#Concentratiekamp

[twafordizzy]

Jorge Semprun knippert met de ogen tijdens de grote reis

bron beeld: escritores.org De Spaanse schrijver Jorge Semprun (1923-2011) schopte het tot minister van cultuur in een Spaans kabinet. Vluchtte voor de Burgeroorlog naar Frankrijk en zat in Frankrijk (Compiègne) in het verzet tegen de nazi’s. In 1943 werd die verzetsgroep opgerold en moest Semprun op transport naar het concentratiekamp Buchenwald. Semprun overleefde het kamp, vestigde zich in het…

View On WordPress

#20-ste eeuws #beelden #Buchenwald #Communistische Partij #concentratiekamp #de jongen van Semur #heden #herinneringen #kainet #menselijkheid #minister #Moezelvallei #nazi&039;s #schrijver #Spaanse Burgeroorlog #Spanje #toekomst #treinwagon #verbanden #verleden #verschrikkingen #verzet #vierde nacht

[dutchdontdance]

Foto van Istvan Reiner, genomen vlak voor het moment dat hij de gaskamer in ging van het concentratiekamp in Auschwitz... #istvanreiner #auschwitz #concentratiekamp #wo2 (bij Arnhem Centrum) https://www.instagram.com/p/Cp8QGzCIdDcfKiMzhcCWhUIOM5LVaQWHklGbNA0/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#istvanreiner #auschwitz #concentratiekamp #wo2

[dejufuniverse]

Bedenk GOED aan welke kant je staat.... NIET WAKKERE medemens en realiteit ontkenners...

De boer strijd niet alleen voor hun eigen zaak...maar voor algemeen belang van ons allemaal..dus ook voor U weg-kijker en ordervolger zonder breincapaciteit.

Tri state city komt er aan, staat in de reguliere kranten te lezen.....Nederland gaat op de schop, stad en platte land...

Het volk MOET weg van uit de dorpen en het platte land...en we worden straks opgehokt in smart city * TRI STATE CITY * een ander woord voor... CONCENTRATIEKAMP....maar zo zullen ze het niet gaan noemen, want dan wilt u er niet gaan wonen

Dit alles wordt in een wollig mooi verhaal verpakt........

Wat men er NIET bij vermeld is dat het betekend dat er volksverschuivingen gaan plaatsvinden, huis onteigeningen, grond onteigeningen....... en reken er maar NIET op dat u er goed uit zult springen, want in de agenda ligt ook nog het verhaal........

****** U WILL OWN NOTHING, AND WILL BE HAPPY *******

Een document is in de maak waarbij de staat van u vraagt...nee eist dat u AL uw bezittingen opschrijft en aan hen doorgeeft.... zo dat ze een database kunnen aanleggen van wat ze van U af kunnen nemen.....en u bent zo oliedom daar aan mee te gaan werken waarschijnlijk....als ik zo terug kijk op de zogenaamde pandemie, en de idioterie waar U aan mee heeft gedaan zonder nadenken of kritische vragen te stellen.

Ook uw huisdieren moeten er aan geloven...daar zal u afscheid van moeten nemen...dat gaat in de toekomst verboden worden, net als tabak en alcohol.

U heeft als mens straks NIETS meer te vertellen over uw eigen leven......

Mensen die dit NU NOG als complot gepraat bestempelen....van mij mogen ze opgepakt en bestempeld worden met DWAAS< DOM< DEBIEL< IGNORANT<TE DOM VOOR WOORDEN< KANSLOZE MENSEN<TE DOM OM TE LEVEN...en zou ze aanraden...neem nog lekker 10 boosters en draag alsjeblieft het gehele jaar je mondkapje nutteloze hopeloze gek...die je er bent.

De aanloop naar dit alles heeft de afgelopen twee jaar een overdaad aan informatie opgeleverd die een ieder gewoon vrij toegankelijk tot zich had kunnen nemen..... de afgelopen 2 jaar waren de grootste IQ test aller tijden...en u ontkenner en weg-kijker bent RIJKELIJK GEZAKT VOOR DEZE TEST.....

Voor hen die me nu ineens heel onaardig vinden...en onmenselijk.....kus me bolle reet !!!!

WE ZIJN AANBELAND IN DE EINDSTRIJD HIER OP AARDE, IN TIJD VAN OORLOG TEGEN DE MENSHEID, DAT IS WAAR WE ZITTEN....... en als je dit NU nog niet door hebt........ ben je werkelijk de GROOTSTE DEBIEL die er helaas nog op deze planeet rond loopt.... neem je shotje of wake the fuck up dwaas en schaar je achter de boeren..

Gekopieerd van telegram...gelukkig zijn daar mensen die het licht hebben gezien.

[bauerntanz]

Westerbork

Busfahrt zur KZ-Gedenkstätte Westerbork (Drenthe, NL) Freren - Alte Molkerei Mittwoch, 13. 03. 2024, Abfahrt: 10 Uhr, Rückkehr: ca. 16 Uhr Eine Anmeldung ist erforderlich: 05902/93920 Mit Hilfe von Sponsoren ist die Busfahrt kostenfrei.

