merci de votre visite!

Posted using PostyBirb

#fantasy #Hasur #vampire #dragqueen #drag #queen #victorian #70' #1970 #dress #vampire dress #fabulous #jewelry #traditionnal #watercolor

[deleuzional-tradtrender]

If hasur cultists existed in the modern day they'd say take the yellow pill instead of have you seen the yellow sign send tweet.

"My friend won't shut up about this play and I think his politics are getting weird, he keeps ranting about the 'imperial dynasty of america' or something." "Sounds like he's based and yellow-pilled"

#the king in yellow #hastur #impossible landscapes #The three main things I post about are gay shit judaism and cthulhu mythos which isn't entirely disconnected

[444names]

nepalese forenames

Aanadhar Aanadhoj Aanajar Aanajawal Aanam Aanasher Aanasur Aandevi Aandi Aandraj Aang Aanjabal Aansingh Abhar Abhidan Abhidevi Abhupal Adhabhan Adhara Adharabam Adhoj Adhojjwa Adhokar Adhon Atibam Atidevi Atidhoj Atimar Baahabar Baahar Baahoj Baahokal Baahoolal Baahor Baal Bakeshang Bakeshar Bakhtawa Baklal Bakpalya Banabar Banabir Banajakpa Banardan Banardhoj Bandevi Baneous Bang Bangchen Bange Banjan Banjanaj Bhodyot Bhoj Bhokal Bhonajan Bhor Birbhabal Birbham Birbharam Birbir Birbirit Birdal Birdang Birdange Birdhikal Biri Birilal Birinen Biring Biringh Birit Birjangh Birjanoj Birje Birkes Birmahang Birsing Birsingh Birtimal Birtimar Biruddhar Chabar Chadhoj Chadrai Chaj Chambara Champakpa Chan Charatjit Charubir Chhikal Chhikaraj Chhirilan Chhirit Chhirkes Dalbhupal Dalmar Dalya Damal Daman Damar Damaraj Damardath Dambal Dambam Dames Dampa Dampal Dhodyotu Dhoj Dhojjwa Dhot Dori Doring Doringe Dorjan Dorjanjan Dorjit Fath Fathan Fathvi Fatjit Fatrudal Fura Furathvi Furbirbir Furwal Furwara Gajabara Gajakes Gajan Gajanames Gajang Gajangdal Gajanoj Gajarbhan Gajawa Gajir Gajit Garadraj Garajabir Garajanaj Garatbam Garbhanar Gardhoj Hasangh Hasharing Hasher Hashidhoj Hastidhoj Hasuffix Hasur Hemdalji Hemdaljit Hemdan Hemdandra Hemdang Hemdangh Hemdhorit Himange Himar Himarabir Himarsing Indevi Indi Indigingh Indra Indrambar Jagatbal Jagath Jagathar Jagathara Jagathvi Jagatji Jagh Jaghardan Jeeta Jeetan Jeetawa Jeetawal Jeetawar Jeetjan Jeetjar Jeetjit Jhodyot Jhoj Jhojjwa Jhokal Jhoolam Jhori Jhorjakes Jhorjanaj Judal Judan Judath Juddal Juddan Juddang Juddhar Juddhari Juddhoj Juddhotu Karajan Karajawar Kehabir Kehaj Kehan Keharabal Kehjabhan Kehjan Kehjang Kehjaya Khubir Khupa Khupakes Khupal Kirbhikal Kirbir Kirdan Kiri Kirinen Kirineous Kiringe Kiringh Kirit Kirjith Kirmar Kirsing Kirsingh Kirtidhor Kirtimar Kirubhupa Kirubir Kulal Kulalmar Kulalnaji Kulalya Kulam Kulan Kulanghan Kulanoj Lakeshan Lakesher Lakhta Lakhtawa Laklamar Lakpakes Math Mathadam Mathadang Mathangh Mathar Mathvi Matjan Matjawa Matjit Matta Mattan Mattangh Mattanoj Mattawar Mattehaj Mattehara Naahabhar Naahandi Naaharaj Naahoj Naahor Naahotu Naal Nabaraj Nadanam Nadhoj Najangh Najorjar Namara Nara Narabir Narai Narai Naraj Narajar Narashir Narathvi Nardal Nardan Nardanar Nardang Nardange Nardanjan Nardanoj Nardhaj Nardhan Nardhoj Nardohoj Naringhar Narit Narsing Narsingh Naruddhir Naruddhoj Nasurbhar Nirdham Nirjan Nirjangh Nirmar Nirtidan Para Parajan Pardangh Pasan Pashasur Pashendra Pasher Pasuffix Pasurwa Phoj Phojjwal Phokal Prilal Pring Prit Ragath Ragattawa Ragh Ranabal Ranabalya Ranadhotu Ranaj Ranajan Ranajanaj Ranaklal Ranam Ranamar Ranambam Ranambar Ranar Ranardhoj Ranarsing Ranashen Randevi Randi Randiging Randra Randraj Randrajit Raneous Rang Rangdal Range Rangh Ranghupal Ranjaklal Ranjakpa Ranjan Ranjanam Ranjang Ranjangh Ranjanoj Ranjawal Ranshabir Ranshikal Ransing Ripumahoj Ripumangh Ripumar Sanajan Sanajanam Sandiging Sang Shan Shang Shar Shardan Shastimar Shen Shendra Sher Sheratjit Sherjandi Shermahoj Shermar Sherpal Sinen Sineous Sing Singcher Singchhir Singh Singhath Sonadal Sonadang Sonaj Sonar Sonasur Sura Sura Suraj Surajangh Suramar Suratbar Surbhabal Surbirje Surwa Surwal Tendevi Tendi Tendraj Terjang Terji Terpa Tibal Tibar Tibaraj Tibetang Tibetjan Tibetjit Ujir Ujit Ujith Ujithvi Wazing Wazinge Wazingh Wazir Waziri Wazirit Yanajan Yanajangh Yanaklang Yanaman Yange Yangh Yanghupa Yanoddhot Yanshar Yudath Yuddamar Yuddathar Yuddhara Yuddhoj Yuddhor Yuddhot

#444 names #444names

[esmeraldablazingsky]

So I’ve posted a lot about Untitled Demon Story, but I haven’t actually. you know. explained literally anything, so… I’m going to do that! partially because there might be one or two people who want to know about it, and partially to refine my own elevator pitch version of it.

UTDS is the story of Chiyue, a bitter half-demon woman raised in the human world, who manages to travel back to the demon world and take revenge on the man who killed her father decades prior. However, upon the completion of this goal, she is captured and sentenced to execution, and is only spared by a quirk of demon law that allows the mysterious lord of the Razul court to pardon Chiyue… if she accepts his hand in marriage.

Having agreed to marry Lord Razul in exchange for her life, Chiyue must make the most of her new position as the demon queen, dealing with politics (she’s a somewhat eccentric loner with no patience for social machinations,) court etiquette (she’s a rude and headstrong bastard who chafes at authority,) and marriage (she’s aromantic.) Shenanigans and problems ensue.

The principal cast includes:

Hua Chiyue (Chiyue Hua in the human world, where she lived in modern America. Now Her Grace Lady Razul or, less formally, Lady Hua)— the main character. A prickly and independent person who hasn’t let anyone in for at least ten years and doesn’t intend to start now. Frequently at odds with the rigid, restrictive, and secretive Razul court. What will she do now that her revenge is over, and how will she fill the emptiness it left behind?

Razul Laiyan (His Grace Essha-Riyal, Lord Razul Laiyan, King if the Three Demon Clans)— Chiyue’s husband, and the beloved lord of the ruling Razul clan. Tall, beautiful, serious, and seemingly unflappable. Surely he must want something from Chiyue, or he wouldn’t be so intent on treating her with kindness? Why did he marry her in the first place?

Razul Khiran (His Majesty Prince Razul Khiran)— Laiyan’s younger brother. This tragically orphaned and consequently sheltered teenage princeling is intent on proving himself through intellectual means and becoming a competent advisor to his brother. His lawful disposition does not mesh well with Chiyue’s irreverent rule-breaking.

more characters under the cut :3

Hana Merun— the captain of the guard of the Razul palace, and the daughter of the man who Chiyue killed in her revenge. Does her duty to the king outweigh her anger towards her father’s killer?

Razhya Sikaiya— an assistant tailor in the Razul court. Has the unenviable task of pursuing the new queen and trying to get her to wear appropriate clothing, but seems to be taking it well.

Haro Suyan— an ambassador from the Felkhir clan, with whom relations can sometimes be tense. Friends with Chiyue, but seriously, what the hell is her deal?

Kore Razhka— Lord Felkhir’s wife. A high society demon who holds Chiyue in deep contempt.

Arek-Hasur, Lord Felkhir— the leader of the Felkhir clan. Seems to hold some sort of grudge against Laiyan.

Zabal Ranya, Lord Consort Khana— Lady Khana’s husband, and Laiyan’s best friend. Kind and friendly enough to keep up a years-long friendship with a man who until recently seemed incapable of emotion.

Lady Khana Kairan— the leader of the Khana clan. A stoic and reliable woman with an enduring and dutiful love for her people, her husband, and her wife.

Sikura Helai, Lady Consort Khana— Lady Khana’s wife, and a former assassin who lay down her blades for love.

There are more characters but uh. The list needs to stop somewhere. Hopefully that clears some things up when I start spouting off about blorbos from my brain.

#untitled demon story #blazie speaks #aaaand character tags: #chiyue hua #razul laiyan #razul khiran #hana merun #razhya sikaiya #haro suyan #kore razhka #lord felkhir #zabal ranya #khana kairan #sikura helai

[almasmoons]

Georges Braque: Pionero del movimento cubista

Desde un modesto aprendiz de decorador en Le Hasure ' Hasta un pionero revolucionario del cubismo junto a Picasso, la vida de este artista estuvo llena de triunfos y tragedias.

