Tumgik
#ερωτήματα
thenewsmag · 2 years
Text
Πνιγμός 6χρονης στην Κόρινθο: Τα πρώτα λόγια του πατέρα - «Ήταν η δύναμή μου - Πάει η ψυχή μου»
Πνιγμός 6χρονης στην Κόρινθο: Τα πρώτα λόγια του πατέρα – «Ήταν η δύναμή μου – Πάει η ψυχή μου»
Πολλά είναι τα ερωτήματα γύρω από τον πνιγμό της 6χρονης στην Κόρινθο και την αντίδραση του πατέρα της. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ένα 6χρονο κορίτσι έχασε έτσι άδικα τη ζωή του, όταν πνίγηκε στη θάλασσα από αμέλεια του πατέρα της, ο οποίος ήταν εκεί και δε βούτηξε να τη σώσει, επικαλούμενος πρόβλημα άσθματος. Ο ίδιος, μιλώντας στο Mega, αναφέρθηκε στην σχέση με την κόρη του, της οποίας η…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
astratv · 2 years
Text
Θεσσαλονίκη: Τρία ερωτήματα απευθύνουν οι γιατροί της ΕΝΙΘ για το δυστύχημα στο «Παπανικολάου»
Θεσσαλονίκη: Τρία ερωτήματα απευθύνουν οι γιατροί της ΕΝΙΘ για το δυστύχημα στο «Παπανικολάου»
Το δυστύχημα στο «Παπανικολάου» συγκλόνισε τη Θεσσαλονίκη και ολόκληρη τη χώρα. Ανακοίνωση με την οποία απευθύνει ερωτήματα που σχετίζονται με την πυρασφάλεια στο Νοσοκομείο Παπανικολάου, όπου έγινε το τραγικό δυστύχημα, εξέδωσε η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ). «Για ακόμα μια φορά γινόμαστε μάρτυρες τραγικών γεγονότων που φέρουν σε κίνδυνο την ζωή και την υγεία υγειονομικών και…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
notuniqueintheworld · 5 months
Text
Τελικά για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Γι' αυτά που έδωσες ή γι' αυτά που δεν πήρες;
Το λάθος παραπάνω είναι στην ερώτηση... δεν μετανιώνεις ποτέ για τίποτα.
14 notes · View notes
solmeister13 · 2 years
Note
Πότε υπολογίζεις ότι θα βγει το S1D3 και σε τι θεματολογίες θα κινείται περίπου; (Γιατί κάθε δίσκος σου είναι διαφορετικός, οπότε πραγματικά μπορεί να είναι οτιδήποτε).
Έχω σχεδόν τελειώσει τους στίχους, μου βγήκαν πραγματικά νερό, αλλά το πότε θα κυκλοφορήσει είναι ακόμα στον αέρα.
Τα τραγούδια γεννήθηκαν απ' την μοναξιά, την ανασφάλεια και την οργή και από ένα άσχημο bender που είχα μέσα στις καραντίνες, το οποίο το επεξεργάστηκα αρκετά και ένιωσα έτοιμος να το καταγράψω.
Η θεματολογία κατά κάποιον τρόπο είναι sex, drugs 'n' rock'n'roll, αλλά από ένα σκοτεινό πρίσμα. Όταν ήμουν τέρμα λιώμα, διάβαζα για διάφορα legendary ζευγάρια τύπου Sid & Nancy, Kurt & Courtney κλπ και έκανα παραλληλισμούς με αυτό που ζούσα. Γενικά έχει πολύ πιο explicit αναφορές στα ναρκωτικά και το σεξ ο δίσκος, είναι αρκετά πιο σκληρό το περιεχόμενο, αλλά ένιωθα την ανάγκη να το αποτυπώσω έτσι, κυρίως επειδή με έπιασα να φιλτράρω πολύ τον εαυτό μου τελευταία όσον αφορά το τι θα έπρεπε να λέω, αντί να σκέφτομαι τι θέλω να πω. Στην αρχή μάλιστα έλεγα να το βγάλω με ψευδώνυμο από φόβο μην κάτσει άσχημα σε κάποιους, αλλά μετά κατάλαβα πως αυτό είναι μέρος του ίδιο�� του προβλήματος και τα γουστάρω τόσο πολύ αυτά τα κομμάτια που δεν μου πάει η καρδιά να τα χαντακώσω, επειδή κάποιοι θα σχηματίσουν μια τάδε άποψη.
Το συνοψίζω σε ένα ρεφρέν αυτό το συναίσθημα, λέει:
Σ' αυτό το δίσκο δεν είμαι εγώ... Ψάχνω μία μάσκα να βρώ, θέλω να μιλήσω ξανά σα να μη με νοιάζει τι θα γίνει αν τα πω.
Θεωρώ πως γεννάω περισσότερα ερωτήματα απ' αυτά που απαντάω, αλλά αυτός δεν είναι και ο σκοπός;
205 notes · View notes
Text
Όταν ήμουν τεσσάρων ετών γνώριζα το μέτρο και τον ρυθμό. Όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η Μουσική. Αλλά σε αυτή την ηλικία, η γνώση μου ήταν καθαρά ενστικτώδης. Παρατηρώντας και μελετώντας τη φύση που με περιέβαλλε, έβλεπα ότι το ίδιο σύστημα με το οποίο λειτουργούσαν τα πράγματα γύρω μου, ήταν ταυτόσημο με τη Μουσική. Λίγο αργότερα, ανακαλύπτοντας από πού πηγάζει η λέξη ΚΟΣΜΟΣ, είδα, μέσα από τη Μουσική πώς μετατρέπεται η ακοσμία σε κόσμο. Ως εκ τούτου η αταξία σε τάξη και η δυσαρμονία σε συμφωνία. Η λέξη ΚΟΣΜΟΣ χρησιμοποιείται λανθασμένα στις άλλες γλώσσες αντί της λέξης ΣΥΜΠΑΝ, διότι, ο θαυμασμός των προγόνων μας για το ΣΥΜΠΑΝ τους έκανε να το αποκαλούν ΚΟΣΜΟ, κάτι όμορφο δηλαδή (κόσμημα). Όταν ήμουν μικρός και συναντούσα για πρώτη φορά ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, τους έλεγα: ''Ξέρω τη μελωδία σου''. Και όταν τους το έλεγα αυτό, οι περισσότεροι, χωρίς να το καταλαβαίνουν, γελώντας, μου χάιδευαν τα μαλλιά. Όταν προσεκτικά παρατηρείς και ακούς τη φύση, εκείνη σου τα λέει όλα. Αυτό που έχω αποκομίσει είναι πως Μουσική και Σύμπαν είναι ταυτόσημα κι αν θέλετε η μουσική είναι ο συμπαντικός κώδικας που διέπει τα πάντα. Με τον όρο Μουσική δεν εννοώ ένα μουσικό ρεπερτόριο διαφόρων μουσικών κομματιών αλλά τις προπατορικές παλμώσεις του Σύμπαντος. Αν οι μεγάλοι επιστήμονες κάθε κλάδου, οι νομπελίστες, είχαν τις πρέπουσες επιστημονικές μουσικές γνώσεις, είμαι σίγουρος πως η αντίληψη περί Σύμπαντος και οι απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα θα ήταν κατά πολύ πιο πλήρεις. Για παράδειγμα, αν πάρουμε την αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ, περί συνεχούς μετακίνησης στην τροχιά των ηλεκτρονίων, αν γνώριζαν οι επιστήμονες μουσική, θα ήξεραν ότι για να πας από το Ντο στο Σολ, δεν είσαι υποχρεωμένος να περάσεις από τα Ρε, Μι, Φα. Η μουσική κάποτε ήταν από τους πέντε κλάδους των μαθηματικών, δηλαδη: Αριθμητική, Γεωμετρία, Στερεομετρία, Αστρονομία και Μουσική. Και την εποχή των δεινών, την εποχή που γκρεμίστηκαν οι βιβλιοθήκες, που κάηκαν βιβλία, που έκλεισαν Ακαδημίες, που σταμάτησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δηλαδή την περίοδο της μεγάλης καταστροφής της Ελληνικής Σκέψης, ξεκόλλησαν, όπως τα γλυπτά του Παρθενώνα, το κομμάτι της Μουσικής από τα Μαθηματικά. Γιατί; Διότι αφαιρώντας τη Μουσική, το αποτέλεσμα ήταν να μη μπορεί να υλοποιηθεί το όνειρο της επιστήμης που ήταν η διατύπωση μιας γενικής θεωρίας του Σύμπαντος.