Das Polizeiliche Judendurchgangslager Westerbork war in den deutsch besetzten Niederlanden eines der beiden zentralen Durchgangslager (KZ-Sammellager), von wo aus niederländische oder sich in den Niederlanden aufhaltende deutsche Juden in andere Konzentrations– und Vernichtungslager deportiert wurden. In den Niederlanden ist der Begriff Kamp W. bzw. Concentratiekamp W. verbreitet. Vor der Nutzung…

View On WordPress

#Österreich #Deportation #Deutschland #Drenthe #Juden #Judendurchgangslager #Kulturkreis Impulse #Wrsterbork

[peterpijls1965]

Het eerste blog dat ik publiceerde op PsychoseNet. Over mijn ervaringen met beschermd wonen.

In het kamp van de RIBW-instelling

Zes jaar spendeerde ik in beschermde woonvormen. Het was daar dat ik een bipolaire stoornis en een alcoholverslaving blijvend in bedwang kreeg. Blijf niettemin weg uit zo’n dolhuis. Bij vlagen is het een concentratiekamp. Je krijgt er vrijwel dagelijks te maken met intimidatie door zich begeleiders noemend schorem. Daar moet onderzoek naar komen, maar dat gebeurt niet omdat het niemand wat interesseert.

Ik maak een uitzondering voor de dames van de huishoudelijke dienst in zo’n woonvorm. Dat waren niet zelden vrouwen met een hart van goud. Ook de stagiaires waren geweldig. Alleen hadden ze niks te vertellen. Mijn medebewoners waren doorgaans schatjes, een enkele psycho uitgezonderd. Ze waren allemaal wat labieler en gevoeliger dan gewone mensen. Daarom hadden ze een GGZ-diagnose, net als ikzelf. Veel bewoners waren oud en stierven één voor één in de onvrijheid van de woonvorm. Mia. Gerda. Hubert. Martin. Piet. Dat ze rusten in vrede. Zelf bleef ik leven, al weet ik niet meer precies hoe.

Zes jaar lang kreeg ik van begeleiders te horen dat ik oppositioneel, grensoverschrijdend en minder sociaal was. Ook werd me voortdurend ingewreven dat ik een onverbeterlijke alcoholist was. Een leugen, want ik stond en sta droog. “Eens een drinker, altijd een drinker“, zei begeleider T. altijd. Diezelfde T. vond het ook nodig seksistische opmerkingen te maken over mijn toenmalige vriendin, die wel eens bleef slapen.

Nadat ik mijn persoonlijk begeleidster J. onderbouwd voor SS’er had uitgemaakt, was de maat kennelijk vol. Ze begonnen me weg te pesten. Ik sloeg terug door de ergste begeleider van allemaal, de hysterische L., op een avond in de tuin minutenlang op orkaanvolume verbaal af te tuigen, zodat de hele buurt kon meegenieten. Een paar weken daarna meldde hij zich ziek met een burn-out. Niet veel later werd hij vervroegd met pensioen gestuurd, zeer tot mijn genoegen. L. stond met zijn wangedrag symbool voor veel andere GGZ-hulpverleners die ik ontmoette: bevoogdend, betuttelend, achterbaks en leugenachtig. Medebewoners beklaagden zich daar bij mij over. Ze durfden het niet tegen de begeleiding zelf te zeggen. Die ging meteen dreigen met uitzetting en de managers.

Een van die weekdieren werd op m’n dak gestuurd, toen ik dreigde eerdergenoemde begeleider L. van het balkon af te gooien als hij niet zou ophouden met z’n gezeik. De manager, een zeldzame glibber, deed een half uur poeslief tegen me. Toen sprak hij de legendarische volzin: “We gaan aan dossiervorming doen.” Ik trok m’n conclusies.

De laatste anderhalf jaar in de woonvorm waren een hel

Ik deelde mijn appartementje toen met roommate L., die het nodig vond verliefd op me te worden en fanatieke pogingen deed me te belagen en aan te randen, soms met succes. Uiteraard greep de begeleiding niet in. Wel zei mijn begeleidster J.: “Jouw huisgenote is best een schatje.” Dat schatje is inmiddels opgeborgen in het plaatselijke psychiatrische ziekenhuis.

Ik heb het voornamelijk aan mijn zoon te danken dat ik die zes jaar in beschermde woonvormen overleefde. Hij bleef me trouw bezoeken, en liet me nooit vallen. Ook werd ik zeven jaar geleden Platonisch verliefd op één van de stagiaires, de aanbiddelijke A. Ze liet zich mijn avances doorgaans welwillend aanleunen, beminnelijk glimlachend. Als ze in de stemming was, flirtte ze me soms helemaal lens, desnoods in het bijzijn van hulpverleners. Ik ben er nog steeds van aan het bijkomen.