Georges Braque nació el 13 de mayo de 1882 en Argenteuil, cerca de París, Francia, de padres Charles y Augustine. Su padre, que era un pintor aficionado y su abuelo antes que él, dirigía un negocio de decoración de casas, que es sin duda de donde surgió el interés de Braque por la textura y los efectos táctiles de la pintura. En 1890, la familia se mudó a Le Havre, donde Braque asistió a la escuela pública local y, a menudo, acompañaba a su padre en expediciones de pintura.

Inicio de una nueva era

Fue durante 1907 conoció a Pablo Picasso, quien lo invitó a visitar su estudio. Braque quedó profundamente afectado por la visita, especialmente cuando vio la obra innovadora de Picasso: Les Demoiselles d'Avignon.

Pronto quedó claro que había una afinidad inmediata entre los dos artistas y pronto siguió una amistad íntima y camaradería artística. Colaboraron estrechamente, intercambiando ideas casi a diario y comentando con frecuencia el trabajo de cada uno.

Es imposible decir cuál de los dos fue el principal inventor del nuevo estilo revolucionario de pintura que más tarde se conocería como cubismo.

Eso sí, el golpe liberador lo dio Picasso con las Damas de Avignon.

Pero, fue Braques quien, en gran parte por su admiración por Cezanne, aportó gran parte de la temprana tendencia hacia las formas geométricas. Entre ellos desarrollaron las ideas que impulsaron el desarrollo de este nuevo estilo artístico.

En mayo de 1908, Braque y Picasso expusieron por primera vez sus pinturas cubistas en el Salon des Indépendants de París.

Su trabajo recibió críticas mixtas de los críticos y algunos lo denunciaron porque desafiaron las formas convencionales de representación, como el uso de la perspectiva, que había sido la regla desde el arte renacentista.

Durante el verano de 1908, Braque realizó cerca de Marsella pinturas que mostraban su determinación para dividir las imágenes en partes diseccionadas.

Los volúmenes de losa, el colorido sobrio y la perspectiva distorsionada en sus pinturas de este período son típicos de la primera parte de lo que ahora se llama la fase Cubismo Analítico.

En otoño de ese mismo año, Braque mostró sus pinturas en la Galería Kahnweiler de París, lo que llevó al crítico de arte parisino Louis Vauxcelles a hacer su comentario sobre los "cubos" que darían este estilo de pintando su nombre.

Casas en L'Estaque, 1908 /// Botella y Pescados, 1908

Posteriormente, en 1912, el cubismo evolucionó hacia el "Cubismo Sintético". En esta etapa, Braque y otros artistas introdujeron elementos de collage en sus obras, incorporando materiales como papel, cartón y tela en sus pinturas.

Fue durante este año que Braque creó lo que generalmente se considera su primer collage de papel al unir tres piezas de papel tapiz al dibujo Fruit Dish and Glass.

El tema se volvió más central, más importante con menos énfasis en los planos contrastantes.

Braque también experimentó con la representación de instrumentos musicales, naturalezas muertas y paisajes en su obra. A lo largo de su carrera, su estilo evolucionó, y en la década de 1920, incorporó elementos más realistas y figurativos en sus pinturas, alejándose gradualmente del cubismo puro.

La contribución de Georges Braque al movimiento cubista es significativa, y su influencia perdura en la historia del arte. Su enfoque innovador y su colaboración con Picasso fueron fundamentales para el desarrollo y la difusión del cubismo en el panorama artístico del siglo XX.

#lunas de alma #georges braque #cubism #arte moderno #modern art #art history #historia del arte #artist biography

[dylbianews]

Gruaja që u bë e famshme në Shihemi në Gjygj flet për herë të parë… “Nuk kisha pi kokrrat, Zonja Eni më tha shaje.

Vjollca e cila u bë e famshme me shprehjet e saj në emisionin “Shihemi në Gjyq”, ka treguar vështirësitë që është hasur pas daljes televizive.   Në një intervistë për “Real People” në Euronews Albania, Vjollca tha se ditën që doli në televizor nuk kishte marrë qetësuesen dhe sipas saj situata i doli jashtë kontrollit.   Vjollca theksoi se të gjithë të afërmit i bërtisnin dhe e shanin, gjë e cila…

View On WordPress

[late-to-the-magnus-archives]

Cloud City, Chapter Eight - a Malevolent AU

Sit, witch. It’s the Defiler.

And oh, Asenath’s face.

She already looks tired. Now, at these words, she goes dead pale, making her stubble stand out, making the kohl around her eyes seem bruisingly dark. “Oh,” says Asenath, and falls into her chair as though unplugged from her power source. “Well, that sucks."

AO3 || Masterpost

---------

They go to the station. Arthur knows this part, has done this part a thousand times.

He does not expect the psychic paper to catch fire the moment he tries to transfer what he knows.

That… is new. That is frightening. His left hand grips his right while they try again, but no—it’s not the paper’s fault. The second and third sheets burst into flames, too.

Whatever this etheric resonance is carries so much power that it cannot be recorded in the usual way.

It makes sense. It’s somehow tied to the violent death of seventy-eight victims. It would be too much. Still, Arthur feels irrationally embarrassed. The coppers are giving him strange looks, wary ones, and who the hell knows what they mean?

“Hey,” he says to one who passes by. “Has someone called Asenath yet?”

He gets a shrug and the back of that guy’s head.

Arthur is so damn tired.

Finally, they dig a memory stone out of storage—old thaumaturgy, and not cheap, but also durable, so he holds that and concentrates to transfer his new memory.

The memory stone cracks.

“Fuck!” he says, and the cops echo his curse as they take the broken stone away.

What’s he going to do? Should he leave? Can he? Will Parker let him? If he can’t transfer the essence, there’s no point in staying here. He stands.

Three officers converge on him.

No one says he’s under arrest. No one puts him in cuffs, or anything; but they shuttle him into a small office, give him a cup of black coffee, and leave him there alone.

There isn’t even a window in here.

Arthur feels drained. He sits in the chair they gave him, slumped, hands around the coffee he can only feel with one palm, trying to focus his remaining eye on the rising steam, on the bubbles on the coffee’s surface, on any of the little sights he used to take for granted.

Crying at the police station is not a thing he’d like to do, and he does his best to keep it under wraps.

Right, says Hasur. Are you ready for the bad news?

“What, don’t think you’re being overheard now?” Arthur can’t help snapping.

No. Parker’s not here. Nobody’s near you, and it’s chaos out there.

It is chaos out there. Arthur’s not sure what is so special about this etheric resonance, but its existence seems to have sounded a metaphorical alarm. There’s shouting, phone calls, people running by—

“All right. Guess I’m ready as I’ll ever be.”

What I saw in that last room confirms that someone got hold of The Revelations of Gla'aki.

“The what?” says Arthur, hoarse.

Books. They are filled with blasphemies and foul things and spells and rituals that weaken the boundaries between your world and ours. While they have some useful things, like the Pentacle of Planes for protection, most of those books are just dangerous.

“How many copies are there?”

None and too many, all at once. They’re dream-books. You can burn every copy you find, but someone will always dream another.

“Dream-books. Great. Chasing your tail,” Arthur mutters.

Yes. And—

“And what?”

The reason Hastur stopped becomes clear: the door opens, and Asenath walks in. “So. You burned up some psychic paper. That’s a thing.” She closes the door behind her.

“Asenath,” says Arthur, deeply relieved.

“Don’t sound so happy to see me,” she says. “You’ll make me think you’re likeable.”

“Ha… yeah.”

Sit, witch. It’s the Defiler.

And oh, Asenath’s face.

She already looks tired; whatever she was doing while Arthur was scouting murder sites must have been big. Now, at these words, she goes dead pale, making her stubble stand out, making the kohl around her eyes seem bruisingly dark. “Oh,” says Asenath, and falls into her chair as though unplugged from her power source. “Well, that sucks.”

I saw signs of spells from The Revelations of Gla'aki. I saw rot. I saw the lingering effects of perversion.

“Fuck,” says Asenath.

If it were only that.

“Fuck,” she says again, and runs her hand through her hair. Her nails—still chipped—are all different colors now. “Okay. Okay. Sure. Might as well be this.”

“Someone going to tell me what the Defiler is?” says Arthur.

Wait, Hastur warns.

The door opens. “All good here?” says Parker.

“We’re good. Off you go, darling,” says Asenath, making shooing motions.

Parker pauses, but then he goes. The door shuts.

Asenath waggles her fingers at it.

All the sound from out there immediately stops.

She looks smug as hell.

“What did you do?” Arthur says.

“We can talk now without being overheard.”

Powers sure must be nice to have . “Great. So what’s the Defiler?”

“Did Hastur even try?” she said.

You’re far better at explaining, he says, completely smooth.

“I’m not, but you’re enjoying this too much to stop, aren’t you?” she says.

Arthur rolls his eyes. “Somebody tell me.”

“Sure thing, boss.”

“Don’t call me boss.”

Asenath gives him the sassiest grin he has ever seen in his life. “Whatever you say, boss.”

How had he thought this playfulness was attacking him all that time? How? “Stop being likable, yourself,” he adds. “Explain.”

The sassiness fades. “He’s bad, Arthur Lester. The Defiler is a deity of perversion and rot. Loves things like orgies ending in cannibalism, specifically targeting children.”

Arthur stares at her. “What the fuck is wrong with him?”

“He’s one of the reasons the gods sealed themselves away,” she says. “He has no self control. If he comes through, he’ll wreck everything. He wouldn’t even hesitate. Wouldn’t hold back. By the time he was done? Even souls wouldn’t be safe; he likes to shove them into the in-between spaces, so they’re trapped between life and death, in eternal limbo.”

“So he’s like the devil, but real?”

“None of these beings are good or bad, Arthur Lester. To be moral, you have to have choice. They just… are what they are. You might as well get mad at the wind for drying your eyes.”

“Great. So why don’t the others stop him?”

She sighs. “They are. That’s why you have the glass of Leng and the Dagger of Obsidian and Blood. That’s why you have the Summon you have. You know Hastur isn’t normal, right?”

Nicely phrased, witch. Hastur sounds pleased.

She shrugs. “Some tar, I don’t care to stick my fists into.”

You certainly seem to want to stick something somewhere.