Βαγγέλης Παπαθανασίου
Σαν σήμερα, πέρυσι, έφυγε από τη ζωή.
14 notes · View notes
portokali · 1 year
Text
“μ’αγαπά/δε μ’αγαπά” όσο μαδάς μαργαρίτες είναι ΑΟΥΤ. αντί αυτού δοκιμάστε τα παρακάτω ερωτήματα:
αν σου χαριζα καρδιές για να σε ρίξω στο κρεβάτι, θα με κοιτούσες σα να σκότωσα τον σκύλο σου;
αν σ’αφηνα και εγώ να περιμένεις, θα είχες γι΄άλλον άνθρωπο τηλέφωνο;
αν σ’έβλεπα σαν πρόβατο που τρέφω για το πάσχα, θα μου καταλόγιζες χειρότερες προθέσεις;
αν σε κερνούσα μπίρες και σ’αγκάλιαζα στο τέλος, αν σου μιλούσα όπως ήθελες και σου ’λέγα ο,τι ήθελες να ακούσεις, αν δε καθόμουν με τις ώρες να ερμηνεύω τους θανάτους σου, αν ήμουνα κολώπαιδο, το τίποτα, ένα τέρας, θα ήμουνα άξιος μόνο χειραψίας, κυρία τάδε;
αν ήμουνα παράσιτο, καφέδες στη πλατεία, θα έκρυβα στο χέρι μου πληγή από χειραψία;
28 notes · View notes
justforbooks · 9 months
Text
Tumblr media
ΦANTAΣΤΕΙΤΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ειδικευμένο στο μυθιστόρημα, που θα υποδέχεται με το σταγονόμετρο τις νέες κυκλοφορίες, που δεν θ’ ανατροφοδοτεί τους πάγκους του από τις λίστες των μπεστ-σέλερ, ούτε θα υποκύπτει στις οικονομικές διευκολύνσεις και τις μεθόδους μάρκετινγκ των μεγάλων εκδοτών.
Ένα βιβλιοπωλείο εξοπλισμένο με αριστουργήματα όλων των εποχών απ’ όλες τις ηπείρους, που θα εξαρτά την επιβίωσή του από την εκτίμηση μιας υποψιασμένης πελατείας, στα μάτια της οποίας η λογοτεχνία δεν είναι μόνο μια ανεξάντλητη πηγή απόλαυσης αλλά κι ένας τρόπος μαθητείας στην τέχνη της ζωής.
Τι περιθώρια υπάρχουν σήμερα για μια τέτοια επιχείρηση; Πόσο θ’ άντεχε μια τέτοια όαση σ’ ένα τοπίο εμπορευματοποίησης των πάντων; Ακόμα όμως κι αν υποθέσουμε ότι βρίσκεται ο μαικήνας με τ’ απαραίτητα κεφάλαια για τη δημιουργία της, τι μας διαβεβαιώνει ότι η ελιτίστικη πολιτική της δεν θα γύριζε σαν μπούμερανγκ εναντίον της έχοντας προκαλέσει την ευθιξία, τον φθόνο, ακόμα και το μίσος των εξοβελισμένων απ’ αυτήν;
Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, τι σημαίνει «καλό» μυθιστόρημα; Ποιος το αποφασίζει; Πώς ιεραρχούνται οι αισθητικές μας προτιμήσεις; Είναι ή δεν είναι το γούστο υποκειμενικό;
Ιδού μερικά από τα ερωτήματα που θέτει η Γαλλίδα δημοσιογράφος, κριτικός και συγγραφέας Λοράνς Κοσέ στο «Καλό μυθιστόρημα», το δεύτερο βιβλίο της μετά την «Απόδειξη» που κυκλοφόρησε στα ελληνικά (μετ. Α. Κυριακίδης, Πόλις, 2011).
Κι όπως σ’ εκείνο συνδύαζε την αστυνομική πλοκή με την θεολογία και τον πολιτικό στοχασμό, έτσι και σ’ αυτό υιοθετεί τις τεχνικές του σασπένς και του μυστηρίου για να εξερευνήσει τα ήθη του παρισινού λογοτεχνικού μικρόκοσμου και της σύγχρονης βιβλιαγοράς, μέσα από το χρονικό ενός ανάλογου, επινοημένου εγχειρήματος, τόσο αμφιλεγόμενου όσο και ουτοπικού.
Ο τίτλος του μυθιστορήματος της Κοσέ ταυτίζεται με την επωνυμία του μικρού, επιλεκτικού βιβλιοπωλείου που στήνουν στην αριστερή όχθη του Παρισιού οι βασικοί ήρωές της, η Φραντσέσκα και ο Ιβάν – μια αριστοκράτισσα κι ένας μποέμ. Κληρονόμος μιας τεράστιας περιουσίας η πρώτη, είναι μια όμορφη, εσωστρεφής γυναίκα που παλεύει να συμφιλιωθεί με τον πρόωρο θάνατο της κόρης της πλάι σ’ έναν όλο και πιο κυνικό σύζυγο, αποφασισμένη να κάνει κάτι για το κοινό καλό.
Όσο για τον Ιβάν, είναι ένας ιδεαλιστής βιβλιοπώλης, απομεινάρι του Μάη του ΄68, πρώην δάσκαλος, πρώην περιπλανώμενος χίπης με λερωμένο ποινικό μητρώο, που ακολουθεί την Φραντσέσκα από τις Άλπεις στην πρωτεύουσα, αισιόδοξος μεν για το πείραμά τους αλλά κι εντελώς ανύποπτος για τον θρίαμβο που θα γνωρίσουν και για τον λυσσαλέο πόλεμο που θα δεχτούν.