Inmiddels woon ik drie jaar weer zelfstandig. Ironisch genoeg in hetzelfde appartementencomplex waar ook de woonvorm resideert. Juist in de maand dat ik mijn indicatie voor beschermd wonen kwijtraakte, en ik al rekening hield met een verhuizing naar een camping, bood de woningbouwvereniging me een appartement aan. Ik hapte gulzig toe. Soms moet je een beetje mazzel hebben in het leven.

In beschermde woonvormen wordt de situatie ondertussen steeds erger. Het is tegenwoordig staand beleid dat psychiatrische patiënten zo snel mogelijk weer zelfstandig gaan wonen. Dat is bezig uit te lopen op een drama. Veel van mijn voormalige medebewoners konden helemaal niet op zichzelf wonen. Ze waren gehospitaliseerd geraakt door hun begeleide leven in de woonvorm. Als ze weer zelfstandig zouden gaan huizen, zouden ze hun pillen niet slikken en niet koken. Dat zeiden ze zelf tegen me. En toch worden ze weggejaagd, de buurt in, waar ze verward eindigen, of erger.

De gang van zaken in beschermde woonvormen staat symbool voor de crisis in de GGZ. Niet de cliënt staat centraal, maar de protocollen, de regeltjes en de bureaucratie. En incompetente hulpverleners natuurlijk. Die vinden zichzelf veel gewichtiger (en zieliger) dan hun cliënten. Die moeten hun pillen slikken en verder hun kop houden. Ziedaar de mentaliteit binnen de GGZ. Het wachten is nu op een parlementair onderzoek dat er zoals gezegd vast niet gaat komen. Want gekkies zijn electoraal niet sexy en meestal ook niet mondig genoeg om te protesteren.

[reneleijen]

Jaar cel voor online racistische promofilmpjes

In België zijn twee personen veroordeeld tot celstraffen voor het plaatsen van racistische foto’s en filmpjes op facebook. Hoofdverdachte Emmanuel Maris (62) vergeleek onder meer, in 2019 al, een concentratiekamp met een vijfsterrenhotel. Bij een foto van Auschwitz schreef hij ‘Welcome refugees to Polands new 5 star hotel’. Ook deelde hij beelden van de aanslag in Christchurch, verwees hij naar…

View On WordPress

#extreemrechts #facebook #neonazi

[ruwolf]

God in een concentratiekamp - IkzoekGod.nl

[tjenkehpala]

“Eénmaal geproclameerd, altijd geproclameerd.”

Ik ben Ferner Felix Saija geboren op 5 juni 1947 in Makassar. Mijn vader is Frans Saija en moeder is Marietje Teterissa. Als kind heb ik verschillende politionele acties meegemaakt. Dit heeft diepe littekens achtergelaten en praat ik hier nauwelijks over. Samen met mijn ouders hebben we op diverse plaatsen in het archipel gewoond. Plaatsen zoals Palopo (Zuid Celebes), Sungguminasa (Zuid Celebes), Malang (Oost Java) en Surabaya (Oost Java) zijn mij niet vreemd. Vanuit Surabaya zijn wij ingescheept om met de boot Atlantis naar Nederland te gaan. Vanuit Amersfoort naar kamp Schattenberg (voormalig Joods concentratiekamp), daarna in de wijk in Assen en uiteindelijk in Groningen. Mijn vrouw Anneke is mijn steun en toeverlaat en hebben wij samen 2 dochters; Ellen en Caro. Ik heb altijd voor mijn ouders gezorgd en werd ik door mijn moeder verantwoordelijk gehouden voor het wel en wee in de familie. Een goed voorbeeld is dat ik aangenomen was bij de marine maar mijn moeder de aanstellingsbrief voor mijn gezicht verscheurde. Ze vond dat ik trouw moest zijn en blijven aan de RMS. Mijn moeder heeft dit zelf ook aan der lijve ondervonden aangezien haar broer en haar man tijdens de oorlog voor de Nederlandse vlag zijn gestorven. Ik ben trots dat ik Molukker ben omdat onze cultuur rijk is en liefdevol. Ook is onze familieverband hecht en kunnen we niet zonder elkaar. Mijn teleurstelling zit hem in het feit dat keuzes voor mij zijn gemaakt terwijl ik deze zelf had willen maken. Mijn dochters daarentegen krijgen alle vrijheden en mogen hun keuzes zelf bepalen. Ik zou graag mijn huidige generatie willen meegeven dat zij nooit mogen vergeten waar zij vandaan komen en het ideaalbeeld van de RMS levend moeten houden. De nieuwe generatie zou ik adviseren om te studeren en hun best te doen. Maak gebruik van alle faciliteiten die hier in Nederland voor handen liggen maar lever ook een bijdrage aan het RMS ideaal.