“You big flirt!” she says, batting her eyelashes.

Arthur has no energy for this. “How can you joke after what you just said?”

“Sorry, Arthur Lester,” says Asenath. “I keep forgetting this is your first extinction event. It’s not my first. Or my second. Or my tenth.”

He stares at her. “How do you handle it?”

“Eyes on the prize.” She shrugs. “Eventually, I get to go to the Mother. It’ll all be worth it.”

That’s a lot to think about. He doesn’t have a prize to eye; the torment of Faroe’s murderer is already part of this, and beyond that…

Right, he’s distracting himself. “So what you’re saying is, them ‘stopping’ one of their own from destroying the world they claim to love so much is just… picking some guy.”

“Oh, honey,” says Asenath. “That’s half the fun. Nobody knows what you’ll do. They’re probably taking bets. They’re certainly watching. Neither your success nor failure are inevitable.”

“Great,” he mutters. “That feels great to know.”

“Don’t doubt yourself so much. Hastur chose you. The Mother chose you. You’ve been given opportunity and tools, and… well. I know for a fact that you’re stubborn enough to pull it off.”

He doesn’t doubt himself. He just knows what he is, deep down, and it’s nothing to write home about. “My stubbornness isn’t my best quality.”

“It might be.” She takes his hand, raises it, and kisses the back.

Magick tingles, spreading rapidly from her lips, covering his hand to the wrist and pulsing in time with his heart.

Arthur stares. “What did you just do?”

“One of the few protections I can give that’ll mean anything,” she says. “Some hours of energy without having to eat. You’ll be okay for a while yet.”

It seems so small, and he feels small for thinking it. “You can do more. Fuck, I sound ungrateful, and I’m not, but you’re Asenath Waite. You can do more!”

“I have restrictions,” she said, almost gently. “I’m a representative of the Mother, and so I can only get so involved. If I push too hard, it’s considered cheating. I’ll simply be removed.���

“Removed?”

She shrugs. The smile is tired, old; still spicy, still crooked. She’s not done, but she’s already made her peace if removal happens.

If the worst happens, and she goes to the Mother.

He doesn’t miss that she’s more ready to die than he is. That’s definitely a change from when they first met five years ago. “The Mother… saved everyone from the Fire of Y?”

“No, they all did that together, and it was a pain in the ass. They won’t do it again, Arthur. There’s no one coming to save us.”

Great. Now he wants to cry in the police station again. “You say that like any of this is fair. It’s not.”

“It’s not. It’s fun to them, and we can’t change it—so we might as well make do.”

He sighs and leaned forward, hanging his head.

Asenath is silent.

So is Hastur.

Arthur gets it. All this talk of nature and morality, success and failure… he gets it. He has to choose to do this. If he chooses to fuck around and let the world end, that’ll be it. They’ll just watch. It’s all on him, and they picked a lousy horse. “Five years ago,” he says evenly, “I would’ve let this happen. I would’ve died screaming, but with a smile on my face, knowing whoever killed my daughter was dying, too. You know that, right?”

Asenath looks stricken. “I didn’t know it was that bad. I’m sorry.”

Yes. I did.

Something about that answer bothers him. “Hastur,” Arthur says slowly. “Did you… choose me on purpose for this role?”

No. You were a Contractor strong enough to let me get eyes on the situation. I didn’t even know how long you would last. Your mental recovery , as lovely as it’s been, is incidental. I did not know you’d be chosen to do this.

Arthur goes very still. “So you thought I might blow up in a week.”

It was a possibility.

And Asenath gets it before Hastur does. Her eyes go wide. “Oooh, shit,” she says, low.

“Then you already knew who murdered my daughter, or you couldn’t risk not fulfilling the Contract.”

Silence.

Asenath has one hand over her mouth.

“Didn’t you?” says Arthur. “Didn’t you?”

Yes.

Arthur supposes—the part of himself that still functions, like an echo of mind—that it is in Asenath’s favor that she doesn’t just walk out of the room. She looks horrified, shocked, gutted, both gutted and pitying, but she stays.

The rest of him is so angry at Hastur that he cannot think.

He can’t hit Hastur.

He doesn’t want to hit Asenath.

He can’t do anything. Maybe it would be a good idea to leave. He stands.

Asenath starts to speak, then stops. She gestures, as if to say, you do what you have to do.

“I guess that’s the wisdom immortal experience gets you,” says Arthur, and walks out the door.

#

Parker is right there—he’d been leaning against the wall, arms crossed—and he grabs Arthur the moment he appears.

“Let go,” says Arthur, low and rough, sounding like a complete stranger.

“No,” says Parker. “You said there were going to be more murders. Three more, right? If there’s even the slightest chance we can get more information out of you to prevent those, you can’t go.”

Had Arthur mentioned how many murders were required for this? Probably. It didn’t matter. Not right now. Arthur has to go. He can’t run from Hastur, but he feels like he needs to try. “You’re not listening. I need to get out of here. Now.”

“No.”

Were they really doing this? “You don’t have any reason to hold me. I’ve broken no laws.”

“Well. You did trample all over six sealed crime scenes.”

Arthur gawked at him. “You were the one who unsealed them!”

“Was I?”

“Parker, this isn’t funny.” He tries to pull away.

Parker’s grip on his arm is like iron. “I don’t want to lock you up. Not after everything. But if you try to leave again, Arthur, I will.”

This could not be happening. “Parker, I’m serious. Let go.”

He does not.

Arthur can’t stay here, with Hastur inside him, can’t stay still with what he now knows. He jerks back.

Arthur, don’t. If you stay calm, we can sneak away. Arthur! Calm the fuck down!

So that did not calm him the fuck down, and Arthur does the exact opposite.

It takes the coppers nearly eight minutes to wrestle him to the floor.

(chapter nine)

#malevolent #malevolent big bang 2023 #malevolent fanfic #arthur lester #hastur malevolent #malevolent au #cloud city fic #parker yang #asenath waite #trans asenath waite #trans woman

[possessive-crowley-central]

When Aziraphale and Michael have their cute little angelic sleepovers, they both have a stuffed animals that they stuggle with. Aziraphale has a snake and Michael has a stuffed frog. They just sleep so much better with their stuffies. Their demons will tuck them in together and hand them their stuffies. CROWLEY: That’s good, all nice and tucked in. Here’s your snake, angel. // HASUR: Be a good girl and let Aziraphale hold you, princess. There we are, very good. Here’s your frog, Michael.

Omf the stuffies is a ahhh ye s like, on the side of the stuffed frog it has the letter H stitched into it, as the snake one azira has that has the letter C stitched, it's always there when they get ready to sleep, it doesn't take them long and their knocked tf out 🤣❤️

#good omens #fableasks #crowley #aziraphale #michael good omens #hastur x michael #crowley x aziraphale #hastur

[clanwarrior-tumbly]

Most princes become dukes when married. Does this mean Duke Hasur is married? (Good omens)

Hmmmm that's an inch-resting question-

#clanask #anonymous

[jlilycorbie]

Happy WBW, lovely! Not sure why, but today I'm asking about fashion?? What does the fashion-- I'm talking high, street, or anything else-- look like in your world(s)?

Happy (very belated) Worldbuilding Wednesday! (Sunday?) Thank you for the ask!

I'm not great at visualizing things, and in real life I've learned to appreciate fashion, but in a sort of distant way? Like, I have friends who care deeply about it, and hearing/reading them talking about it taught me a lot about how interesting it is, but I still don't know much about it.

Still, I tried to think about what fashion would look like in the untitled fantasy WIP. (I'm trying to think more about Bad Fences, but there isn't a lot to talk about fashion-wise. It's set in modern America. The fashion is modern America. I guess I could dig in some with the Wyldeborns, since they're a big queer family, so their fashion is a bit off from the population at large, but Barbara is an older white lady who wants to talk to your manager.)

Clothing all over the world in the fantasy WIP is about practical use, protection, and decoration. Modesty isn't really a factor, not like we know it, and clothing and accessories aren't typically gendered.

The Huudzairen primarily influence fashion on the Alinay Steppe, where most of the first half of the story takes place. They're unicorn antelope centaurs, and at least the members of Ciraeg Miren really love sparkly things. All over the steppe, jeweled hooves and jingly, flashy anklets are common, both because they're pretty and because there's lots of snakes. Of course it's fun to also coordinate layered bracelets and flashy necklaces and decorations for their horns. Their fashions and clothes rely more on linens and wools and silks and other woven materials than fur or leathers or other animals products, though those aren't rare. They'll often wear elaborate woven belts and tops that drape over their shoulders, where their hair is thinnest and they're most likely to sunburn. They'll also wear drapes over their hindquarters, mostly for decoration. Their clothes are often heavily embroidered and jeweled, and you can typically identify a Ciraeg by the specific patterns and colors they use. People who are native to the steppe and have feet instead of hooves will usually wear sandals if they wear shoes at all.

Zaya's from Castravandt, which ranges from the edge of the steppe up through the Castravi mountains. She's specifically from the foothills, further south where it's warmer. Tattoos are very common, and they're both decorative and can identify people in different ways. Zaya has a tattoo on the side of her head that identifies her as ba hasur, which loosely means hero.

Dragon leather is common, and you can tan it the easy way, which loses most of the color, or you take make the time and effort to tan it in ways that preserve the color. Zaya has dragon skin boots that are brightly colored and elaborately patterned, and when she's hunting, she'll wear a lot of leather mostly to protect her. In her part of Castravandt, linens woven in bright patterns are common, and decorative clothes tend to be loose and flowing. As you get to different parts of the mountains, you'll find a lot more leather, fur, and wool. The leather can be different colors from dragons, or it could be more common leathers that have been dyed or painted and/or tooled.

Castravi people tend to have darker skin and long, pointed ears. Hats are common, both broad-brimmed hats to protect from the sun designed to protect their ears, too, and warmer fur hats also designed to accommodate their ears.

