Tumgik
#ίσως λείπεις
psychotiko-epeisodio · 4 months
Text
Tumblr media
Ήθελα να μείνεις.
Ήθελα να σε έχω δίπλα μου και να σου εμπιστεύομαι τα πιο πολύτιμα μου μυστικά.
Όταν έκανες να φύγεις,
Διαλύθηκα.
Από τότε που ήρθες στην ζωή μου ,
έτρεμα την μέρα που θα μου ανακοίνωνες την αποχώρηση σου.
Ήξερα πως θα 'ταν βάναυσο.
Βεβιασμένα λοιπόν,
Αναπάντεχα η ίσως και όχι τόσο,
σταμάτησες να μου λείπεις.
Πέρασες και εσύ,οπως όλα τα δεινά,
Όπως περνάνε όλα όσα συνήθως νομίζεις,
πως ποτέ δεν θα περάσουν,
Όμως πάντα κάνουν τον κύκλο τους.
Και εσύ πάντα τα καταφέρνεις.
139 notes · View notes
chanse4u · 7 months
Text
Tumblr media
Δεν ξέρω αν μπορείς να το δεις
Αλλά το φεγγάρι σήμερα έχει μια όψη
Όψη αλλιώτικη ίσως μελαγχολική
Ίσως να φταίει αυτό
Ισως όχι
Ισως αιμορραγεί γιατί μου λείπεις
Και ψαχνει τρόπο να στο δείξει και αυτο
_κανένας_
Υ.Σ. καλό βράδυ ..
116 notes · View notes
kaliarda · 11 months
Note
hey king, χρειαζομαι βοήθεια! έχεις καθόλου προτάσεις βιβλίων από κουίρ ελληνίδες συγγραφείς; (προσπαθώ γενικότερα να διαβάσω περισσότερα βιβλία ελλήνων. αλλά μέχρι τώρα το μόνο που βρήκα είναι η ερωμένη της)
Χευ!! Άργησα λιγάκι αλλά αυτή είναι μια μικρή λίστα κουίρ ελληνικής λογοτεχνίας, ποίησης, ιστορίας και κοινωνιολογικών έργων - δεν είμαι σίγουρος αν όλοι οι συγγραφείς είναι οι ίδιοι λοατκι, και κάποια από αυτά τα έργα (ειδικά τα παλιότερα) μπορεί να έχουν outdated ιδέες ή να περιγράφουν αρκετά σκληρά πράγματα, οπότε: read with caution. Δεν τα έχω διαβάσει όλα, μόνα κάποια, αλλά είναι στη λίστα μου! Αν ξέρει κανένα σας κι άλλα, στείλτε μου και θα τα προσθέσω <3<3 💌 <3<3
Λόλα Καραμπόλα - Ερωφίλη Κόκκαλη
Ελαττωματικό Αγόρι - Sam Albatros
Τι Θυμάσαι απ’ τον Θάνατό Σου; - Πυθαγόρας Ελευθεριάδης
Οι Νταλίκες και Τα Γυναικάκια τους - Άννη Σιμάτη
Μπλε Υγρό - Βίβιαν Στεργίου
Ο Τελευταίος Κύκνος - Στέφανος Δάνδαλος
Καλαμέρως - Ευριπίδης Σαμπάτης
Ήσυχα να πας - Ούρσουλα Φωσκόλου
Μακάρι να το είχα κάνει νωρίτερα - Νόα Τίνσελ
μερακλίνα|κουκιμπιμπέρισσα|ομπλαντί - Ευά Παπαδάκης
Αμφί και Απελευθέρωση, & Ο Καιάδας - Λουκάς Θεοδωρακόπουλος
Σεξουαλικότητα (Θεωρίες και πολιτικές της Ανθρωπολογίας) - Κώστας Γιαννακόπουλος
Σώμα | Φύλο | Σεξουαλικοτητα (ΛΟΑΤΚ πολιτικές στην Ελλάδα) - Άννα Αποστολέλλη και Αλεξάνδρα Χαλκιά
Η Πάλη για την Τρανς Απελευθέρωση - Αφροδίτη Φράγκου
Ανθολογία Ελληνικής Κουήρ Ποίησης (Εκδόσεις Θράκα)
Έλα να σου πω: Φεμινιστικές, λεσβιακές ναι κουήρ αφηγήσεις της μεταπολίτευσης (FAC Press)
Χασέπ - Αρτέμης Μαυρομμάτης
Μόνο κανέναν μη μου φέρεις σπίτι - Νικόλας Κουτσοδόντης
Μονοκατοικία με κήπο - Χρήστος Ρούσσος
Homo Thessalonikus - Κυριάκος Βλάχος
re eiste oloi poly gay kai sas variemai - Μότσι Γεωργίου
Η Ζωή Μου Στο Κόκκινο - Ζώντας με το AIDS: Μαρτυρίες - Μάριος Λαζανάς
Ομόνοια, 1980 - Γιώργος Ιωάννου
Μπέττυ - Ελισάβετ Βακαλιδου
Ο γοργόνος και άλλα πλάσματα - Σπύρος Χαιρέτης
Ελ Ποι, Ελληνική Λεσβιακή Ποίηση - Χαρά Τρε
Η φίλη μου κυρία Ντόρα Ρωζέττη - Ελένη Μπακοπούλου
Προσευχές Έκτακτης Ανάγκης - Τάκης Σπετσιώτης
Δυο Σταγόνες Βροχή - Πρόδρομος Σαββίδης
Ίσως #1: Ανθολογία Σύγχρονου Ελληνικού Διηγήματος (Εκδόσεις ΟΞΥ)
Αυτή η νύχτα μένει - Θάνος Αλεξανδρής
Ήθελα να γίνω αστροναύτης - Μίλτος Κουτλής
Επιθυμίες και πολιτική, & Ελληνική Τηλεόραση και Ομοερωτισμός - Κωνσταντίνος Κυριακός
Καλιαρντά <3 - Ηλίας Πετρόπουλος
Μπλε Καστόρινα Παπούτσια - Θανάσης Σκρουμπέλος
Ιστορίες για να μη λείπεις όσο θα λείπεις - Παρασκευάς Καρασούλος
Ερωτογενείς Ζώνες - Marachi
Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο - Τζένη Χελιουδάκη
[[Γνωστοί Ποιητές του 20ου αιώνα: Κωνσταντίνος Καβάφης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου]]
Επίσης- τσεκάρετε τις Εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης & τις εκδόσεις Οδός Πανός - Σιγαρέτα.
