Tumgik
#δρομου
apogoiteuomaiiiii · 9 days
Text
~Πού όσα με νοιάζουν
Σε σένα όλα μοιάζουν ~
.
5 notes · View notes
prosorinos · 2 years
Text
Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να βρω το όνειρό μου
να το βρω και να το χάσω
και ούτε πια που θα το φτάσω
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
και ήταν η χαρά του κόσμου
η χαρά που μας ματώνει
σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι
Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
πουλιά που έχουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση
Κι άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα
5 notes · View notes
nofuckinlabels · 4 months
Text
Concept:
Ειναι απριλιος και ξυπναμε αγκαλια στο πρωτο μας διαμέρισμα μας που ειναι απο εκεινα με ξυλινο πάτωμα και ομορφα μεγαλα παράθυρα που θυμιζει 60s και επειδη δεν εχει επιπλωθεί ακομα κοιμομαστε σε ενα στρωμα στο πάτωμα που κοιταει το παράθυρο. Εχουμε ενα πικ απ στο οποιο ακουγονται παλια ρομαντικα τραγούδια και καποια φυτα εσωτερικου χώρου. Η καθημερινοτητα μας ειναι φιλοσοφικες συζητησεις που συνοδεύονται απο κρασι, βολτες στην πόλη, πρωινο στο χερι: κρουασαν και ταρτες με φρουτα του δασους. Το χερι μου δεν αφηνει το δικο σου ουτε για μισο δευτερολεπτο ειμαστε πιο ερωτευμένοι απο ποτε. Ανακαλυπτουμε ολα τα υπογεια jazz bars του Παρισιου και πηγαινουμε σε ολες τις εκθέσεις ζωγραφικης. Πηγαινουμε σε παλια βιβλιοπωλεία και διαβαζουμε αγκαλια βιβλια στον κηπο διπλα στο λουβρο. Και το βραδυ πηγαινουμε βολτες αγκαλια στον Σηκουάνα και ακούμε τους καλλιτεχνες του δρομου να φέρνουν στην ζωη την εναστρη νυχτα που οραματίστηκε ο βαν γκογκ .
Tumblr media
3 notes · View notes
femalemusketeer · 8 months
Text
Ο σταθμος
Στεκομαι και αναπνεω στην αποβαθρα, παιρνω βαθιες ανασες για να αντισταθμισω το τρεξιμο που εριξα για να προλαβω, και για να τελειωσω το τσιγαρο πριν τελειωσει ο χρονος.
Ολοι καθονται, μιλανε, διαβαζουν, περιμενουν. Το ρολοι δειχνει παρα δεκα και ενα ενα τα λεωφορεια επανερχονται στη ζωη, ξυπνανε οι μηχανες μια μετα την αλλη, και οι πινακιδες μιλανε με κοκκινα λαμπακια: Ελασσονα, Ελατεια, Φαρσαλα, Αγια, Γοννοι, Αμπελωνας, Τυρναβος.
Σαν να 'ταν οι κινητηρες ξυπνητηρια, οι ανθρωποι κινουνται κι εκεινοι. Κλεινουν βιβλια, εφημεριδες, κινητα, πιανουν βαλιτσες και σακουλες, στηνονται στην ουρα εξω απο τα λεωφορεια. Ενας παπας, με το ρασο μα διχως το καπελο, βαζει ενα ηλεκτρικο πατινι ξαπλωτο μεσα στη μπαγκαζιερα, και ακουμπαω την τσαντα μου λιγο πιο διπλα.
Το λεωφορειο για Αθηνα κανει οπισθεν λιγους διαδρομους παρακατω και ο πατερ κοβει την ουρα στην εισοδο του δικου μας. Η κυρια που τωρα ειναι πισω του ψιθυριζει κατι εκνευρισμενο για τους ανθρωπους του Θεου. Τραβαω το λουρι απο το σακιδιο λιγο πιο ψηλα και μπαινω πισω τους. Τους βλεπω να καθονται σε αντικριστες θεσεις.