The Nyctine Mountains are very hostile, full of thorns and sharp rocks. The people there are (mostly) very isolated. Everyone wears not just shoes, but boots, and you won't see people barefoot or wearing sandals or even soft-soled slippers. The clothes are almost all leather and fur, and they cover more of your body than most other places for safety reasons. They tend toward lots of greens and browns, but people wear splashes of color that echo the local flowers, birds, and butterflies. Leather and wood are elaborately tooled and carved, and they accessorize a great deal with shells, feathers, bone, wood, and other natural materials. Most metal goods arrived by trade, and you won't see a lot of decorative items made from gold, silver, iron, bronze, copper, etc, as they typically value more practical metal items like knives. At least among the Kopaulinok Folk, who are the Padanche people who show up most in the story. I suspect the Chikehru Folk, whose territory is more in the foothills and who interact a lot with the Huuzairen, have a lot more decorative metal jewelry and a lot more jewels and precious stones.

The Loghani people live inside the Nyctine Mountains. When you meet a Loghani person outside their caves, they probably look pretty drab, with close-fitting clothes typically made of silks and linens. Inside their caves, though, the clothes and jewelry is bioluminescent or phosphorescent and delicately patterned.

Tsalta is a big, vertical coastal city and a thriving trade hub. You'll see fashions from all over the world there, and different trends easily appear, are absorbed, or quickly disappear. One thing that's consistent: all the colors. The city itself and the people there make everywhere else in the world look drab. There are lots of silks, including sea silk, which doesn't exist in our world. The merfolk make and trade it. Clothes are loose, layered, and dyed all sorts of colors, both solid and patterned. Lots of things are jeweled or sparkle, and tiny Tsaltich dragons, which are patterned more like butterflies than their typically solid-colored and larger cousins, are popular and beloved pets. It's safe and common to go barefoot in Tsalta, but you'll see lots of sandals and soft-soled slippers, too. Sandals are typically also bright and jeweled, and slippers are usually elaborately embroidered. Face and body paint is also super common.

Since Djaetyrot got erased, most of its fashions have also disappeared. You can see some echoes of it in places where there are still a lot of Djaetyli people, but those fashions got absorbed by the community around them. It's hard to say if those old fashions will come back and be embraced by the people who returned when/if Djaetryrot is restored or if they'll end up creating something new.

I've got vague ideas about some other locations, but I don't think they'll appear in the book, so I haven't really worked out those details. I kind of feel like I'll need to write more stories set in the world, even if none of the characters from the current story appear, just so I can explore more of it.

#writeblr #wbw #worldbuilding wednesday #writeblr asks #untitled fantasy wip

[hasur-arts]

ENG : Small illustration of a somewhat fantastic equine! All in shades of black and gold. The kind of black and gold frame is masking tape. It’s been a while since I wanted to try to mix drawing and masking tape, there are so many pretty ones. FR: Petite illu détente d'un équidé un peu fantastique! Tout en nuances de noir et or. L'espèce de cadre noir et or est du masking tape. Cela fait un moment que je voulais essayer de mixer dessin et masking tape, tellement il en existe des trèèès joli.

Posted using PostyBirb

#fantasy #Hasur #equine #horse #hornless #gold #black #watercolor #traditionnal #illustration #unicorn #aquarelle #équidé #cheval #caballero #noir #or #maskingtape

[megjashi]

Të rinjtë dhe rrjetet sociale – bullingu dhe cyberbullingu?! TOP LAJMEVENDIby A.H on FEB 13, 2023 Në UNT debati “Parandalimi i tendencave virale të rrezikshme të të rinjve” Në Universitetin “Nënë Tereza” në Shkup, sot u organizua panel diskutimi me temë ‘Parandalimi i tendencave virale të rrezikshme të të rinjve. Fatmire Ajdari, sic njofton KlanM, përfaqësuese e “Megjashi” para të rinjve prezantoi përvojat e Ambasadës së parë të fëmijëve, në pjesën e keqpërdorimit tek fëmijët dhe të rinjtë në rrjetet sociale. “Nëse bëjmë fjale para pandemisë kur të rinjve u aludohej që sa më pak të përdorin rrjetet sociale, gjatë kohës së pandemisë ato u bënë pjesë e pandashme dhe e kishin të patjetërsueshme t`i përdorin rrjetet sociale dhe kjo e rriti numrin e keqpërdorimeve dhe përderisa format e ndryshme të bullingut përfundojnë kur mbaron kontakti fizik ndërsa në Cyberbullying vazhdojnë gjatë 24 orëve dhe ndonjëherë mund të jenë edhe fatale”, deklaroi Fatmire Ajdari nga organizata “Megjashi”. Të rinjtë të cilit morën pjesë në prezantimin, sic njofton KlanM, thanë se edhe pse vetë nuk kanë qenë pjesë e ndonjë keqpërdorimi apo bullingu në rrjetet sociale ato njohin dike që ka qenë i bullizuar ose që iu kanë keqpërdorë të dhënat personale. “Mua nuk më ka ndodhe që me kërcënojë apo bullizoje por kam hasur edhe në internet edhe në shkollë që i ka ndodhe një gjë e tillë”, u shpreh Jasir Idrizi, nxênës në shkollë të mesme. “Fatmirësisht nuk kam qenë viktimë e ndonjë bullizimi në rrjetet sociale por kemi dëgjuar se ndodhë e sidomos në rajonin si në Shqipëri, Kosovë sepse me teknologjinë janë edhe më të zhvilluar se ne e sidomos ato që nuk janë të informuar”, thotë Emir Bajrami, nxënës i shkollës së mesme. Ndryshe, sic njofton KlanM, ky projekt do të zgjasë 36 muaj dhe Universiteti Nënë Tereza do të jetë partner në këtë Erasmus projekt nga i cili do të bëhen analiza dhe më pas do të përgatitët metodologji dhe trajnime se si të rinjtë të mbrohen nga keqpërdorimi i rrjeteve sociale./KlanMacedonia Gazetar: Avni Tahiri

[shqiperialive]

Sa euro merr për një postim në “Instagram”?/ Sarah Berisha “nxjerr zbuluar” Dj PM: Gërhet shumë natën sa...

Sa euro merr për një postim në “Instagram”?/ Sarah Berisha “nxjerr zbuluar” Dj PM: Gërhet shumë natën sa…

Blogerja e njohur, Sarah Berisha, ka qenë mbrëmjen e djeshme e ftuar në emisionin “Goca dhe Gra”, ku ka zbuluar detaje nga jeta e saj private. Gjatë intervistës mes vajzash, Sarah foli edhe për romancën e saj me Dj PM, të cilin e njohu gjatë qëndrimit në shtëpinë e “Big Brother VIP”. Ajo tha se marrëdhënia mes tyre është e bukur, pavarësisht problemeve të vogla që kanë hasur gjatë romancës së…

View On WordPress

[xhemilbeharaj]

“The Guardian”: Mos i bëni shqiptarët kokë turku

“The Guardian”: Mos i bëni shqiptarët kokë turku

Jo pak herë jemi hasur me artikujt e mediave të huaja për emigrantët dhe azilantët shqiptarë. Numri i tyre që sa vjen dhe është në rritje ka shqetësuar edhe vendet e huaja. Së fundmi The Guardian në një tjetër artikull për emigrantët shqiptarë shkruan se azilkërkuesit mbërrijnë e varka të vogla dhe janë bërë tema kryesore e garës së lidershipit konservator në Britani. “Mos i bëni shqiptarët kokë…

View On WordPress

[rregullatislame]

Gjykimi mbi Mevludin

Gjykimi mbi Mevludin.

Autor: Imam Muhamed Nasirudin el-Albani (RahimehUllah)

Burimi: kaseta 94/1 e vargut silsiletul hude uen-nur i shejh Muhamed Nasirudin Albanit.

Burimi: https://archive.org/details/GjykimiMbiMevludinImamAlbani

Përktheu: Besmir Cacani

Imam Albani: Tani them se, festimi i lindjes së Profetit të ndershëm, a është punë e mirë apo e keqe?

I pranishmi: Punë e mirë!

Imam Albani: Këtë punë të mirë, a nuk e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij?!

I Pranishmi: Jo!

Imam Albani: Nuk jam i kënaqur me përgjigjen tuaj që thua vetëm: Jo; -ti duhet të kalosh në një shkallë më lartë, duke thënë se ‘nuk ka asnjë mundësi’!

Është e pamundur që këtë punë të hajrit –nëse është e tillë- të mos e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij, përderisa ne nuk e njohim imanin e as islamin përveç prej rrugës dhe mësimeve të Muhammedit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). Prandaj, si mund të dimë ne ndonjë punë të hajrit për të cilën nuk e ka dituar ai?! Kjo është e pamundur. E vërtetë?

I pranishmi: M’i jep dy minuta.

Imam Albani: Mirë, i ke një minutë (duke bërë shaka)… jo, nuk po e masim kohën… urdhëro.

I pranishmi: Kjo punë bëhet pas jetës së tij, për ta përmendur dhe për ta nderuar atë.

Imam Albani: Ne e dimë edhe këtë filozofi. E kemi dëgjuar nga shumë njerëz dhe kemi hasur në disa libra. Por, i Dërguari (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) kur i thirri njerëzit, a i thirri për të praktikuar të gjitha normat e islamit, apo thirri vetëm për ta njësuar Allahun (teuhid)?

I pranishmi: Fillimisht i thirri ata në Teuhid.

Imam Albani: Gjëja e parë që ai i thirri njerëzit ishte Teuhidi, e më pas u obligua namazi, e më pas agjërimi, haxhi e kështu me radhë. Prandaj, edhe ti shko me Sunnetin sipas metodës së sheriatit, hap pas hapi. Dhe tani ne u pajtuam se, është e pamundur që në mesin tonë të ketë ndonjë gjë të hajrit e të mos e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). A nuk është kështu?!

I pranishmi: Patjetër!

Imam Albani: Andaj, do të ishte shumë më mirë sikur të më durosh…

Të mos jetë frymëmarrja jote e gjatë kur të flas unë. Allahu të shpërbleftë me të mira. E thash pakë më herët një fjali për të cilën nuk na kundërshton asnjë njeri i mençur; dhe ajo është: ‘Të gjitha punët e hajrit i kemi mësuar përmes të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem).’ Ke dyshim për këtë që po e them?