Όλα αυτά ο αναγνώστης τ’ ανακαλύπτει καθ’ οδόν και αναδρομικά, στο πλαίσιο μιας άτυπης αστυνομικής έρευνας  που διεξάγεται υπό το βλέμμα ενός βιβλιοφάγου ανακριτή. Αφορμή γι’ αυτήν, οι βίαιες επιθέσεις που δέχονται τρεις φιλήσυχοι πολίτες, σε διαφορετικά σημεία της χώρας, κι ενώ το βιβλιοπωλείο έχει συμπληρώσει έναν χρόνο ζωής. Κοινό χαρακτηριστικό των θυμάτων είναι η συγγραφική τους ιδιότητα. Κι ακόμα, η συμμετοχή τους, μέσα σε συνθήκες άκρας μυστικότητας, στην οχταμελή επιτροπή που είχαν συστήσει ο Ιβάν και η Φραντσέσκα, προκειμένου να καταλήξουν στη βασική συλλογή των «καλών» μυθιστορημάτων του καταστήματος.
Μέσα σ’ έναν χρόνο κι έπειτα από μια σοφά σχεδιασμένη και πανάκριβη διαφημιστική εκστρατεία, το βιβλιοπωλείο των παραπάνω έχει γίνει το αγαπημένο θέμα συζήτησης των Παριζιάνων, έχει πυροδοτήσει ένα σωρό άρθρα στον τύπο και στο διαδίκτυο, και μολονότι έχει διευρύνει σημαντικά το πιστό κοινό του, όχι μόνο έχει αποκτήσει ανταγωνιστές στον ίδιο δρόμο αλλά βλέπει να πολλαπλασιάζονται γύρω του και εκείνοι που λατρεύουν να το μισούν.
Ποιος είναι άραγε ο ιθύνων νους των επιθέσεων; Σε τι αποσκοπεί; Είναι ο ίδιος που τροφοδοτεί τον τύπο με τα προσωπικά δεδομένα της Φραντσέσκα και του Ιβάν; Η Κοσέ κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον –ακόμα και το ποιος αφηγείται την ιστορία, μόνο προς το τέλος διευκρινίζεται–, αλλά η ουσία του βιβλίου της, προφανώς, βρίσκεται αλλού.
Μυθιστόρημα που ανατέμνει τους μηχανισμούς της εκδοτικής βιομηχανίας υπογραμμίζοντας τις συνέπειες της πληθωρικής προσφοράς, το «Στο καλό μυθιστόρημα» μας καλεί να είμαστε πιο επιφυλακτικοί με τις σειρήνες της επικαιρότητας και με τους ενορχηστρωμένους ύμνους για βιβλία «γραμμένα στο πόδι», «φτιαγμένα για ν’ αρέσουν», άψογα λανσαρισμένα στην αγορά. Μας καλεί να επιστρέψουμε σ’ έργα δοκιμασμένα στο χρόνο, διαδεδομένα στόμα με στόμα, καρδιά με καρδιά, τα οποία «δεν παραγνωρίζουν τίποτα από την ανθρώπινη τραγωδία, τίποτα από τα καθημερινά θαύματα», αλλά θάβονται κάτω από έργα του συρμού, αν δεν εξαφανίζονται οριστικά από τα ράφια.
Η Κοσέ είναι γενναιόδωρη σε παραδείγματα. Εξού και το πολυσέλιδο λεξικό τίτλων και ονομάτων που συνοδεύει την ελληνική έκδοση του βιβλίου της, κι όπου συναντά κανείς από τον Θορό και τον Σταντάλ ως τον Ναμπόκοφ και τον Πίντσον, κι από την Αντόνια Μπάιατ ή τον Πίτερ Κάρεϊ ως την Αγκότα Κρίστοφ, τον Τζον Μπέργκερ, τον Ρομπέρτο Μπολάνιο, τον Πιερ Μισόν.
Κι ενώ αναφέρεται άλλοτε ευθέως κι άλλοτε υπαινικτικά σε δεκάδες εκπροσώπους της λογοτεχνικής και δημοσιογραφικής σκηνής της πατρίδας της, δεν μνημονεύει ούτε έναν ομότεχνό της από εκείνους που διατηρούν πόστα εξουσίας στον τύπο, σε εκδοτικούς οίκους, σε επιτροπές βραβείων ή σε άλλους ακαδημαϊκούς θεσμούς. Λογικό. Όσο ανθούν οι σχέσεις διαπλοκής στον χώρο, τόσο περισσότερο θολώνονται τα λογοτεχνικά νερά.
Θα περιλαμβανόταν άραγε το μυθιστόρημα της Κοσέ σ’ ένα βιβλιοπωλείο σαν κι αυτό που επινόησε; Όχι απαραίτητα, αποφάνθηκαν ορισμένοι συμπατριώτες της κριτικοί, δυσαρεστημένοι με τις «κοιλιές» της πλοκής, κυρίως.
Σε γενικές γραμμές, εντούτοις, υποκλίθηκαν στον ζήλο της να πλέξει το εγκώμιο της λογοτεχνίας, μέσα από ένα προγραμματικό μυθιστόρημα, μεταξύ λιβέλου και ρεπορτάζ, μεταξύ θρίλερ και ρομάντζου, σαν διδακτικό παραμύθι για μεγάλους. Περιττό να πούμε ότι κάθε ομοιότητά του μ’ όσα συμβαίνουν στη δική μας βιβλιαγορά μόνο συμπτωματική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com
8 notes · View notes
eucanthos · 9 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Yannis Behrakis (GR, 1960 - 2019)
Γιάννης Μπεχράκης
Lapusnik, Kosovo, 1998. Yannis Behrakis/Reuters
Idomeni, Greece, 2015. Behrakis/Reuters
Belgrade, Serbia, 1996. Behrakis/Reuters
"Η προσφυγική κρίση μού δημιούργησε βέβαια και ενοχές, γιατί συχνά με στοιχειώνουν τα ερωτήματα, μήπως μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω, μήπως δεν κάνω αρκετά; Μέσα από τις φωτογραφίες μου, βοήθησα, από τον Μάρτιο του 2015 που ξεκίνησα, να μπει το προσφυγικό ζήτημα στον χάρτη. Δέκα μήνες μετά όμως άρχισα να βλέπω εφιάλτες. Εβλεπα την κόρη μου να πνίγεται, τη γυναίκα μου να κινδυνεύει. Αισθάνθηκα συναισθηματικά πολύ επιβαρυμένος… Σίγουρα είδα την ελπίδα μέσα σε αυτή την κρίση. Είδα την άνευ όρων αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους. Είδα την αλληλεγγύη. Μέσα στη μιζέρια και στο δράμα, τα μηνύματα ελπίδας έχουν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη. Ενα φιλί, μια αγκαλιά, η αυτοθυσία είναι το μήνυμα του κόσμου ότι υπάρχει η ελπίδα και υπάρχει το αύριο"
Εκείνος που βοήθησε να μπει το προσφυγικό ζήτημα στον χάρτη
Eyewitness 2023 Thessaloniki MOMus exhibition
9 notes · View notes
ouranos77 · 4 months
Note
και κάτι τελευταίο...αν είναι να δινεσαι απόλυτα και να εμπιστεύεσαι τη ψυχή σου απόλυτα σε κάποιον που ένιωθες ότι κουμπωνες και τελικα να παιρνεις μόνο πόνο και ένα μάθημα,άστο...αδειαζεις...βυθίζεσαι στις σκέψεις σου και στα ερωτήματα σου ..εν τέλη δεν άξιζα να μ'αγαπαει?