[twafordizzy]

Primo Levi en de stem van buitenaf

bron beeld: opinion-internationale.com Italiaan, chemicus en schrijver Primo Levi (1919-1987) overleefde concentratiekamp Auschwitz en schreef zijn ervaringen neer in Is dit een mens? Een verslag van een verblijf in de hel op aarde, dat niet alleen indrukwekkend is maar een boek is dat je gelezen moet hebben. Levi schreef veel en vaak over zijn ervaringen, maar probeerde als schrijver ook wel…

View On WordPress

#20-ste eeuws #Auschwitz #chemicus #Elio #ervaringen #hel op aarde #Italia #Kort Verhaal #schrijver #WO2

[dickvanas]

‘De Malle Molen’ van Heddy Lester draait niet meer

 Reactie lezer: ‘Heddy heb ik nog live gezien op Songfestival. Goeie herinneringen aan. Mooi in memoriam Dick. Groetjes, Karin’ Dankjewel, Dick

‘In de Malle Molen van het leven, draai je allemaal je eigen rondje mee’. We kunnen allemaal deze bijzondere zin nog wel meezingen van dit mooie Songfestival liedje. We waren het allemaal helemaal niet eens met de jury dat ze slechts een 12e plaats haalde. Heddy noemde haar Mallemolen weleens gekscheren: ‘Haar eigen Wilhelmus’.  Maar zondag was het over voor Heddy. Ze is overleden aan blaaskanker zo heeft haar broer Frank laten weten. In haar woning in Amsterdam is zondagavond Heddy Lester overleden. De zangeres en actrice, die namens Nederland in 1977 deelnam aan het Eurovisie Songfestival in Londen met het nummer De Mallemolen, werd 72 jaar.

Wat is de betekenis van De Mallemolen? - Constructies die bestaan uit een draaiend rond platform met zitplaatsen, vaak in de vorm van paarden of andere dieren waarop mensen kunnen rijden, meestal onder begeleiding van mechanische of opgenomen muziek.

Pall Mall Exportprijs

Na een afgebroken studie op de Amsterdamse Kleinkunstacademie vormde ze in 1969 met Gert Balke het duo April Shower, waarmee ze in 1971 met het Engelstalige nummer Railroad song een kleine hit hadden. In het restaurant van haar vader in Amsterdam ontmoette ze Ramses Shaffy, met wie ze gedurende de jaren 70 regelmatig optrad. Met haar broer Frank Affolter en tekstschrijver Wim Hogenkamp maakte ze tussen 1979 en 1987 diverse programma's. Voor haar eerste soloprogramma ontving Lester in 1979 - samen met broer Frank - als allereerste de Pall Mall Exportprijs. Vanaf 1987 werkte ze ook als freelance actrice in het theater. In 2001 deed Lester de stem van Mevrouw Packard in de animatiefilm Atlantis: De Verzonken Stad.

Even tot Hier

De moeder van Heddy, Louise de Montel, zong onder meer bij Toon Hermans en Gerard Walden. Zij was joods en haar man, Coen Affolter, leerde ze kennen in Kamp Vught. Eind jaren '70 opende Coen Affolter de nachtclub Iboyah waar Heddy zong en Shaffy haar heeft ontdekt. In 2020 was ze weer even op tv bij Even tot hier. Daarnaast speelde ze de moeder van Gerri van Vlokhoven (Frank Lammers) in de film Groeten van Gerri.

 „Ze heeft enorm gevochten tegen de ziekte”, zegt haar broer. „Aanvankelijk leek het de goede kant op te gaan, tot enkele weken geleden bleek dat de kanker ook haar lever had aangetast. Toen is het opeens heel snel gegaan.”

Voor Heddy Lester (72) was de lol er al een tijdje af. Nadat de zangeres in 2018 afscheid had genomen van haar beste vriend Fred Helms, sloeg het noodlot eind 2021 wederom toe, toen ook Ben Oosterwijk, de man met wie ze meer dan vijftien jaar een latrelatie had, haar ontviel. Niet veel later werd bij de zangeres blaaskanker ontdekt. „Ze heeft enorm gevochten tegen de ziekte”, vertelt Heddy’s broer, Frank Affolter.

Kamp Vught

Het zingen kreeg Heddy met de paplepel ingegoten. Moeder Louise de Montel en vader Coen Affolter leerden elkaar kennen tijdens de Tweede Wereldoorlog, in het washok van Kamp Vught. Om de gevangenen steun en kracht te geven, zong Louise, die de bijnaam De nachtegaal van Vught kreeg, bij het prikkeldraad veelvuldig Ave Maria. Op die momenten zou het op het concentratiekamp dan muisstil zijn geweest. Dat ze die hel hebben overleefd, hadden Louise en Coen, die ook zong, naar eigen zeggen daaraan te danken.

Na de oorlog was Heddy’s moeder te zien in cabaretvoorstellingen van Toon Hermans, Wim Sonneveld en Gerard Walden. Met Coen opende ze later in de Amsterdamse Korte Leidsedwarsstraat theaterrestaurant Iboya – eind jaren zeventig de place to be. Niet alleen traden Heddy en haar broer Frank daar regelmatig op, het bood bovendien een podium aan collega’s als Ramses Shaffy, Gerrie van der Klei en Frans Mulder.