I pranishmi: Në asnjë mënyrë.

Imam Albani: Mendoj se kush dyshon në këtë gjë, ai nuk është mysliman. Prej haditheve të të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) që i mbështetin këto fjalë është fjala e Profetit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem):

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Nëse do të ishte Mevludi diçka e hajrit e që do të na afronte tek Allahu, do të ishte më parësore që i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) do të na udhëzonte për ta vepruar! E vërtetë apo jo?! Unë nuk dua që të pohosh diçka përveç nëse je edhe i bindur plotësisht në atë që po e them. Dhe ti e ke të gjithë lirinë dhe fuçinë që të thuash: ‘të lutem, në këtë pikë nuk jam i bindur’. A mos ke dyshim në diçka që e thash deri më tani, apo se deri më tani pajtohesh në çdo gjë që po e them?

I pranishmi: Pajtohem me ju plotësisht.

Imam Albani: Allahu të shpërbleftë me të mira. Pra, ishim tek hadithi:

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Pasi që ti më herët, e përmende një Shejkh, atëherë unë po them të gjithë Shujukhët (sh. i shejkh). Mevludi është diçka e hajrit – siç thoni ju -. Pra, ose i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) na ka udhëzuar për një veprim të tillë, ose nuk na ka udhëzuar! Nëse thonë se ai na ka udhëzuar për një veprim të tillë, atëherë u themi:

هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنتُمْ صَادِقِينَ

“Sillni argumentet tuaja, nëse e thoni të vërtetën!”. (27:64)

Nga këto fjalë, ata nuk mund të gjejnë asnjë rrugëdalje. Unë i kam lexuar shkrimet e El-Aleviut dhe të tjerëve që e shtjellojnë këtë gjë, ata nuk përmendin asnjë argument të vetëm, përveç se thonë se (mevludi) është ‘bidat i mirë’. Pra, ata thonë se është bidat i mirë, që do të thotë se, të gjithë ata të cilët e festojnë mevludin dhe ata të cilët e refuzojnë festimin e tij, janë të pajtimit se mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), as në kohën e Sahabëve të ndershëm dhe as në kohën e imamëve të njohur. Pra, të gjithë janë të pajtimit rreth kësaj. Mirëpo, thonë: Çfarë të keqe ka në të?! Ashtu siç the edhe ti se kjo është ta përmendësh të Dërguarin! Ndërsa ne themi: Sikurse të kishte qenë mevludi diçka e mirë -këtu kemi një gjë për të cilën duhet të pajtohemi apo të kundërshtohemi, e më pas do të diskutojmë rreth saj e të pasojmë hakun për të cilin Allahu i Lartësuar do të na bëj të mundur që ta kuptojmë-, do të na kishin paraprirë ata neve. Ti e din hadithin e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem):

خير الناس قرني ثم الذين يلونهم ثم الذين يلونهم

“Njerëzit më të mirë janë brezi im, pastaj brezi që vjen pas tyre, pastaj brezi që vjen pas tyre.”

“Njerëzit më të mirë janë brezi ime,…” d.m.th. duke përfshirë kohën në të cilën ka jetuar i Dërguari dhe Sahabët. “…pastaj brezi i cili vjen pas saj,…” d.m.th. tabi’inët. “…pastaj brezi që vjen pas tyre” d.m.th. etba’ut-tabi’inët.

Këto ishin fjalët e vetë të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) të cilat transmetohen në dy Sahihet atë të Buhariut dhe të Muslimit. Edhe në këtë pikë, nuk ka asnjë kundërshtim në mes të myslimanëve. Të gjithë janë të bashkuar rreth asaj se, njerëzit më të mirë pas të Dërguarit të Allahut janë Sahabët.

Dhe njerëzit më të mirë prej Sahabëve janë katër halifët. Dhe më i miri prej katër halifëve është Ebu Bekër es-Siddik, pastaj Umeri, pastaj Uthmani e pastaj Aliu. Në këtë pikë, të gjithë myslimanët janë të bashkuar.

Me atë mendje dhe inteligjencë që të është dhënë, - insha-Allah në të ka bereqet - a mund të paramendosh se mund të ketë diçka të hajrit në të cilën ne (gjeneratat e mëvonshme) mund t’ua kalojmë atyre (Sahabëve) qoftë kjo në aspektin e dijes apo të punëve të mira?! A ka mundësi që të vij kjo gjë në shprehje?

I pranishmi: Kur jemi tek çështja e dijes, - sikurse Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe brezet e mëhershme të kishin thënë se toka rrotullohet…

Imam Albani: Më fal, ne e regjistruam rrëshqitjen (i bie pishman fjalëve të veta) numër një. Shpresojmë që të mos shohim rrëshqitjen e dytë!

Rrëshqitja e parë kishte të bënte me atë se kur unë të pyeta më herët për mendimin tuaj, ti e apostrofove Shejh El-Aleviun. Unë tani po të pyes ty ngaqë po flas me ty…

I pranishmi: Në aspektin e dijes….

Imam Albani: Më fal, më fal. Unë nuk të pyeta vetëm në aspektin e dijes. Unë i përmenda dy gjëra, andaj ti përgjigju në lidhje me të dy gjërat.

Në aspektin e dijes; - rrëshqitja jote në këtë gjë po më bën dobi mua. Qëllimi ynë tek dija, ishte dija e sheriatit, e jo dija që ka të bëj me mjekësinë. P.sh: unë them se një mjek bashkëkohorë është më i ditur sesa Ibnu Sina i hershëm. Sepse ky mjek ka ardhur pas shumë shekujsh dhe ka kaluar përvoja shumë më të mëdha.

Mirëpo, kjo nuk është ndonjë gjë që e ngritë atë më shumë, apo që e bën të jetë më i afërt tek Allahu sesa ata që kanë jetuar më në kohë të hershme. Por kjo gjë, mund ta ngritë vetëm në aspektin e dijes.

Allahu të begatoftë, ne po flasim në dijen e sheriatit. Andaj, gjithnjë kije këtë gjë parasysh. Pra, kur unë po të pyes se a ka mundësi që ne të jemi më të ditur… – është fjala për dijen e sheriatit (islam) e jo për dijen tjetër ‘të përvojës’ si gjeografia, astronomia, kimi, fizika etj.. Nuk i kemi këto për qëllim.

Në kohë të sotme e gjen një njeri që është mohues në Allahun dhe të Dërguarin e Tij (kafir), mirëpo në anën tjetër e gjen dijetarë në ndonjërën prej këtyre shkencave në astronomi, gjeografi etj.. Mirëpo, a e ofron atë njeri kjo gjë tek Allahu?

I pranishmi: Jo.

Imam Albani: Pra, ne nuk po flasim tani në këtë aspekt. Por jemi duke folur për dijen përmes të cilës afrohemi tek Allahu i Madhëruar. Ne ishim duke folur për festimin e ditëlindjes së Profetit të nderuar. Po i kthehemi pyetjes edhe njëherë, duke shpresuar që do të marrim përgjigje të qartë dhe pa ndonjë rrëshqitje tjetër –sepse ne nuk e regjistruam atë të fundit-.

Pra: Ajo mendje, inteligjencë, mençuri dhe natyrshmëri e pastër që të është dhënë, a mund të pajtohesh se ne në këtë kohë të fundit që po jetojmë të jemi më të ditur sesa Sahabët, Tabi’inët dhe Imamët (dijetarët) e njohur në aspektin e dijes së sheriatit – po e theksoj, gjithashtu edhe në aspektin e të shpejtuarit për të vepruar punë të hajrit dhe afrim tek Allahut sesa ata të parët e mirë (Selefus-Salih)? A po e pranon mendja jote një gjë të tillë?

I pranishmi: Më jep një minutë.

Imam Albani: I ke dy minuta.

I pranishmi: Kur jemi tek dija e sheriatit, e ke për qëllim tefsirin e Kuranit?

Imam Albani: E kam për qëllim tefsirine Kuranit…

I pranishmi (ndërhynë): komentimi i Sunnetit është më i gjerë se tefsiri i Kuranit.

Imam Albani: Më fal, më fal. Gjysma e fjalëve vjen me përgjigjen. Kështu themi ne në Sham. Kur ti më pyet atëherë unë duhet të përgjigjem. Andaj them, se ata janë më të ditur se ne në tefsirin e Kuranit gjithashtu, janë më të ditur se ne në të komentuarit e haditheve të të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), e përfundimisht ata janë më të ditur se ne në sheriatin islam. A dyshon ti në këtë që e thash?

I pranishmi: Kur jemi tek tefsiri i Kur’anit, ti mund të dish më shumë sesa ata në kohën e Profetit (alejhis-salatu ues-selam), shembull marrim ajetin Kuranor:

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ

“E i sheh kodrat e mendon se ato janë të palëvizshme, ndërsa ato lëvizin sikurse lëvizin edhe retë.” (27:88)

Shembull, sikurse në kohën e Profetit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) të thoshte dikush se toka sillet, a do ta pranonte dikush ndonjë gjë të tillë? Askush nuk do ta besonte. Mirëpo, Allahu i Madhëruar ua ka bërë të mundur njerëzve në kohët e mëvonshme ta kuptojnë një gjë të tillë dhe kështu njerëzit kanë përparuar në aspektin e dijes. Shejkhu: A mos u frikësove kur të thamë se do ta shkruajmë edhe rrëshqitjen e dytë?!

I pranishmi: Unë nuk desha të futem në këtë gjë…

Imam Albani: Unë jam me ty në këtë gjë. Edhe nëse futesh, nuk besoj se do të korrësh rezultat. O vëlla, unë po të pyes në përgjithësi, e jo kështu siç po përgjigjesh ti. Ka mundësi që unë të jemë më i ditur se ndonjëri prej jush në vërtetimin e haditheve, por ai mund të jetë më i ditur në tefsirin e Kur’anit. Por tani çfarë të themi, cili ka më shumë dije në sheriat dhe islam?