Τώρα που ξέρεις την κατάληξη, ακόμη κι αν γύριζες το χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο θα έκανες. Πάλι θα τα έδινες όλα, πάλι θα αφηνόσουν, πάλι θα φιλιόσουν στην βροχή, πάλι, πάλι, πάλι…
Γιατί το ήθελες.
Κανένας δεν μπορεί να σου πάρει την ψυχη, αν δεν την δώσεις μόνη σου
3 notes · View notes
madam-hussein · 1 year
Text
Πρόσκληση
Θέλω να βρεθούμε
για να μη ξεχάσω πως κάποτε υπήρξαμε
κάτω από τον ίδιο ουρανό
μάρτυρες σε αυτή τη μαζική λιγοθυμία
των δύο χιλιάδων κάτι χρόνων
στους ίδιους δρόμους της πόλης που στενάζει.
Θέλω να βρεθούμε στα στενά που φοβάμαι να διασχίσω
στα σπίτια από κάτω των εξαντλημένων γυναικών, των επαναλαμβανόμενων ανδρών,
μπροστά από πόρτες που δεν θα ανοίξουν ποτέ για να φανερωθούν
τα πρόσωπα των έμφυλων άφυλων με την υπόθεση –τι θα γινόταν αν- καρφωμένη στο κούτελο
τρέξε να βρεθούμε στο στενό με τους κινέζους που δουλεύουν για λευκούς
εκεί που μαζεύονται οι άραβες και μιλάνε πολύ και δεν καταλαβαίνουμε τι λένε
στα μαγικά σημεία που συχνάζουν
τα γατιά που έχουν βρει το νόημα της ζωής
και είναι πάντα ζεστά με τη γούνα τους μέσα στη γούνα τους
χωρίς οθόνες
όλα όμορφα πίσω από όμορφα ακόμα κι αν είναι άσχημα,
στις πίσω πόρτες ακριβών εστιατορίων
όπου οι σερβιτόρες κάνουν διάλειμμα για τσιγάρο
και τραγουδούν την έκπτωση σαν σειρήνες της νύχτας
να περάσουμε δρόμους και μνημεία νεκρά
να επισκεφτούμε την πόλη που μας ανοίγεται ξένη.
Οι φίλες μου δεν μιλάνε για αυτά που πονάνε.
Στα πλακάκια βγαίνει το μαύρο του νέφους που συσσωρεύεται
στα πρόσωπά μας, μέσα στις λακκούβες μαζεύεται μαύρο σκοτάδι
και είναι ακόμα Γενάρης, τα βράδια φέρνουν το ένα μετά το άλλο
σαν να μην έχει συμβεί τίποτα
δεν τολμάει κανείς να ανατρέψει το σύμπαν
οι σταγόνες της βροχής είναι οι μόνες που γλιστράνε από τις ταράτσες
κι όλα αυτά που έχουν κάνει οι άνθρωποι τι θα απογίνουν;
Διαβάζω ένα βιβλίο κι άλλο ένα για να ξεχάσω πώς θα ήταν
εάν ο χρόνος παρατεινόταν σε εκείνα τα λεπτά που ακούμπησες
την πλάτη σου στον τοίχο απέναντί μου και το βλέμμα σου έμεινε στο δικό μου
και συνεννοηθήκαμε, μιλούσαμε χωρίς φωνές, χωρίς αγγίγματα, χωρίς πληροφορία
τα κόκαλά μας πλησιάζαν, μα ήταν σε απόσταση, ο χρόνος, ο χρόνος ήταν μικρός και μεγάλωσε
και οι σκέψεις μου ελπίζω να πέρασαν τον δρόμο με τα αυτοκίνητα που μας χώριζαν,
τους ανθρώπους που τρέχουν όλη μέρα στα μετρό και στους δρόμους, στα καυσαέρια, σε τόπους κι άλλους τόπους, χωρίς στοργή, έχουν ξεχάσει και συνεχίζουν να διαγράφουν,
και όλο πηγαίνουν πηγαίνουν να βρούνε τι -κανείς δεν ξέρει-
ανθρώπους που διστάζουν να αναλάβουν την αλήθεια
ανθρώπους σαν εμένα κι εσένα
και το τσάι μου έχει κρυώσει στο πάτωμα,
γιατί δεν έχω τραπέζι.
Θα ήθελα αυτή η εξομολόγηση να ήταν χαϊκού, αλλά δεν είναι.
Κλείνω εδώ.
Οι φίλες μου δεν μιλάνε για αυτά που πονάνε.
Άραγε αυτοί οι κύκλοι γύρω από τον ήλιο
ξέρουν τι αλλαγή προκαλούν στα δάχτυλα που έχουν ξεχάσει να αγγίζουν;
Εκτός από τα λουλούδια
στο μπαλκόνι μου που δεν τολμούν να μεγαλώσουν
για αυτά υπάρχει το άπειρο μπροστά
ενώ για μένα στα μαλλιά μου μία λευκή τρίχα κι άλλη μία
ίσως κάπου εκεί
και επειδή είμαι μικρή ακόμα
μού λένε η ηλικία μου δεν μού φαίνεται
μα πονάνε τα πόδια μου και η μέση μου
και θα έρθω στο σύμπαν να το σπάσω
όπως με σπάει αυτό μέρα με τη μέρα
κι εκείνη τη στιγμή της διάλυσης
σε προσκαλώ, έλα πάμε μαζί.
Τα έχεις μάθει όλα; Σίγουρα;
Ερωτήματα κολλάνε πάνω στη φασαρία που συνεχίζει δια παντός,
χωρίς σταματημό.
Έχεις ξεσκαρτάρει όλα τα όνειρά σου
τις σκέψεις που κάνεις λίγο πριν γίνει ο καφές
σαν τις κυρίες που στέκονται και καπνίζουν στην άκρη του παραθύρου
ενώ κοιτάζουν το θέαμα,
τα φθινοπωρινά σου δάκρυα που λιγόστεψαν
γιατί δεν είχες να φας
τις χειμωνιάτικες ψύχρες που ξεκινάνε από μέσα
και σε τρώνε από έξω
και τους καλοκαιρινούς έρωτες που ξέχασες πια τι έλεγαν
κι αν είχαν κάτι να πούνε ποτέ.
Παίζουν δυνατά τα κομμάτια που άκουσες από τα αυτοκίνητα που περνούσαν
και σού έστριβαν το στομάχι με αναμνήσεις
για όλα αυτά που ποτέ μα ποτέ δεν τόλμησες.
Η καταραμένη βοή, αυτός θόρυβο της παύσης.
Όσες φορές και να κοιτάξω το ταβάνι, εκείνο με κοιτάει πίσω.