Το εισητηριο μου λεει να κατσω πισω απο τον πατερ μα εγω συνεχιζω ως την αδεια γαλαρια, πιανω την θεση τερμα ακρη και καθομαι χαμηλα. Νιωθω την μηχανη να σειεται κατω απο τα ποδια μου, ετοιμη να μας παει καπου που δεν ειναι εδω.
Απο το παραθυρο, βλεπω τις υπολοιπες να κανουν το ιδιο. Ο σταθμος εχει αδειασει, βρηκαν ολοι τις θεσεις τους, και οπως ηρθαν στη ζωη, τα λεωφορεια κανουν πισω το ενα μετα το αλλο. Βγαινουν στον δρομο στην πιο περιεργη αυτοκινητοπομπη, και μ'αρεσει να τα φανταζομαι να χαιρετιουνται στην διασταυρωση μπροστα απο τον σταθμο του ΚΤΕΛ: γεια σου και θα τα ξαναπουμε και θα σου πω αν ειναι ωραιος ο Τυρναβος και καλα να περασεις στα Φαρσαλα.
Και χωριζουν μετα, τραβανε διαφορετικους δρομους. Η λεωφορειοπομπη σπαει ξανα και ξανα ωσπου το καθενα ειναι μονο του, παρεα με την ασπαστη μαυριλα του επαρχιακου δρομου εξω απο τα παραθυρα και τους επιβατες του, πηγαινοντας τους σε δεκαδες διαφορετικα σπιτια, δεκαδες διαφορετικες ζωες.
2 notes · View notes
xehasmenesithakes · 1 year
Text
Γραφω σε σενα ξανα,εχω συνηθησει να γραφω σε σενα,αν και ξερω οτι δεν εισαι δω πια να διαβαζεις τα γραπτα μου.Η απουσια σου ειναι μια πληγη που θα μεινει παντα ανοικτη.Δεν ξερω αν στο χω πει αλλα δεν θα συγχωρησω ποτε τον εαυτο μου για τον τροπο που σε εχασα,δεν ξερω γιατι παλι μιλαω για τα παλια.Αλλα με τρωνε απο μεσα,η σταση μου,το ποσο κατω απο το υψος των καταστασεων υπηρξα.Καθολου Χαρης εκ μερους μου,μια εκδοχη μου εχει μεινει εκει να μου το θυμιζει καθε μερα,το ποσο λιγος υπηρξα για μια φορα.Χαιδευω τον εαυτο μου και προσεχω την πληγη,δεν ειμαστε μια πραξη μας ειμαστε ολες δεν ειμαστε μια κουβεντα ειμαστε ολα οσα εχουμε πει.Ξερω ποιος ειμαι,μαθαινω γρηγορα ευτυχως δεν κανω τα ιδια λαθη δυο φορες.Η μανια μου να μαι σωστος στα παντα,οι φορες που το πεισμα μου δεν με αφηνε να σε αισθανθω,η αντιδραστικοτητα μου.Ολα τα εξεταζω ξανα και ξανα,βελτιωνομαι πραγματικα.Η βαθια αποδοχη του οτι ειμαι λαθος,πυροδοτησε την πιο δραστικη εξελιση που εχω βιωσει σαν ανθρωπος.Στο ονομα σου καθε μου προσπαθεια να γινομαι καλυτερος και ποτε δεν θα επαναπαυτώ,νιωθω οτι στο χρωσταω.Μακαρι να χα να σου δωσω περισσοτερα.Εχω τοσους δαιμονες να νικησω και τοσα βουνα που με περιμενουν να τα ανεβω αλλα δεν μπορω να παψω να σκεφτομαι ποσο ποναω που δεν ειμαι εκει να σε κραταω απο το χερι για να ανεβαινουμε τα δικα σου.Αλλα ισως ετσι ειναι η ζωη,απαιτει την γνωση της ατομικοτητας μας,του δρομου μας που δεν γινεται παντα να ναι κοινος.Μου λειπεις πολυ,δεν ξερω γιατι αργησα να το γραψω τοσο.Μου λειπεις με εναν τροπο που και να σε δω δε θα παψω να το αισθανομαι,ισως μου λειπουμε και οι δυο.Αν ειχα ενα μαγικο ραβδι θα τα πηγαινα ολα απο την αρχη..αλλα δεν ειμαστε στη χωρα των θαυματων.Το μονο που ελπιζω ο δρομος σου να ναι καλος οχι πολλες ανηφορες οχι πολλες βροχες,και με ξερεις…ποσο ονειροπολος ειμαι,ισως μια μερα διασταυρωθει ξανα με τον δικο μου.