Nuk mund të thuash, jo ai është më i ditur në tefsir ndërsa unë jam më i ditur në hadith. Ngase unë po të pyes pyetje të përgjithshme, kur jemi tek dija mbi fenë islame në aspektin gjithëpërfshirës kush është më i ditur?

I pranishmi: Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij.

Imam Albani: Kjo është ajo që po e kërkojmë nga ti, Allahu të begatoftë. Pastaj, kur jemi tek tefsiri të cilin ti po e përmend disa herë, nuk ka të bëj me veprimet por ka të bëj me të menduarit dhe kuptuarit e duhur. Ajetin të cilin ti e përmende:

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ

“E i sheh kodrat e mendon se ato janë të palëvizshme, ndërsa ato lëvizin sikurse lëvizin edhe retë.” (27:88)

Nëse dëshiron, ne do të flasim në lidhje me këtë ajet, dhe do t’i demantojmë fjalët e atyre të cilët thonë se ky ajet ka për qëllim se toka rrotullohet, sepse ky ajet ka të bëj me Ditën e Kiametit, ku Allahu thotë:

يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرْضُ غَيْرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ

“Ditën kur toka ndryshohet në tjetër tokë, e edhe qiejt (në tjerë qiej), e ata (njerëzit) të gjithë dalin sheshazi para Allahut, Një, Mbizotërues.” (14:48)

Ne nuk jemi duke diskutuar në lidhje me këtë temë, përndryshe unë pranoj që të diskutojmë me ty në lidhje me këtë gjë. Ka mundësi që dikush nga të mëvonshmit të dijë ndonjë fakt shkencor-astronomik më shumë se Sahabët, Tabi’inët etj.

Allahu të begatoftë, kjo nuk ka asnjë lidhje me diturinë e cila të shpie në punë të mira, që përmes tyre të afrohesh tek Allahu. E rëndësishme është që këto shkenca pra, astronomia e gjeografia, po ta them shtruar se kufarët janë më të ditur në to sesa ne. E vërtetë?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Mirëpo, çfarë përfitojnë nga e gjithë kjo? Asgjë! Kur themi “Asgjë” e kemi për qëllim kur kjo shprehje qëndron përballë asaj që na afron tek Allahu. Ne dëshirojmë të flasim për Mevludin e Profetit të ndershëm.

Thamë se kjo është diçka “e mirë”. Dhe thamë se sikurse të ishte diçka e mirë, do ta kishin vepruar të parët tanë të mirë (Selfus-Salih) e mbi të gjithë ata qëndron Muhamedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). Pra, ata (Selefus-Salih) janë më të ditur se ne dhe shpejtojnë për të punuar punën e mirë më shumë sesa ne, e gjithë kjo nëse vet vepra është e mirë. A dyshon në këto fjalë që i thash?!

I pranishmi: Jo.

Imam Albani: Pra, mos na largo nga ky realitet me gjëra anësore të cilat nuk kanë lidhje me njeriun, kur është fjala se nuk të shpijnë tek punët që kush i vepron e afrojnë atë tek Allahu.

Unë ta thash ty një fjalë – e që shpresoj të mos e harrosh -, për të cilin janë të një mendimi të dy grupet që parimisht kundërshtohen mes veti, ata të cilët e refuzojnë mevludin dhe ata të cilët e pranojnë atë; se mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit. E di këtë gjë apo jo?

I pranishmi: Po, e di.

Imam Albani: D.m.th. e di?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Mirë. Pra mevludi, apo të themi ky “hajr” nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (në të bën pjesë edhe periudha e Sahabëve), as në kohën e Tabi’inëve e as në kohën e imamëve të njohur. Si ka mundësi që ata ta humbasin këtë punë të hajrit?! Këtu, patjetër kemi të bëjmë me njërën prej dy gjërave:

1 - E kanë ditur këtë punë të hajrit ashtu siç e dimi edhe ne, sepse ata janë më të ditur.

2 - Nuk e kanë ditur këtë punë të hajrit; - e si e mësuam pra ne këtë punë të hajrit (kur ata nuk e kanë ditur)?!

Nëse themi se e kanë ditur, atëherë përse nuk e kanë punuar edhe vetë ata?! A mos jemi ne më të afërt tek Allahu përpara tyre?!

Pra, përse nuk e kanë punuar këtë punë të hajrit? Unë dua që të prekë ndjenjën tënde; -përse ata nuk gabuan as edhe njëherë të vetme? Përse nuk ka gabuar asnjëri prej tyre i njohur për adhurim (abid), ndonjë dijetarë apo ndonjë njeri i mirë (i njohur për mirësi) që ta festoj mevludin?!

Përse?! A e pranon mendja, që një punë të mirë si kjo, të mos e kenë bërë asnjëri prej tyre?! Edhe ata kanë qenë në numër me miliona, kanë qenë më të ditur, më inteligjentë dhe më afër Allahu sesa ne! Besoj se ti e di fjalën e të Dërguarit (alejhis-salatu ues-selam):

لا تسبوا أصحابي ؛ فوالذي نفس محمد بيده لو أنفق أحدكم مثل جبل أُحدٍ ذهباً ما بلغ مد أحدهم ولا نصيفه

“Mos i shani shokët e mi! Pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirti i Muhammedit, nëse ndonjëri prej jush do të japë ari (sadaka) sa kodra e Uhudit, s’ka për ta arritur as grushtin e dorës as të ndonjërit prej tyre (mudin), madje as gjysmën e tij.”

Ky pra është dallimi mes nesh dhe atyre.

Pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirti i Muhammedit, nëse ndonjëri prej jush do të japë ari (sadaka) sa kodra e Uhudit –me ari-, s’ka për ta arritur as grushtin e dorës as të ndonjërit prej tyre (mudin), madje as gjysmën e tij.”

Kjo, ngase ata kanë luftuar për hir të Allahut, kanë qenë gjithnjë me të Dërguarin e Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), kanë marrë dije nga ai drejtpërsëdrejti dhe në mënyrë të pastër pa ndihmën e këtyre mjeteve dhe mundësive që i kemi ne. Ashtu qysh edhe e thekson i Dërguari (alejhis-salatu ues-selam) në këtë kuptim në një hadith autentik:

من أحب أن يقرأ القرآن غضاً طرياً فليقرأهُ على قراءة ابن أم عبد

“Kush dëshiron të lexojë (mësojë) Kuranin ashtu siç është zbritur, le të marrë këndimin nga Ibn Ummu Abdi.”

Dhe ai është Abdullah bin Mes’udi, ashtu siç është zbritur - të freskët e të shijshëm.

Këta janë të parët e mirë (esSelefus-Salih) e në krye të të cilëve qëndrojnë Sahabët e ndershëm. Nuk mundemi në asnjë mënyrë që të paramendojmë se, ata nuk e kanë ditur ndonjë punë të mirë e cila e afron njeriun tek Allahu, ndërsa ne ta dimë!

E nëse themi se ata e kanë ditur këtë gjë ashtu siç e dimi edhe ne, në asnjë mënyrë nuk mund të paramendojmë se ata e kanë anashkaluar të vepruarit e kësaj pune të hajrit. Shpresoj se të jetë e kuptueshme kjo të cilën unë po e them. E qartë?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Allahu të shpërbleftë me të mira. Ndërsa, kemi një gjë tjetër. Kemi hadithe të shumta dhe ajete, të cilat sqarojnë se islami është përsosur. Kjo është një realitet të cilin nuk e di se i kushton vëmendje.

Nuk mendoj se ka ndonjë dallim ndërmjet dijetarit, kërkuesit të dijes dhe njeriut të zakonshëm në njohjen e këtij realiteti.

Pra, jemi tek ajo se islami ‘është përsosur’. Islami, nuk është sikurse feja e Jahudive dhe të Krishterëve që për çdo ditë ka ndryshime dhe gjëra të reja.

Po ta kujtoj fjalën e Allahut të Lartësuar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Tani, këtu rrjedh një pyetje: Mevludi…, - kjo është një rrugë tjetër për t’i bindur njerëzit se mevludi nuk është diçka e mirë, ngase rrugën e parë veçse e sqaruam më herët; kur thamë se: sikur të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur Selefus-Salih, sepse ata janë më të ditur se ne dhe më adhurues se ne. Pra, sikurse të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur.

Kemi hadithe të shumta dhe ajete, të cilat sqarojnë se islami është përsosur. Kjo është një realitet të cilin nuk e di se a i kushton vëmendje. Nuk mendoj se ka ndonjë dallim ndërmjet dijetarit, kërkuesit të dijes dhe njeriut të zakonshëm në njohjen e këtij realiteti.

Pra, jemi tek ajo se islami ‘është përsosur’. Islami, nuk është sikurse feja e Jahudive dhe të Krishterëve që për çdo ditë ka ndryshime dhe gjëra të reja.

Po ta kujtoj fjalën e Allahut të Lartësuar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Tani, këtu rrjedh një pyetje: Mevludi…, - kjo është një rrugë tjetër për t’i bindur njerëzit se mevludi nuk është diçka e mirë, ngase rrugën e parë veçse e sqaruam më herët; kur thamë se: sikur të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur selefus-salih, sepse ata janë më të ditur se ne dhe më adhurues se ne. Pra, sikurse të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur.

Rruga e dytë: Mevludi nëse është diçka e mirë, atëherë është prej islamit; -prandaj, të gjithë ne që e refuzojmë mevludin dhe e pranojmë atë, a jemi të një fjale -ashtu siç ishim tek çështja se, mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem)- pra, a jemi të një fjale se nëse do të ishte mevludi punë e hajrit, atëherë është brenda prej (porosive të) islamit, e nëse nuk do të ishte punë e hajrit atëherë nuk do të ishte prej islamit.

Kjo është mënyrë tjetër e (refuzimit të mevludit), që mendoj se do të të ndihmojë që të kuptosh atë që po e them. Pra, sikurse mevludi do të ishte punë e mirë, ai do të ishte prej islamit, e sikur të mos ishte punë e mirë, atëherë nuk ka të bëjë fare me islamin.