Με έχουν κουράσει αυτές οι μέρες, θέλω να σε δω
πριν φύγω ξαπλωμένη πάνω σε ένα στρώμα χιλιοχρησιμοποιημένο
θέλω να σε δω πριν κλείσουν τα φώτα στον διάδρομο
πριν χτυπήσει το κουδούνι για να είναι κανείς
πριν με πάρουν τηλέφωνο για να μού πούνε τίποτα
πριν πετάξει το σμήνος των πουλιών και έρθει το άλλο για την άνοιξη
γιατί είναι ακόμα Γενάρης και πώς θα περάσει;
Εκείνος ο σκίουρος που περνούσε από λεύκα σε λεύκα
σε εκείνες τις διακοπές που σφύριζε ο άνεμος πάνω στα φύλλα
και έλαμπε το κρεμαστό μου στις γραμμές του ήλιου
όσο γύριζα σαν μικρός πλανήτης να τον κοιτάξω
δεν ήξερε από φτώχεια και ήταν η πρώτη φορά που είδα ένα πλάσμα ελεύθερο
μετά έκανα την καμπούρα του διαβάσματος
για τη διατήρηση της αιώνιας αμηχανίας
ο πατέρας μου δεν το έβρισκε φυσιολογικό
και το σταμάτησα
ήθελα σαν τον σκίουρο να τελειώνω, να κοντεύω, να φτάνω. Πού;
Και οι μήνες περνάνε σαν αγκάθια που τα κατάπιε το δέρμα.
Οι φίλες μου δεν μιλάνε για αυτά που πονάνε.
Τα κύτταρά μου κάνουν συνεχώς στροφές και σε ψάχνουν
το χέρι μου χαϊδεύει τη σκόνη στον αέρα και φτιάχνει μορφές.
-Τα άλλα σώματα λένε ψέματα, μήπως λέει και το δικό μου;-
Ράβονται και ξαναράβονται οι φαντασιώσεις στη μνήμη
οι άνθρωποι μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τον θεό
όταν ξεριζώνουν τις καρδιές τους
τις μέρες που πατάνε τις άλλες μέρες
και λιώνουν σαν ξερά φύλλα σε μία απότιστη γλάστρα.
Μέσα στα κουτιά χώνονται οι καινούργιες ζωές
κτίζουν γωνίες από χαρτιά με αξία ανεξέλεγκτη,
τα πλούσια δωμάτια εγκυμονούν το τέλος του κόσμου
μικροί πολιτικοί μας δαγκώνουν τις φλέβες και τα πόδια,
φαντάσματα τα χρέη μας στάζουν στις βρύσες τα βράδια,
ο μεγαλύτερός μας εφιάλτης γεμίζει το σούρουπο ποτήρια
-κι εμείς;
Μένουμε αγάλματα μπροστά στον καθρέφτη.
Αξίζει κάτι; Έλα να δραπετεύσουμε.
Οι τηλεοπτικές μεταφορές μοιάζουν όλο και πιο πολύ με εμάς,
σκιές που γελάμε κρυφά για να μην ακούσουν οι μανάδες μας,
οι έγνοιες και οι λύπες μας.
Γνωριστήκαμε μόνο με τα ρούχα και με λόγια που κάνουν πως ξέρουν τι λένε
ντρεπόμαστε και αυτό το συναίσθημα είναι το μόνο που καταγράφεται στη σάρκα.
Φτιάχνουμε σίδερα και σοβάδες για να κρατάνε τη γη να μην πέσει
κι ω τι κρίμα, δεν αναπνέουμε από ευγένεια
όσο η νιότη μας στριμώχνεται σε δωμάτια που δεν μας χωράνε.
Οι φίλες μου δεν μιλάνε για αυτά που πονάνε.
Θέλω να βρεθούμε έξω από τους θόλους,
μακριά από κριτικές επιτροπές και κρατικές απάτες,
μακριά από αυτά που μας ποδοπάτησαν με φροντίδα,
να μυρίζουμε απλώς λίγο δάσος και λίγη αγάπη.
Ποιος είναι ο τρόπος που τελειώνει;
Οι δολοφόνοι δεν λέγονται δολοφόνοι,
οι διαφορετικοί πεθαίνουν πιο γρήγορα,
κάποιοι ζωντανοί είναι πιο σημαντικοί από άλλους,
τα σώματα που έφτιαξαν για εμάς δεν είναι δικά μας,
κι όταν σού λένε ότι δεν είσαι καλός στο σχολείο
οι ήπειροι γράφουν την εκδίκησή τους.
Κάθε φορά που ένας πατέρας δεν λέει ότι αγαπάει το παιδί του
ένα αστέρι εκρήγνυται.
Τα εγκόσμια λάμπουν συνεχώς μεγαλύτερα
δεν ξέρουν τι θα πει φτώχεια και συνήθεια
κλείνουν την ερημιά σε γιγάντια βάζα που κτίζουν τον φόβο
για τη ματαιότητα και μας κρατάνε με μία απορία
απέναντι στον κίνδυνο.
Μην ξεχαστούμε μέσα στον ύπνο μας
κι έρθει και μας πνίξει το χάος.
Δαγκώνει δεν δαγκώνει;
Ξανά τα χέρια στις τσέπες και όχι πολλές κινήσεις
η θερμοκρασία είναι ακόμα χαμηλή,
είναι ακόμα Φεβρουάριος,
τα πουλιά έχουν αποδημήσει ήδη
το τσάι κρυώνει σε ένα λεπτό, ενώ χρειάζεται τέσσερα για να γίνει
και είναι στα τελευταία τέσσερα λεπτά που κάνεις ακριβώς τις ίδιες κινήσεις.
Η φιγούρα σου διαγράφεται πάνω στα άλλα πρόσωπα που προσπερνάς.
Αν ακουμπήσεις τον ώμο μου, κάνε μία ευχή
και πες μου τι θα γίνει.
12 notes · View notes
indifferent-days · 6 months
Note
Εάν θες να βρεις απάντηση γιατί οι σχέσεις πάνε κατά διαόλου όπως και εγώ λοιπόν, έλα να αράξουμε όπου θες να έχει ηρεμία με μπύρες κρασιά, να γίνουμε νιμου και θα βρούμε την απάντηση, απλά μετά θα δημιουργηθούν άλλα 10 ερωτήματα. Έτσι είναι οι deep conversations.
Tumblr media
2 notes · View notes
astratv · 2 years
Text
Πάτρα: Στις 12 θα περάσει το κατώφλι της ανακρίτριας τη Πισπιρίγκου – Τα ερωτήματα στα οποία θα κληθεί να απαντήσει
Πάτρα: Στις 12 θα περάσει το κατώφλι της ανακρίτριας τη Πισπιρίγκου – Τα ερωτήματα στα οποία θα κληθεί να απαντήσει
Δύο μήνες μετά τον θάνατο της 9χρονης και ενώ είχε κηδέψει τα άλλα δύο κοριτσάκια της, η 33χρονη βρέθηκε αντιμέτωπη με τον Εισαγγελέα που άσκησε σε βάρος της ποινική δίωξη για την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση Αντιμέτωπη με ένα κατηγορητήριο που της προσάπτει ότι δολοφόνησε την πρωτότοκη κόρη της ενώ η 9χρονη Τζωρτζίνα νοσηλευόταν, η 33χρονη Ρούλα Πισπιρίγκου καλείται σήμερα για πρώτη…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
notuniqueintheworld · 4 months
Text
Στην επιστήμη οι μεγάλες ανακαλύψεις προέκυψαν από αποτυχία σε διάφορα πειράματα.
Ελπίζω να προσφέρει κάτι και ο έρωτας μας...