Ook de in 1989 doodgeschoten cabaretier Wim Hogenkamp was een graag geziene gast. Samen met Frank schreef hij De Mallemolen, het lied waarmee Heddy ons land in 1977 vertegenwoordigde op het Eurovisie Songfestival. Van de achttien deelnemers eindigde ze met 35 punten dus als twaalfde.

Hoewel de Franse zangeres Marie Myriam met L’Oiseau et l’Enfant er met de winst vandoor ging, gaat Heddy’s Mallemolen ruim 45 jaar later nog altijd rond in menig café. Ook namen collega-artiesten als Paul de Leeuw en Ruth Jacott het lied zelfs op in hun repertoire. Al kon Heddy zich daar af en toe wat aan ergeren. Bijvoorbeeld toen tijdens een muziekfestijn op het Museumplein een collega háár Mallemolen vertolkte. „Waarom ben ik niet gebeld?”, zei ze toen. „Ik woon nota bene twee straten van het Museumplein vandaan. Ze denken kennelijk dat ik al dood bén!”

Acteercarrière

Dood was ze toen allesbehalve. Als zangeres mocht ze misschien een beetje zijn vergeten, als actrice allerminst. Heddy speelde prachtige rollen in onder meer het toneelstuk Ghetto, bij Toneelgroep De Appel. Verder speelde ze in de film De tranen van Maria Machita en maakte ze indruk in Trojaanse vrouwen. Daarna was ze ook te bewonderen in De stille kracht, Potasch en Perlemoer en in de musicals Anatevka, Sinatra - That’s Life en Alleen op de wereld. In 2007 ging 10 Duizend zakdoeken in première, een hommage aan haar ouders.

Dertien jaar later speelde Heddy haar laatste rol. In de film Groeten van Gerri was ze de moeder van hoofdrolspeler Frank Lammers. Vanwege corona werd de film voor een deel in haar eigen huiskamer opgenomen. ‘

 Trouw aan zichzelf’

Songfestivalkenner en -commentator Cornald Maas reageert op Twitter op haar overlijden. ‘Voor haar bleef het Songfestival een buitenissig uitstapje, en lang wilde ze er niet veel over kwijt - intussen bleef ze, in haar muzikale ambities, altijd trouw aan zichzelf’.

En daar overleed ze zondagavond, toch nog onverwacht. Frank: „Ik pakte op een gegeven ogenblik haar pols en voelde nog een hartslag. Maar tot mijn grote verdriet bleek het de mijne te zijn...”                      

(Door Dick van As)

[h3xr1y]

Het verlangen naar niet gelukkig zijn

In Nietzsches, een beroemde Duitse filosoof rond 1860 en 1900, On the Genealogy of Morality, betoogt hij dat mensen plezier ervaren in het hebben van het recht om slecht te zijn jegens anderen, puur om goddeloos te zijn. 

"De vleselijke verdrukking, de faire le mal pour le plaisir de le faire."

In de ogen van Nietzsche zijn we niet geboren met een bepaald moraal. Wij zijn niet begonnen met het straffen en martelen van mensen omdat ons morele kompas ons vertelde dat dit moest. Iemand labelen als iemand die straf verdient omdat hij iets verkeerd heeft gedaan is eigenlijk een heel geavanceerd concept waarvan de meeste mensen denken dat het natuurlijk is.

Nietzsche dacht niet dat onze voorouders van de holbewoners slim genoeg waren om zo te kunnen denken. In plaats daarvan zegt hij dat de oorsprong van straf eigenlijk geworteld is in de “oudste, meest primitieve” relatie tussen mensen: de contractuele relatie. 

Straf was gebaseerd op het idee dat "elke verwonding zijn equivalent heeft" en dus, als jij mij pijn doet, dan zou jouw "schuld" kunnen worden afbetaald door dat ik jouw een gelijksoortige straf kan opleggen. In plaats van matière, goederen of geld werden mensen gelukkig door het opleggen van lijden op een ander. 

Vroeger, in de middeleeuwen, werd straf zelfs als entertainment gebruikt voor op bruiloften of koninklijke bijeenkomsten.

Toen de mensheid echter de beschaafde samenleving begon te betreden werd het nodig dat mensen hun vrede gevoelens in de doofpot stopten om een vreedzaam bestaan op te kunnen bouwen.

Zou je je nu kunnen voorstellen dat vandaag iemand naar je toe zou komen en zou vragen of je samen een liveshow van mensen die worden gekookt in olie wilt kijken?

Nietzsche beweert dat hier het morele concept van schuld vandaan komt. De mensheid die zich van zijn eigen wrede instincten moet ontdoen omdat dit nu als niet beschaafd gezien werd, hierdoor konden mensen die instincten niet langer openlijk erkennen. In plaats hiervan werd ons plezier in wreedheid gestopt in de populaire cultuur, zoals horror films of gewelddadige sporten. Hierbij konden mensen van een afstand genieten van de wreedheid. 