Ndërsa kur jemi tek ajeti Kuranor:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ

“Sot përsosa për ju fenë tuaj…” (5:3)

Në atë kohë nuk kishte festim të lindjes së Profetit, prandaj a është mevludi prej fesë? Dua që të jesh me mua shumë i hapur. Dhe mos mendo se jam prej atyre të cilëve i heshtin nxënësit apo edhe njerëzit në përgjithësi duke u thënë: ‘hesht ngase ti nuk di asgjë’…! Jo, përkundrazi ti ndjehu shumë i lirë.

Ndjehu sikurse flet me një njeri që është sikurse ti si në aspektin e fesë ashtu edhe në aspektin e dijes. Ndjehu i qetë. Nëse nuk je pajtuar me gjithë atë që thamë më herët, atëherë kjo është mënyra e dytë në të cilën thamë se: Sikurse mevludi të ishte punë e mirë, atëherë është prej islamit; e nëse nuk është punë e mirë atëherë nuk është prej islamit. Pasi që u pajtuam se kjo punë e mirë nuk ka qenë në kohën kur është zbritur ajeti i lartpërmendur, atëherë është argumenti më i fortë që na jep të kuptojmë se mevludi nuk ka të bëj fare me islamin.

E qartë ajo që po e themi? 

Këtë gjë e përforcon një ether nga imam Malik prej dijetarëve të Medinës; patjetër se ke dëgjuar për të. Ai është imami i dytë prej katër imamëve të njohur.

Imami i parë është Ebu Hanife bin Nu’man bin Thabit (Rahimullah), Imami i dytë është Malik bin Enesi – imami i Medinës - (Rahimullah), Imami i tretë është Muhammed bin Idris esh-Shafi’i (Rahimullah) dhe Imami i katërt Ahmed bin Hambeli (Rahimullah).

Pra, imam Malik bin Enesi, dëgjo çfarë thotë:

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm – pra jo shumë bidate – duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Pra, kjo është një gjë shumë e rrezikshme.

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Çfarë është argumenti për këtë o imam?

Tha: lexojeni fjalën e Allahut të Madhëruar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Edhe njëherë po e përsëris:

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Lexojeni fjalën e Allahut të Madhëruar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)’

E në përfundim të fjalëve të tij, thotë diçka e cila shkruhet me shkronja të arta:

“Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Kur e thotë ai këtë fjalë? Në shekullin e dytë pas hixhretit. Në njërin prej tre brezave të dëshmuar për mirësi. Çfarë thua për shekullin e katërmbëdhjetë, pesëmbëdhjetë? Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është prej fesë as tani.

Kjo fjalë shkruhet me shkronja të arta, por njerëzit janë të pavëmendshëm ndaj Librit të Allahut, ndaj haditheve të të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe ndaj fjalëve të Imamëve të cilët ne pretendojmë se po i marrim shëmbëlltyrë ata. Ne jemi larg atyre aq sa është larg lindja nga perëndimi kur jemi tek shëmbëlltyra.

Ky ishte Imami i Medinës i cili foli me gjuhë të pastër arabe:

“Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Në ditët e sotme, festimi i ditëlindjes së Profetit konsiderohet prej fesë. Në kohët e hershme nuk ekzistonte armiqësia ndërmjet dijetarëve që mbronin Sunnetin dhe dijetarëve të cilët mbronin bidatet. Sikurse të mos ishte bërë kjo prej fesë, nuk do të shkaktohej e gjithë kjo armiqësi.

Si të jetë kjo prej fesë kur nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit, as në kohën e Sahabëve, as në kohën e Tabi’inëve e as në kohën e Etba’it-Tabi’in.

Imam Maliku ka qenë prej Etba’it-Tabi’inëve të cilët i përfshin hadithi:

خير الناس قرني ثم الذين يلونهم ثم الذين يلونهم

“Njerëzit më të mirë janë brezi im, pastaj brezi që vjen pas tyre, pastaj brezi që vjen pas tyre.”

Ata të cilët vijnë pas Sahabëve janë Tabi’inët, ndërsa ata të cilët vijnë pas Tabi’inëve janë Etba’ut-Tabi’inët. Dhe prej tyre është imam Maliku i cili thotë:

“Ajo që në atë kohë – kur ka zbritur ajeti:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ

“Sot përsosa për ju fenë tuaj…” (5:3)

nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Dhe në fund të fjalëve të tij thotë:

“Nuk përmirësohet gjendja e këtij umeti përveç me atë që është përmirësuar gjendja e të parëve të tyre.”

Me çfarë është përmirësuar gjendja e të parëve? A mos me të shpikurit e gjërave në fe, apo me afrim tek Allahu me atë që nuk është afruar me to i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), mos harro se është ai i cili thotë:

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Përse nuk na ka urdhëruar i Dërguari i Allahut që ta festojmë ditëlindjen e tij?! Kjo është pyetja. Ndërsa përgjigja e kësaj, do të të mësoj një gjë të rëndësishme. Do ta shohësh të kundërtën e asaj që je mësuar ta dëgjosh më herët. Kemi festim të lindjes të Profetit të ligjëruar i cili është në kundërshtim me festimin e lindjes së Profetit i cili nuk është i ligjëruar sepse ky festim nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit, ndërsa një festim tjetër ka qenë në kohën e të Dërguarit.

Këtu kemi dy dallime të qarta:

I pari është se: Njëri prej tyre është i ligjësuar dhe këtu ka pajtueshmëri ndërmjet të gjithë myslimanëve.

E dyta: Ky festim përsëritet një herë në çdo javë, ndërsa festimi i tyre është një herë në vit.

– Pra dallimi i parë ishte se, festimi i ligjësuar është ibadet me pajtueshmëri ndërmjet myslimanëve. Do ta kuptoni shumë shpejtë se për çfarë është fjala. Dhe dallimi i dytë ishte se ai përsëritet një herë në çdo javë, e jo një herë në vit.

Unë nuk them pallavra për të cilën nuk kemi argument nga Allahu, mirëpo unë ua sjelli një hadith i cili gjendet në njërin prej librave më të vërteta pas Librit të Allahut dhe pas Sahih Buhariut, pra gjendet në Sahihun e Muslimit:

Besoj se ke njohuri në lidhje me Sahih Buhariun dhe Sahih Muslimin. Ato dy libra transmetojnë hadithe autentike nga Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem).

Transmeton Imam Muslimi në Sahihun e tij, me zinxhirin i cili arrin deri tek njëri prej Sahabëve më të mëdhenj dhe ai është Ebu Katadeh el-Ensarij i cili thotë:

“Erdhi një njeri tek Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe i tha: ‘O i Dërguar i Allahut, çfarë thua për agjërimin në ditën e hënë?’”

– Dëgjo mirë, nuk i tha që është mustehab (e pëlqyer) me fjalë të shkurtra, por shtoi në përgjigjen e tij më shumë sesa ai kërkoi- dhe i tha:

ذاك يوم ولدت فيه و أنزل القرآن علي فيه

‘Ajo është dita në të cilën kam lindur dhe dita në të cilën më është zbritur mua Kurani’.”

Çfarë kuptimi kanë këto fjalë?

Sikurse do të thotë: “Si më pyet për agjërimin e kësaj dite kur Allahu më ka krijuar në këtë ditë dhe më ka zbritur shpalljen në atë ditë?! Andaj, është mirë që të agjëroni në ditën e hënë falënderim ndaj Allahut të Madhëruar ngase më ka krijuar atë ditë dhe më ka krijuar rishtazi atëherë kur më ka zbritur shpalljen po atë ditë (ditën e hënë).”

Ndërsa, kemi edhe agjërimin të cilin e kanë bërë Jahuditë në Ditën e Ashureve. Mendoj se të gjithë ju e dini para se të obligohej agjërimi i muajit të Ramazanit, Dita e Ashureve ishte obligim për myslimanët që ta agjërojnë. Allahu e obligoi agjërimin e Ditës së Ashures para se të obligojë agjërimin e muajit të Ramazanit.

Ka ardhur në disa hadithe se Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) kur bëri hixhret prej Mekës në Medine, i pa se Jahuditë agjëronin Ditën e Ashureve. I pyeti ata se për çfarë agjërojnë? Ata iu përgjigjën: “Kjo është dita kur Allahu e shpëtoi Musain dhe popullin e tij Prej Faraonit dhe ushtrisë së tij, ndërsa ne e agjërojmë këtë ditë falënderim ndaj Allahut.”

– Kur Allahu e shpëtoi Musanë dhe popullin e tij nga Faraoni dhe ushtria e tij-.” Në këtë rast, Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) tha:

نحن أحق بموسى منكم

“Ne jemi më të afërt me Musanë sesa ju.”

Kështu që ai e agjëroi atë ditë dhe i urdhëroi edhe të tjerët që të agjërojnë në këtë ditë.”

Kështu pra, (agjërimi Ditës së Ashureve) u bë obligim deri atëherë kur zbriti ajeti:

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ

“Muaji i Ramadanit është muaji në të cilin është shpallur Kur’ani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i të vërtetës nga gënjeshtra). E kush e arrin prej jush këtë muaj le të agjërojë,” (2:185)

Thotë Aishja radijAllahu ‘anha: “Kur u obligua agjërimi i Ramazanit, atëherë agjërimi i asaj dite u bë vullnetar, kush dëshiron ta agjëroj atë ditë e agjëron e kush nuk dëshiron nuk e agjëron.”

Kjo, ngase u anulua të obliguarit e agjërimit të asaj dite, me të obliguarit e agjërimit të muajit të Ramazanit, ndërsa gjykimi (për agjërimin e Ditës së Ashureve) mbeti vetëm i preferuar.

Dëshmia në këtë është se, i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) mori pjesë së bashku me Jahuditë në agjërimin e Ditës së Ashures para se të obligohej agjërimi i Ramazanit; përse? Falënderim ndaj Allahut që e shpëtoi Musain dhe popullin e tij nga Faraoni dhe ushtria e tij.

Kështu që edhe neve na ka hapur derën që ta falënderojmë Allahun që e ka krijuar Muhamedin (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) në ditën e hënë dhe i ka zbritur shpalljen ditën e hënë.