8 notes · View notes
Text
Ο φιλοσοφικός διάλογος με το μέσα μου καταντά γελοίος Τα ερωτήματα, άπειρα, αναπάντητα και η τάση να καταλήγουν συνήθως σε αδιέξοδο κάνει την όλη αναζήτηση περισσότερο γοητευτική Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων μου είχε πει ένας φίλος Αυτοί που ανάμεσα σε μια πληθώρα επιλογών θα επιλέξουν την πιο βολική και εκείνοι που θα επιλέξουν την πρώτη Και όσοι πιστεύουν πως η πρώτη είναι η πιο βολική είναι είτε αρκετά τυχεροί είτε αρκετά ηλίθιοι... Ποιος μπορεί να μου εγγυηθεί πως μια μέρα κανείς δεν θα χρειάζεται να συγκρατεί φυλακισμένα όσα νιώθει με τον φόβο να μην εκτεθεί; Ποιος μπορεί αλήθεια να βεβαιώσει πως η αιωνιότητα μιας χαράς είναι ικανή να αντισταθμίσει έστω και μια στιγμή ανθρώπινου πόνου; Έγραφε κάποτε ο Καμύ Αυτό που βέβαια δε συμπλήρωσε είναι η απάντηση... Όχι...δεν τη ξέχασε. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως ο πόνος και η χαρά είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα, πόσο μάλλον ίσα... Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως όταν τον ξαναδείς δεν θα χαθείς στην αγκαλιά του ίδιου ανθρώπου που τόσο πόνο σου προκάλεσε Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως για μένα ποτέ δεν υπήρξες επιλογή, γιατί εξ αρχής πιο πολύ σε ανάγκη έμοιαζες...
8 notes · View notes
feggaroneira · 2 years
Text
Και ξέρεις τι.
Μερικές φορές σε σκέφτομαι ακομα.
Σε σκέφτομαι εκεινες τις ώρες που είναι όλα σκοτεινά γύρω μου.
Στις 3 το χάραμα, με τα φώτα όλα σβηστά.
Σε σκέφτομαι.
Σκέφτομαι αυτά που ζήσαμε.
Τα καλά.
Τα ωραία.
Μερικές φορές σε σκέφτομαι όταν πίνω.
Όταν μεθώ.
Σκέφτομαι πόσο πολύ σε αγάπησα και ποσο μου έλειψε το χαμόγελο σου.
Το γελιο σου.
Η φωνή σου.
Παράλληλα ομως σκέφτομαι και ποσο πολύ με πλήγωσες.
Σε πόσα κομμάτια έσπασες την καρδιά μου.
Πάτησες πάνω της και την έκανες χίλια κομμάτια.
Ήσουν γεμάτος υποσχέσεις.
"θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο μαζί" μου είπες μια μέρα.
"Σε θελω. Νιώθω πολλά για εσένα" μου είπες μια άλλη
"είσαι τα πάντα για εμένα, δεν θέλω να σε χασω. Σε αγάπω"
"εμείς οι δύο θα ζήσουμε μαζί. Στο υπόσχομαι"
"Σε θελω στην ζωή μου. Σε αγαπώ. Σε αγαπώ"
Έλεγες και έλεγες και έλεγες.
Μεγάλες κουφιες κουβέντες που έκρυβαν ένα βάθος μέσα τους.
Ένα βάθος που προσπαθούσες να πλησιάσεις αλλά τελικά δεν τα κατάφερες.
Και έτσι διάλεξες το ψέμα.
Αλλά εγώ χαμογελουσα με την ψυχή μου γιατί νόμιζα πως ότι έλεγες το είχες δέσει κόμπο στην καρδιά σου.
Σε αγκάλιαζα σφιχτά με δάκρυα συγκίνησης, ίσως και λίγο πόνο, λες και ήξερα πως κάποια στιγμή όλα θα γίνουν ένα πουφ και θα εξαφανιστείς.
Που να ήξερα ότι όντως θα έφευγες;
Και έτσι όπως ήρθες ξαφνικα στην ζωή μου, έφυγες το ίδιο ξαφνικά χωρίς να πεις αντίο.
Τι έγινε; Τι άλλαξε; Γιατί;
Ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν ποτέ.
Και έτσι κάποια στιγμή όλα αυτά που περιγράφω έγιναν ιστορίες.
Εκεί στο πουθενά.
Με άφησες.
Βρίσκοντας ηλιθιες δικαιολογίες για να κρύψεις την αλήθεια σου.
Έλα όμως που όλα βγαίνουνε στην φορά σιγά σιγά.
Έστω τώρα, μετά από μήνες.
Και αυτό που μου προκαλεί πιο πολύ πόνο ξέρεις ποιο είναι;
Πως πίστεψα σε εμάς. Πίστεψα στα λόγια σου.
Και τελικά έφαγα τα μούτρα μου.
Γιατί είμαι αυτό το άτομο που πάντα βλέπει μόνο το καλό στους άλλους.
Και αφήνω τους ανθρώπους να παίζουν μαζί μου.
Να με ξεγελάνε.
Είμαι κλόουν το ξέρω.
Αλλά σε αγάπησα πολύ γαμωτο.
Δεν μετανιώνω για αυτά που ζήσαμε.
Όπως είπα θυμάμαι μόνο τα καλά. Τα ωραία.
Τις στιγμές που ένιωθα πως ήμασταν όντως ο ένας για τον άλλον.
Όλα αυτά τα στιχάκια, τα ποιήματα, οι ιστορίες αφορούσαν εσένα.
Πόση νοσταλγία και πόνο κρύβουνε.
Η πρώτη αγάπη. Πρώτο γερό χαστούκι.
Ένα χαστούκι που με ξύπνησε.
Ένα χαστούκι που έγινε μάθημα ζωής.
Που θα θυμάμαι και θα πορεύομαι με αυτό.
Και ίσως ακόμα να μου λείπεις.
Ίσως ακόμα να σε αγαπάω πολύ.
Αλλά μέσα μου έχεις τελειώσει.
Τώρα που είδα τα αληθινά σου χρώματα, συνειδητοποίησα πως δεν είσαι τελικά τοσο υπέροχος οσο νόμιζα πως ήσουν και έλεγα στους γύρω μου.
Πόσο πολύ έχεις πέσει στα μάτια μου.
Κατάφερες να με απομακρύνεις τόσο πολυ σε σημείο που δεν θέλω να σε ξανά δω μπροστά μου.
Σου εύχομαι όμως τα καλύτερα.
Εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις.
Κι όταν το βρεις, μην κάνεις τις ίδιες μαλακιες.
Αυτό που ζητάω μόνο από εσένα είναι να προσέχεις.
Τίποτα άλλο.
Δεν απαιτώ τίποτα.
Δεν θέλω τίποτα άλλο από εσένα.
Οι πράξεις σου με έκαναν να καταλάβω τι δεν θέλω στην ζωή μου.
Τι ανθρώπους δεν αξίζω.
Και ναι με βοήθησες να καταλάβω την αξία μου.
Να καταλάβω ότι αξίζω ανθρώπους με αληθινή ψυχή.
Ανθρώπους που θα με αγαπήσουν για αυτό που είμαι.