12 notes · View notes
photopicma · 3 years
Link
1 note · View note
artnesss · 3 years
Text
Που όσα με νοιάζουν, σε σένα όλα μοιάζουν
Και είναι επικίνδυνο να το αρνηθώ
Να κάνω ξανά πως δεν σε θέλω
56 notes · View notes
deafgkgmhdgjgngsgs · 3 years
Text
Θυμάμαι πως σου φέρθηκα καλά και συ σκατα, σα τους φίλους μου τους βλάκες και το κόσμο γενικα.
Το Σφαλμα - Δε θα φοράμε ρούχα, μόνο μάσκα θα φοράμε | Μασημένη τροφή για σκέψη 06
5 notes · View notes
theatro-dromou · 4 years
Photo
Tumblr media
Ρε παιδί μου,
κοίτα..
9 notes · View notes
aipnh · 5 years
Text
Είναι δύσκολο το ξέρεις, να κρατάς μυστικά. Να υποκρίνεται συνέχεια πως αντέχει η καρδιά. Δεν είναι έτσι, δεν είμαστε απ' ατσάλι. Και αν κάποιος το ισχυρίζεται, ψέματά λέει πάλι.
Jolly Roger |Με συγχωρείτε|
164 notes · View notes
savedbyink · 4 years
Text
"Θα ζούσες μαζί μου ένα παραμύθι άγραφο ακόμα, ή φοβάσαι τα ακαθόριστα;"
-@savedbyink
8 notes · View notes
sou1ava · 5 years
Text
η φάση δεν έχει να κάνει με το τι πίνεις,έχει να κάνει με το τι ζεις, τι δίνεις,έχει να κάνει με το αίσθημα της ευθύνης,και σε ποιο δρόμο τη γενιά σου θα κατευθύνεις
Θύτης-Η φάση
125 notes · View notes
nofuckinlabels · 2 years
Text
Λουλούδι του δρομου
26/6/22
14 notes · View notes
saveourminds · 5 years
Text
Περπατούσα προς το σπίτι και είδα μπροστά μου ένα ζευγάρι ηλικιωμένων να κρατιούνται χεράκι χεράκι.
Και νόμιζα ήταν το πιο όμορφο πράγμα που έχω δει ποτέ.
Όμως μετά την άφησε. Και παραξενεύτηκα. Αλλά έβαλε το χέρι του στην τσάντα του κι έβγαλε δύο καπελάκια, έβαλε ένα σ’εκείνη κι ένα σ’αυτόν. Για να μην τους καίει ο ήλιος. Και μετά της κράτησε πάλι το χέρι, τόσο σφιχτά. τόσο σφιχτά.
Αυτό ήταν το πιο όμορφο πράγμα που έχω δει ποτέ.
12 notes · View notes
psuxh-ths-nuxtas · 5 years
Text
Ο δρόμος γράφει την ίδια, όπως και τότε, ιστορία..
Tumblr media
6 notes · View notes
deafgkgmhdgjgngsgs · 3 years
Text
Δείτε το βίντεο "Το Σφάλμα & Jolly Roger - Tο Xρονικό της Aνίας (LIVE)" στο YouTube
youtube
Σαπιλα
Αποσύνθεση
Αδράνεια
Κι Ανία
6 notes · View notes