Tani, unë po pyes: Ata të cilët e festojnë mevludin e që e kuptuam se nuk ka asnjë rrugëdalje që të konsiderohet si vepër e mirë. E di se shumë prej tyre apo disa prej tyre e agjërojnë ditën e hënë ashtu siç edhe e agjërojnë ditën e enjte, por shumica e myslimanëve a e agjërojnë ditën e hënë?

Jo, nuk e agjërojnë!  Shumica e myslimanëve e festojnë lindjen e Profetit një herë në vit? A nuk është kjo ndërrim i të vërtetës?! Megjithatë, unë dua të them edhe diçka tjetër:

Pasi që shumica e myslimanëve nuk e agjërojnë ditën e hënë; kjo nënkupton që shumica e myslimanëve nuk e festojnë lindjen e Profetit ditëve të hëne! Mirëpo, ata e festojnë atë një herë në çdo vit. Këtyre, u përshtatet më së miri fjala e Allahut të Madhëruar drejtuar jahudive:

أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ

“A do ta ndërroni atë që është më e mirë me atë që është më e keqe?” (2:61)

Ajo që është e mirë, është agjërimi i ditës së hënë për të cilën ka pajtueshmëri ndërmjet të gjithë myslimanëve. Edhe pse shumica nuk e agjërojnë atë ditë. Kalojmë tek ata të cilët e agjërojnë këtë ditë dhe ata janë shumë shumë të paktë; a e dinë ata me të vërtetë fshehtësinë dhe urtësinë e ligjësimit të agjërimit të ditës së hënë?

Jo, nuk e dinë!

Ku janë pra këta dijetarë të cilët anembanë bote e mbrojnë festimin e mevludit, duke thënë se kjo është përkujtim dhe përmendje e tij etj.,

përse ata nuk i këshillojnë njerëzit për të bërë atë veprim i të cilin gjithë myslimanët janë të pajtimit për ta agjëruar ditën e hënë?! Gjithashtu, përse nuk i mësojnë njerëzit se kjo mënyrë që e thamë, është festim i duhur i ligjësuar për ta përkujtuar të Dërguarin (alejhis-salatu ues-selam).

E ka thënë fjalën e duhur Allahu drejtuar Jahudive:

أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ

“A do ta ndërroni atë që është më e mirë me atë që është më e keqe?” (2:61)

Gjithashtu, i Dërguari i Allahut e ka thënë fjalën e duhur kur shprehet:

لتتبعن سنن من قبلكم شبرا بشبر وذراعا بذراع حتى لو سلكوا جحر ضب لدخلتموه

“Do t’i pasoni (Jahudit dhe të Krishterët) pëllëmbë pas pëllëmbe dhe krah pas krahu, poqë se ata do të hynin edhe në vrimën e hardhucës do të hyni edhe ju.”

Ndërsa në një transmetim tjetër shumë të rrezikshëm dhe që është autentik nga Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) thuhet:

حتى لو كان فيهم من يأتي أمه على قارعة الطريق لكان فيكم من يفعل ذلك

“…edhe nëse dikush prej tyre do ta bënte me nënën e tij përskaj të rrugës, do të kishte prej jush që do ta bënte të njëjtën gjë!”

Pra, ne pasuam traditat e Jahudive të cilët ndërronin atë që është më e mirë me atë që është më e keqe.

[444names]

french, german, islandic, italian, indian, roman emperors, tolkienesque spanish and swedish forenames + scottish surnames + fantasy monsters + all possible syllables in an obscure, diacritics heavy conlang concept i made in jasontank's genword

Abep̃ex̃it Acham̃ut Adarandur Adarður Adhop̃i Aggur Ag̃ifug̃a Alaoidh Alinbjörg Aliw̃ana Alli̋d Alþórói Amhanződ Ance̋t Anduw̃am Anghimas̃a Angim̃o Anirucra Anneb Anstdís Aoibas Aptőb Arap̃i Are̋v Aric̃es̃or Arinnum Arnák Arus̃i Ashie Astar̃a Astiṽo As̃ubhamir Ate̋l Auðvíkisa Axic̃et Ax̃ep̃i Ax̃uguana Az̃us̃a Aðarit Baispy Baleiðfíz Baqur Barðarad Bas̃aç Bax̃ul Bearne Bergóð Beriche Biṽih Bluw̃u Boñadíp Bug̃ut Cader̃if Cagbe̋l Cam̃aṽo Cam̃ob Caodhrímun Carvar Carún Ceath Cerrif Ciang Ciann Ciljalip Cilímit Cique Clamy Clavaqo Coaqoc̃us Coñimas Corin Crúc Cug̃uf Cuir̃ir Cúmirnam̃e Dag̃am Damir̃o Dangis Daw̃ug̃u Deingurg Delíansők Dem̃az̃o Der̃uv Deòrsiw̃ac Diona Diqagas Doncas Donom̃i Doricans Duping Dögný Ecthaqez̃i Ecton Egniquv Eg̃ex̃a Eingeiður Eirín Eledasga̋h Endol Enes̃ed Eníx Ep̃ifuz̃u Ep̃uc̃e Eqeríc Eris̃of Ese̋f Eshíp Estbjart Es̃ive̋s Eveg̃a Eviður Evígur Eṽem̃iç Ew̃ex̃a Ez̃ild Eärév Faquir Fedhe Ferðunna Fianch Fig̃ar Fingarrano Finom̃o Fiqifur Fique Fomez̃ip̃a Fraṽu Frindóa Frinőh Frir̃i Friën Fri̋h Frásgrey Fífac Garrieñe Garrir̃a Geirmuñec Geremang Gerfix̃uç Gertes̃e Gibíl Gildur Giletor̃u Gili̋t Gillaur̃uh Gillýtip̃e Gilísád Gliestmon Goley Goṽuz Griar̃u Gríður Gundaqo Gundía Gunnuñu Gurgós Gurum Gur̃ira Guðges Gídeas Haitta Halco Haraigma Hasur Heagmér Heas̃u Heilmri̋v Heirana Heirth Heir̃a Heiðarinnd Heme̋v Hertuqa Heryngot Hianch Hildugur Hilip̃a Hiquc̃o Hir̃id Hjála Hjálmul Hleamý Homil Hom̃ep̃ed Hos̃eñet Hrém Hrìos̃e Huiseag Huqendís Hursnær Hux̃eph Hárdís Héam̃us Höggáf Húmharc Ichad Imac̃una Imbenaol Immec̃u Im̃ex̃e Inait Ipe̋x Iquñe Irgre̋z Irisoqop Irjerg Ir̃ax̃e Isoṽo Iṽista Iw̃im̃o Iw̃ug̃e Iz̃om̃ald Iúdem Jacth Jóníkűh Jörður Júnur Kanaoibők Karglab Karndín Kashr Kelauf Kelex Kem̃amjam Kinbop Kiquf Knöreinog Koldë Kollinaya Korge̋r Korgop̃ul Koṽeht Krius Kruils Kuc̃ol Kuṽef Kuz̃abeuf Laidra Lattus Lec̃ek Lec̃oc Lem̃og̃i Leornycail Lim̃iṽu Lix̃uk Loc̃af Lusalía Lídels Macar Maccomi Maccuss Maccòmhequ Maceart Macgothar Machaf Machalec̃a Machdrach Machor Machtný Macis Macín Macluc̃u Maclùca Macmhóg Macuarkuv Mac̃ol Mac̃uh Mac̃ux̃a Madwairg Magnúela Malrá Mandur Mane̋s Manos̃e Maraj Marghi̋k Maríðurig Mathorg Maug̃a Merce Mergla Metitur Milía Mistef Miður Muqeç Mus̃amelli Nachair Naiñix̃a Nandeerður Naṽim̃o Nehin Nichrana Noca̋v Noros̃i Nuelíel Nuṽoh Oddag Oddian Olvex Onnex Onőc Ophaf Op̃ip̃u Op̃oro Op̃ugh Orgoom̃o Ottârich Oṽefá Oṽop̃u Oṽuṽa Oṽuṽe Ow̃ard Ow̃oṽu Ox̃ebham Oz̃edem̃u Pamix Patlaur̃i Perkog̃a Pic̃ev Pinacgreyr Pirdi Puc̃ot Pum̃ok Pétab Rapía Rar̃ox Ratiw̃u Raug̃up̃e Raṽes Reneh Reður Risaṽelm Riṽic̃ut Ronvel Rólfhait Rósmoc Rúndur Sallec̃e Santex̃ek Sants Santwael Sasin Savéz Shup̃e Sili̋r Sillildals Singoy Siog̃i Sirún Sjalillìm Skarna Steikam̃iz Suñoc Svaldi Sveiṽub Swaltýr Síonncurc Talvaladh Tamic̃a Taw̃os Teiðnýrig Telleb Tex̃ik Tiñuh Tiza̋c Traglas Tum̃ad Tuqix̃ang Tuz̃aç Uc̃iṽi Ugurberra Ug̃iz̃o Umatát Umuc̃o Um̃ard Undusheqo Unnurg Unnía Up̃ekur Urcew̃ok Ur̃iṽo Uz̃ado Uz̃uṽu Valdam̃i Valdo Valpác Valvía Vardga Varuir̃e Veirg Vellbêth Veñeb Veñikát Vichan Vienarna Vikas̃u Villineach Vinathch Virto Viður Voñer̃a Vraur Vugűb Vuqafnha Vux̃it Végit Wamhala Xandoñu Xec̃uṽexí Xosép Xos̃um̃i Xoz̃ofrod Zaw̃ex Zeqal Zeqop̃oç Zeṽog̃a Zexstern Zibhad Zimus̃at Zoṽok Ásgeas Áslec̃u Ásrad Ástangvi̋k Çacna Çaṽep̃e Çoirer Çor̃eb Çux̃ud Éibataith Étryn Éve̋l Ísaz̃o Ívala Öxa̋f Þor̃a Þórahor Þórek Þórfil Þórghlane Þórharot Þórsteán Þölűç

#name stash #444names #444 names #dnd names #character names #random character names #markov namegen #markov name generation #markov #markov gen