Και όχι ανθρώπους που θα με πλησιάσουν γεμάτοι ψέματα, και στο τέλος θα ανοίξουν την πόρτα και θα φύγουν.
Προσπαθησα πολύ για εμάς. Ήμουν πάντα εκεί για εσένα. Μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Μάλλον δεν σου ήταν αρκετό γιατί έψαχνες κάτι άλλο.
Κάτι που σε έκανε να με πλήγωσεις 100χιλιαδες φορές.
Και όταν δεν το βρήκες, ή μάλλον δεν το πήρες από εμένα εξαφανίστηκες.
Αυτό που πήρες όμως μακριά είναι την εμπιστοσύνη μου, την αγάπη μου.
Τα πήρες και τα δυελισες.
Τι σε νοιάζει; Πότε σε ένοιαξε πραγματικά;
Έκλεισες όλο αυτό με ένα:
"δεν θέλω να σε πληγωσω. Αξίζεις κάποιον καλύτερο. "
Αυτή την γαμημενη φράση που έχει γίνει καραμέλα.
Κι όμως με πλήγωσεις.
Δεν ξέρεις πόσο δύσκολο μου είναι να ανοιχτω σε άνθρωπο τώρα.
Γιατί μέσα μου φοβάμαι μην ξανά νιώσω τον ίδιο πόνο που μου προκάλεσες.
Ίσως το έκανες επίτηδες γιατί ο εγωισμός σου δεν έχει όρια.
Γελάω. Γιατί μόνο αυτό μου προκαλείς πλέον.
Αλλά karma is a bitch να το θυμάσαι.
Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορες.
Τελειώνοντας με τις σκέψεις μου θα ήθελα να σου πω ένα αντίο.
Ένα αντίο που δεν ειπώθηκε ποτέ πριν.
Γιατί πίστευα πως κάποια στιγμή θα ξανά επιστρέφαμε και θα το ξανά ζούσαμε αλλά αυτή την φορά βελτιωμένοι.
Μάλλον έκανα λάθος.
Υποσχεσου μου πως θα προσέχεις.
Μόνο αυτό.
Αντίο λοιπόν.
Και πότε κανένας δεν λέει αντίο αν πρόκειται να τον ξανά δεις
Tumblr media
22 notes · View notes
your-girl-circe · 1 year
Text
οικογένεια :
υπάρχουν δύο μονοπάτια συνήθως , όποιο πάρεις διαμορφώνει τον χαρακτήρα σου.
Έτσι, όταν βρίσκεσαι σε ένα κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον, δύο είναι τα τινά:
Να μοιάσεις στο πρόβλημα, να γίνεις ένα με αυτό ή να αποκτήσεις κοινές από τις συμπεριφορές που έχει το άτομο το οποίο έχεις δεχτεί ψυχική ή τυχόν ακόμη σωματική βία.
Να αναγνωρίσεις τοξικές ελλατωματικές συμπεριφορές, να ωριμάσεις πριν το φυσιολογικό της ηλικίας σου απο παιδί, να γίνεις εν ολίγοις το ακριβώς αντίθετο άτομο απο αυτο που προκαλεί προβληματικές συμπεριφορές , καθώς αναγνωρίζεις ποία πρότυπα είναι αυτά που δε θες να έχεις τριγύρω στη ζωή σου.
Και στις δύο περιπτώσεις το μόνο σίγουρο που πρέπει να ακολουθήσεις είναι η ψυχοθεραπεία.Όλοι έχουμε κατάλοιπα , παράπονα , πόνο , ερωτήματα άλυτα στη καρδιά που μας ταλαιπωρούν όποτε έρχονται στην επιφάνεια .
Μόνοι μας , όσο ώριμοι και να έχουμε γίνει , χωρίς έναν επαγγελματία να βάζει τις σκέψεις μας σε σειρά , να μας ακούσει , να μας κατατοπίσει , δε θα μπορούμε μόνοι μας να τα αντιμετωπίσουμε -λύσουμε - και αφήσουμε πίσω . Ίσως να έχουμε συμβιβαστεί και νομίζουμε πως τα βρήκαμε μέσα μας , αλλά το πρόβλημα πάντα θα είναι εκεί , όσο και να το αγνοούμε .
Επίσης αν έχεις εντοπίσει ένα άτομο που ξέρεις τι κουβαλάει η ψυχή του.. καλύτερα είναι να δείξεις κατανόηση στην όποια συμπεριφορά ή εξάρσεις θυμού έχει και να μην του υπενθυμίζεις ή "κλωτσας" σε κάθε ενόχληση σου τυχόν συμπεριφορές του. Υπάρχει αν οχι πάντα, τεράστια πιθανότητα να υποφέρει από διπολική διαταραχή/μετατραυματικό στρες/κατάθλιψη κλπ εξαιτίας της όλης συμπεριφοράς των γονέων ή άλλων που δεχόταν απο παιδί. Μπορεί να είναι η ψυχή της παρέας, να νομίζεις πως το ξέρεις τόσο που να αποκλείεις το γεγονός πως του συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά να βιώνει ένα σκοτάδι , μια κόλαση που ποτέ δε θα σε αφήσει να διακρίνεις .. καθώς βρίσκεται πάντα σε επιφυλακή και προσέχει τι θα πει.Τα άτομα που υποφέρουν από τέτοιες ψυχικές νόσους έχουν τη τάση να μη ξεχνούν, να νιώθουν ενοχές και πιθανόν να μη σου ξανά δώσουν ποτέ περιθώριο να δεις μια καλή τους πλευρά αν τους πληγώσεις.
Αν δεν ξέρεις αν το άτομο αυτό υποφέρει από κάποια ψυχική διαταραχή/νόσο , αυτά είναι κάποια δείγματα:
Διαταραχές της όρεξης (αυξομειώσεις στα κιλά)
Αϋπνία
Διαρκής κούραση
Αίσθηση απελπισίας
Πολλές ενοχές
Απομόνωση μέσα στο σπίτι
Αυτοκτονικες τάσεις (σπάνια το εξομολογουνται οι ίδιοι ή αφηνουν περιθώριο να φανεί)
Εξάρσεις θυμού ακόμη και σε θέματα που δεν είναι δικαιολογημένη αυτή η συμπεριφορά
Είναι πάντα έτοιμοι για αντιπαράθεση
Εμμονικές συμπεριφορές
Ευερέθιστοι
Διαρκείς αλλαγές θεματικών ενοτήτων στην ομιλία
Μεγαλοπρεπή απότομη αίσθηση πως είναι οι καλύτεροι κλπ
Αυτά, και πολλά άλλα είναι κάποια απο τα δείγματα που υποδηλώνουν οτι κάτι πάει στραβά.