Toch konden onze instincten op deze manier niet volledig worden ontladen, en dus werden ze naar binnen gericht, hierdoor ontstond een slecht geweten.

De mensheid beleefde wat Nietzsche het internaliseren van de mens noemt, het plezier dat mensen beleven aan wreedheid wordt nu bedreigd door onszelf te laten lijden. Het genieten van straffen van anderen werd omgeleid naar het plezier om onszelf te straffen.

Het kwaad werd geassocieerd met alle eerdere ‘goede’ eigenschappen die het eerdere moraal prees zodat rijkdom, macht, ambitie en plezier slecht werden. We zien dat dit vrijwel overal een rol speelt, mensen die liever het slachtoffer zijn omdat de massa daar de kant van kiest en niet die van de machtige personen.

In de ogen van Nietzsche onderwerpen wij onszelf express aan pijn en noemen we dit dan een

‘goed mens’ zijn. Is dit dom? Je zou denken van wel, maar er is een erg logische verklaring voor, eentje anders dan geschiedenis.

Lijden en verdriet zijn een onvermijdelijk deel van het leven, iets waar we niet omheen kunnen draaien. Het is er en het zal 99% van de mensheid treffen in het leven. Onszelf laten lijden en pijn doen geeft ons het idee dat we controle hebben over de pijn. Op deze manier hebben we zelfbeheersing over ons bestaan. We hechten waarden aan ons beschaamd voelen, ons schuldig voelen en onszelf van plezier beroven. Aangezien we onszelf pijn doen, zijn we nu een goed mens.

"Hij die een waarom heeft, kan elk hoe verdragen." Viktor Frankl zegt dat de ultieme drijfveer van de mensheid een wil tot betekenis is. Als overlevende van een concentratiekamp zei hij dat alleen het overleven van het kamp niet zijn grootste zorg was. Wat hij echt wilde weten, was of al het sterven om hem heen betekenis had, want als er geen betekenis was, geen doel voor de dood en wrede marteling van onschuldige levens om hem heen, wat was dan het punt van overleven?

Dit idee van 'goede schade' is precies waar Frankl en Nietzsche over schrijven. Schade met betekenis is acceptabel. Het kan ons zelfs een speciaal gevoel geven, alsof we sterker zijn dan degenen die geen nare situaties hebben doorstaan. 

Maar schade zonder enige betekenis eraan vast? Dat doet nu echt pijn.

Toen ik jong was, had ik het gevoel dat ik verdrietig moest zijn om diep en interessant te zijn. Ik moest eenzaam en pessimistisch zijn. Deze overtuigingen die ik had, werden sterk beïnvloed door de media om mij heen. Als het om tv-programma's en films gaat, is het een speciale en krachtige vorm van communicatie. Het vermogen van film om ervaringen uit het echte leven na te bootsen maakt het gemakkelijk voor ons om een ​​uur of zo te vergeten dat dit verhaal door talloze lagen van montage, knippen, kleuren, effecten, muziekkeuze, enz. is gegaan. Voor degenen die niemand kennen die worstelt met een psychische aandoening, zal het kijken naar een film over psychische aandoeningen een grote rol spelen in hoe ze echte mensen met een psychische aandoening waarnemen. Dit is hoe groot de impact van media kan zijn, vooral voor jongere kijkers.

We voelen ons stabiel als we weten wie we zijn en dus zijn mensen echt gemotiveerd om zelf concepten te behouden. Voor degenen die worstelen met geestelijke gezondheid, kunnen ze actief op zoek gaan naar negatieve emoties om hun negatieve zelfbeeld te behouden. Het kan verslavend zijn. Al helemaal in deze generatie, hier worden mentale ziektes constant geromantiseerd in iets wat cool is.

 Muziek speelt ook een grote rol, mensen met een depressie bleken bijvoorbeeld droevige muziek te gebruiken om negatieve emoties te intensiveren en zich te concentreren op negatieve gedachten en herinneringen. Zelfs voor geestelijk gezonde mensen, als ze zich down voelen, is het luisteren naar droevige muziek "een belangrijke manier om iemands ware zelf te onthullen”. Weer hier, wordt dit ontzettend geromantiseerd.

Droevige muziek is ook iets heel moois natuurlijk, het kan unieke positieve emoties bieden waar gelukkige of neutrale muziek moeite mee heeft, zoals nostalgie of rust. Maar geldt dit voor iedereen, of alleen voor de geestelijk gezonde?

In Sapiens zei Yuval Harari dat mensen biologisch worden geboren met verschillende soorten geluk en dus zijn sommige mensen van nature meer in staat tot geluk dan anderen. Dit heeft enorme implicaties voor hoe we omgaan met het verlangen om verdrietig te zijn. Verdrietig zijn is prima, negatieve emoties hebben waarde. Alleen is het niet goed om obsessief verdriet op te wekken alleen omdat dit ‘cool’ is.