Αν πάλι εσύ που διαβάζεις αυτό το ποστ υποφέρεις από κάποια ψυχική διαταραχή/νόσο , σε περίπτωση που δεν έχεις την οικονομική ευχέρεια λόγω ανηλικοτητας, είσαι φοιτητής, έχεις μηδενικά εισοδήματα κτλ , τότε εδώ , υπάρχουν κάποιες χρήσιμες πληροφορίες με πληθώρα περιπτώσεων λύσεις:
Α) δωρεάν γραμμές υποστήριξης:
24ωρη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία : 1018
Γραμμή Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας : 197
Γραμμή στήριξης παιδιων και εφήβων : 116 111
Γραμμή SOS για γυναίκες θύµατα βίας : 15900
Εθνική Γραμμή Παιδικής Προστασίας (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης – Ε.Κ.Κ.Α) : 1107
χαμόγελο του παιδιού: 1056
Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών : 116111
Γραμμή Βοήθειας για την Κατάθλιψη : 1034 --
γραμμή Ψυχοκοινωνικής υποστήριξης : 10306
Β) ΔΟΜΈΣ δωρεάν ψυχικής βοήθειας :
Αθήνα:
Κέντρο Ψυχικής Υγείας Περιστερίου (Πλούτωνος 19 & Ηφαίστου): Λειτουργεί Δευτέρα έως και Παρασκευή από 8.30 μέχρι 14.00 και προσφέρει υπηρεσίες ψυχιάτρου και ψυχολόγου για ενήλικες. Για ραντεβού: 213 202 7800
Κέντρο Ψυχικής Υγείας Χαλανδρίου (Σουλίου 62, Αγία Παρασκευή).Λειτουργεί στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» Ραντεβού: 213 203 7600 (ανήλικοι-ενήλικοι)
Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Αιγάλεω (Σούτσου 4 – Πλατεία Δαβάκη, Αιγάλεω): Λειτουργεί πρωινές ώρες με τηλεφωνικό ραντεβού και διαθέτει ψυχιάτρους, ψυχολόγους, κοινωνικό λειτουργό και εμψυχώτρια. Για ραντεβού: 21 0591 0066
Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Βύρωνα-Καισαριανής (Δήλου 14, Καισαριανή): Προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη/ψυχοθεραπεία και ψυχιατρική παρακολούθηση, ενώ για επείγοντα περιστατικά παραπέμπει στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο. Λειτουργεί πρωινές ώρες. Για ραντεβού: 210 764 0111, 210 764 4705
- (Υπαρχουν σίγουρα και σε άλλα μέρη της Αθήνας αλλα αυτές είναι οι σίγουρες δωρεάν δομές)
Θεσσαλονίκη:
Δήμος Θεσσαλονίκης: τηλ. 231331-8938 και 2313318925 . Ωράριο εξυπηρέτησης : 8:00-14:00
Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης του ΑΠΘ καθημερινά Δευτέρα έως Παρασκευή 8:00 π.μ.-14:00 μ. μ. , τηλ. 2310992643 / 2310992621
* Λινκ από ΚΕΝΤΡΑ ΨΥΧΙΚΉΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΌΛΟΙΠΗ ΕΛΛΆΔΑ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ:
* από όλα τα κέντρα που αναφέρονται στην ιστοσελίδα πιθανόν κάποια να μην έχουν δωρεάν υποστήριξή, καλό θα ήταν να ρωτήσετε με ενα τηλέφωνο.
Γ) Online ψυχολογική υποστήριξη:
https://www.milamou.gr/
Δ) ΔΩΡΕΆΝ ΝΟΜΙΚΉ ΠΑΡΟΧΉ
Στην περίπτωση που κάποιος γονέας έχει αποξενωθεί από τα καθήκοντα του , δεν επικοινωνεί με εσάς , έχει φύγει από κοντά σας , ακόμη κι αν δεν έχει αυτός/αυτή την επιμέλεια για τη φροντίδα σας , οφείλει να προσφέρει διατροφή στο παιδι του , ειδικά όταν η "πλευρά" που σας αναλαμβάνει υστερεί και κάνει δυσχερέστερη την διατροφή/συνέχιση των σπουδών σας. (Αφορά ανηλίκους και φοιτητές)
- Αθήνα
Πρωτοδικείο Αθηνών : Η παροχή Νομικής Βοήθειας κατατίθεται και εξετάζεται από τον Πρόεδρο Υπηρεσίας στο κτίριο 4 (2ος όροφος, Αίθουσα 207 ) από ώρα 09:00 π.μ. μέχρι 12:00 μ.μ.
- Θεσσαλονίκη:
Αρχικά μόνο με τηλεφωνικό ραντεβού στο 2313311210 ΜΕΤΑ τις 14:30 , αίθουσα 210.
για να δείτε αν πληρειτε τις προϋποθέσεις για δωρεάν νομική βοήθεια , καλό θα ήταν να επισκεφτείτε το δικαστήριο όπου θα σας βοηθήσουν και κατατοπίσουν σχετικά με τα δικαιολογητικά που χρειάζονται προκειμένου να αποκτήσετε αυτή τη βοήθεια και να διοριστεί πληρεξούσιος δικηγόρος όπου θα σας αναλάβει για την υπόθεση σας. (και αν μπορεί εν τέλει να αποκτηθεί δωρεάν νομική βοήθεια) .
Προς αποποίηση ευθυνών , καλό θα είναι αν επιλέξετε αυτή τη "δίοδο" λύσης των προβλημάτων σας , κατόπιν ωρίμου σκέψεως, να εξετάσετε εάν πρόκειται για μια υπόθεση που δεν αφορούν αποφάσεις που γίνονται απο καποιο "καπρίτσιο" σας ή εν βρασμό ψυχής/αν πρόκειται για μια πολύ πολύ παροδική κατάσταση που πρόκειται να επανέλθει στα κανονικά πλαίσια που είχατε με τον γονέα σας/αν επιδιώκεται καταχρηστικά και εικονικά η αδυναμία της οικονομικής σας κατάστασης.
Συλλέξτε οσα περισσότερα αποδεικτικά μπορείτε που αφορούν την εισοδηματική κατάσταση (μάρτυρες/αποδεικτικά εγγραφα/ακόμη αποδεικτικά αν δουλεύει στα μαύρα) του γονέα που θα ζητήσετε διατροφή (άλλωστε ο ίδιος ο δικηγόρος θα σας κατατοπίσει περισσότερο στο τι χαρτιά θέλει από εσάς κτλ).
Για να κινηθούν γρηγορότερα οι διαδικασίες : + προσωρινή διαταγή , όταν και αν γίνει δεκτό απο το δικαστήριο, εκδίδεται μέσα σε 2 - 3 μερες από τη στιγμή κατάθεσης αίτησης προσωρινής διαταγής - ασφαλιστικών , από τον δικηγόρο σας.
--------------------------------------------------
"Βία είναι να μην έχεις διέξοδο καμία"
Αν περνάς μήνες και χρόνια σε περιβάλλοντα αποπνικτικά , επιδεινωνοντας την ψυχολογική και σωματική σου υγεία, μη μπορώντας να συνεχίσεις κάνοντας μια μη φυσιολογική ζωή, μη μπορώντας να αλλαξεις όπως λανθασμένα θεωρείς τη "μοίρα" σου καθώς κάποιος απο τους γονείς σου σε κακοποιεί οικονομικά , ψυχικά ή ακόμη και σε σπάνιες περιπτώσεις σωματικά, να ξες πως έχεις λύσεις διαφυγής και πως να το διορθώσεις.
Να ξες, δεν είσαι μόνος σου.Να ξες πως μπορείς να το αλλάξεις, όσο δύσκολο και να είναι.
2 notes · View notes