Er is nog steeds veel dat we niet begrijpen over de geest en dus laat het ruimte voor mensen om hun eigen fantasieën erover te creëren. Misschien, naarmate de medische kennis over geestesziekten evolueert, zal ook deze (net zoals lichamelijke ziektes die in 19e eeuw erg geromantiseerd werden) zijn charme verliezen.

[josephinesliteraireblog]

DOVDH - Hoofdstuk 34-36

Hallo lezers,

Dit is wat ik tot nu gelezen heb in de ontdekking van de hemel, vanaf hoofdstuk 34 t.em 36:

Hoofdstuk 34, p 449

Ada doorstond de ingreep zonder complicaties, en de weken daarop - die Quinten nog in de couveuse moest blijven- brachten nieuwe veranderingen. Max bezocht hun nieuwe huis dicht bij Dwingeloo. Een mevrouw sprak tegen hem, de vrouw van de eigenaar. Vervolgens liet de eigenaar zijn nieuwe thuis tonen. Het was een kasteel onderverdeeld in appartementen. Max was verbijsterd toen hij het zag.

De eigenaar lieidt Max rond door het kasteel. Hij vertelt dat er een cultureelgezelschap in het kasteel heerst en dat hij zeker vrienden zal maken met zijn medebewoners.

Hoofdstuk 35, p 458

Max liet het kasteel aan Sophia zien en zij was ook onder de indruk. Ze verhuisde vrij snel in hun appartementje in het kasteel, dat ook prachtig was. Het was voor het eerst dat zij dagelijks in elkaars gezeldschap waren en een huishouding vormde. Meteen de eerste dagen hadden zij beleefdheidsvisites gebracht aan de bewoners van het kasteel. Onno had zich nog niet laten zien op he kasteel. Max had met alles het nu drukker dan ooit; tot zijn eigen verontrusting besefte hij soms 's avonds in bed, dat Quinten en Ada de hele dag niet in zijn gedachten waren geweest.

Max en Sophia reden naar het ziekenhuis om Quinten op te halen. Op de terugweg, nu met Onno, zeiden ze geen woord tegen elkaar. Onno vond het kasteel ideaal om zijn zoon daar te laten opgroeien. Ze gingen rond van appartement tot appartement toen ze aankwamen om de baby te laten zien. De baby had iets magisch, mensen konden hun ogen niet van hem afhouden.

Hoofdstuk 36, p 471

Het hoofdstuk begon zes maanden in de toekomst. Max gingnu eindelijk bij Westerbrok gaan werken waar ze de spiegels van de telescoop habben gemaakt. Max realiseerde zich dat hij Sophia nu veel meer over zichtzelf heeft verteld dan aan Ada. Max bracht Sophia en Quinten naar Brikenau, waar Westerbrok lag. Door in Birkenau de sterrenwacht te vestigen, hoopte de overheid dat ' Westerbrok' zijn gunstige klank zou verliezen ( Auschwitz II, een concentratiekamp, lag in Birkenau). Hij ontmoet de directeur en hij probeert bekend te worden aan zijn nieuwe werkplaats. Max stapte na het bezoekje rond Birkenau. Het lied hem denken aan de gelijkenige poolse driehoek dat hij eerder in het verhaal gedaan had.

[actuma]

Voorwaardelijke taakstraf en verplicht bezoek aan Nationaal Holocaust Namenmonument na antisemitische muurschildering

Twee mannen zijn door de politierechter veroordeeld tot een voorwaardelijke taakstraf van 60 uur vanwege een antisemitische muurschildering waar zij betrokken bij zijn geweest. Daarnaast moeten de verdachten binnen twaalf maanden een bezoek brengen aan het Nationaal Holocaust Namenmonument in Amsterdam. Zij zullen daarbij een vertegenwoordiger van het CIDI of van de Liberaal Joodse gemeente Rotterdam uitnodigen. Op de beledigende muurschildering was voetballer Steven Berghuis te zien, getekend met een haakneus, gekleed in een gestreept concentratiekamp-pak, met een Jodenster op de borst en een keppeltje op het hoofd. Bij de afbeelding stond ‘Joden lopen altijd weg’ geschreven. Berghuis was toen net overgestapt van Feyenoord naar Ajax. De verdachten werden vervolgd vanwege het beledigen van Joden vanwege hun ras. Ras dient tegenwoordig volgens de Hoge Raad ook uitgelegd te worden als etniciteit of zelfs nationaliteit. De uiteindelijke muurschildering zet de etnische groep Joden bij het publiek in een ongunstig daglicht, verwijst door het concentratiekamp-pak en de Jodenster naar de Holocaust en is derhalve strafbaar als groepsbelediging. Dat de verdachte en de medeverdachte deelnamen aan het publieke debat over de overgang van Berghuis naar Ajax en de muurschildering ook als een kunstuiting moet worden gezien, doet daar niet aan af. Beledigen met verwijzing naar de Holocaust is altijd strafbaar. Maatschappelijke verontwaardiging In onderling uitgewisselde berichten blijkt dat de verdachten het beledigende karakter van de afbeelding niet hebben ingezien en blijkt een volslagen gebrek aan enig vermogen tot verplaatsing in wat de Holocaust heeft gedaan en nog steeds doet met de Joodse gemeenschap in het algemeen en overlevenden en hun nabestaanden in het bijzonder. Bron: Rechtspraak Read the full article

[peterpijls1965]

De karaktermoord op Ischa Meijer

Er is een boek uit over interviewer en schrijver Ischa Meijer. Daarin staat, als ik de recensies mag geloven, dat hij een viezerik was die vrouwen mishandelde en sadistisch bejegende.

Van Connie Palmen, één van zijn laatste vriendinnen, wisten we al dat hij slecht was in bed.

Arnon Grunberg vond de Dikke Man-columns van Ischa Meijer in Het Parool waardeloos. Dat schreef hij na de dood van Meijer, naast nog wat onaangename opinies over zijn collega-auteur.

Ooit zag ik een documentaire over Ischa Meijer. Zijn dochter kwam aan het woord. Ze had een klem op de kaken, zoals dat heet. Later begreep ik dat beter. Toen gaf Connie Palmen bijvoorbeeld toe dat zij die dochter niet best had behandeld, toen ze een relatie had met Meijer. Ze schreef over hem en haarzelf het veelbesproken I.M.

Hans Renders, de biograaf van Jan Hanlo, publiceerde vandaag in Het Parool een diplomatieke recensie over het jongste Ischa Meijer-boek. Ook hij legt de nadruk op de schandaalfactor. Ischa Meijer had iets met prostituees, maar dat was al bekend, bijvoorbeeld omdat Meijer er een schaamteloos eerlijk en goed boek over schreef.

Dat Ischa Meijer moeizame tot extreem ingewikkelde relaties had met veel vrouwen, is ook niets nieuws. Diverse exen van de joodse Meijer, die een deel van zijn kindertijd in een Duits concentratiekamp doorbracht, getuigden daarvan. Connie Palmen was er één van, maar was ze de eerlijkste?

Pas op het eind van zijn recensie durft Hans Renders een paar relativerende opmerkingen te maken over de Meijer-biografie. Dat hij een briljant interviewer was, in kranten en tijdschriften, en op televisie, blijft onbesproken. Hij was een begenadigd stilist. Zijn Vrij Nederland-interviews waren qua vorm een revolutie, al beweerden sommige geïnterviewden, onder wie Koos Postema, dat Meijer vooral zichzelf had geïnterviewd.

Het liefdesboek van Connie Palmen over Ischa Meijer, de road novel I.M., verscheen na zijn dood. De journalist en schrijver kon al niets meer terugzeggen. Zijn kippensoep was fantastisch, komen we te lezen. We mogen ook weten dat Ischa Meijer een vriendin had toen Connie Palmen hem leerde kennen. Zijn humor was fenomenaal, en hij had kennelijk wat te besteden.

Het Parool was vandaag zo verstandig op haar website bij de recensie van Hans Renders een oud televisie-interview te delen dat Meijer had met Annie M.G. Schmidt. Meijer stijgt boven zichzelf uit. Het gaat over de oorlog, bijna onvermijdelijk. Annie M.G. Schmidt gaat geleidelijk af als een gieter, maar Ischa Meijer zorgt er lief voor dat ze het zelf niet door heeft.

[janwesselbakker]

Arbeit Macht Frei … #remember #victems #war #sachsenhausen #casultiesofwar #oorlog #concentrationcamp #concentratiekamp #kou #cold #barakken #arbeitmachfrei More pics later on www.janwesselbakker.nl (bij Sachsenhausen Concentraion Camp) https://www.instagram.com/p/CW0q-crIaXO/?utm_medium=tumblr

#remember #victems #war #sachsenhausen #casultiesofwar #oorlog #concentrationcamp #concentratiekamp #kou #cold #barakken #arbeitmachfrei

[the-new-royalty-world-me]

Recensie : Honderd Wonderen

Recensie : Honderd Wonderen

Honderd wonderenHoe Bach mij hielp drie concentratiekampen te overlevenAuteur: Zuzana Ruzickova, Wendy HoldenUitgever : Harper Collins9789402708189416 pagina’s Als de Tsjechische Zuzana zich in 1942 voor het Jodentransport moet melden, neemt ze in het geheim een flard bladmuziek mee: het begin van de vijfde Engelse suite van Bach. Omdat ze van zichzelf nooit mag vergeten dat er ook nog…

View On WordPress

#Auschwitz #Bach #Bergen-Belsen #Concentratiekamp #Geschiedenis #History #Honderd Wonderen #Muziek #Recensie #Review #Tweede Wereldoorlog #WII #Zuzana Ruzickova