Για όσα είναι Αθήνα, αυτοί οι δύο οίκοι έχουν βιβλιοπωλεία (το ένα στη Βικτώρια, το άλλο στα Εξάρχεια). Προτείνω επίσης το βιβλιοπωλείο Hyper Hypo στο Μοναστηράκι, και την υπέροχη πολύγλωσση βιβλιοθήκη We Need Books στην Κυψέλη, στην οποία θα βρείτε ένα pride section (και δωρεάν τσαγάκι).
116 notes · View notes
mpo-feels · 4 months
Text
04/12/2023 05:45
Τέτοιες ώρες, πόσο πολύ μου λείπεις. Όλα σου, ακόμα κι η γκρίνια. Πόσο διαφορετικός είσαι και πόσο δεν συγκρίνεσαι με τους άλλους. Τι δεν θα έδινα να γυρίσω πίσω το χρόνο σε εκείνες τις 2-3 νύχτες που ξημερωσαμε μαζί, κι ας ήταν πάνω από ένα κινητό κι ας μην στα έλεγα όλα επειδή φοβόμουν.
Μου λείπεις. Πολύ. Πάντα με εσένα όλα στο πολύ ήταν, η χαρά, η στεναχώρια μου, η παρουσία σου. Η απουσία σου ακόμα μεγαλύτερη. Φταίω για πολλά το ξέρω, όπως κι εσύ. Ίσως επειδή δεν ήταν και να γίνει, να "είμαστε".
Μου λείπεις. Και με στεναχωρεί που ακόμα σε σκέφτομαι, που ο κόσμος δεν τελείωσε αφού σταματήσαμε να επικοινωνούμε, που ακόμα σου μιλάνε άλλοι, ειδικότερα άλλες. Που σε βλέπει κόσμος που δεν είμαι εγώ. Ίσως είναι για το καλύτερο, το ξέρω ότι είναι για το καλύτερο αλλά ακόμα με πειράζει.
Κανείς δεν είναι σαν εσένα. Ναι, τα βλέπω όλα μέσα από ωραιοποιημένα φίλτρα, αλλά δεν με νοιάζει είσαι το καλύτερο που μου έχει τύχει μέχρι τώρα. Ελπίζω να είσαι καλά, να έχεις λίγη ηρεμία, να έχεις βρει ότι ήταν αυτό που έψαχνες, όχι εγώ δυστυχώς. ��πίσης ελπίζω να με ξεχάσεις, αν δεν με θυμάσαι όπως σε θυμάμαι εγώ δεν θέλω θέση μέσα σου. Μου λείπεις.
17 notes · View notes
mou-to-xrwstaw · 4 months
Text
“Η αίσθηση πως δεν ελέγχεις το μυαλό σου Ότι το σώμα που κοιτάς δεν είν' δικό σου Ότι τα πάντα που βιώνεις μοιάζουν ξένα Σαν να μην είσαι εκεί σαν να λείπεις από ‘σένα Σαν να ‘ναι όλα ψέμα σαν να μην το ζεις Σαν η φωνή που βγάζεις να μη βγαίνει από το στόμα σου Ποιος θα σε νιώσει άμα πας και του το πεις Αν δεν το ‘χει ζήσει εκείνος πώς να νιώσει τον αγώνα σου Αυτή η αίσθηση πως δεν έχεις υπόσταση Γιατί ό, τι βλέπεις το κοιτάζεις από απόσταση Κι όποιος σου πει πως όλα είναι μια απόφαση Πες του να μπει εκεί μέσα με σκοπό να κάνει απόδραση Ίσως να αλλάξει γνώμη, συγγνώμη Που σου χαλάω τη διάθεση με αυτά που ξεστομίζω Θέλω να ξέρεις ότι το παλεύω ακόμη Και όσα σύννεφα κι αν σκάνε για τον ήλιο ακόμα ελπίζω Αυτή η αίσθηση που σου θολώνει μάτια Και ο εαυτός σου είναι σπασμένος σε κομμάτια Αυτή η αίσθηση που κουβαλάω απ' τα 20 Που ήμουν πεπεισμένος ότι όλο αυτό είναι ψύχωση Η αίσθηση που με οδήγησε στην πτώση Και μου ‘μαθε τον πόνο και αυτός μου έδωσε γνώση Δεν το μετανιώνω ούτε λεπτό που το ‘χω πάθει Κάτι μέσα μου μου λέει πως το ‘χω ανάγκη”
Novel 729, Διάγνωση
13 notes · View notes
anideh · 7 months
Text
29/08/23
Είναι περίεργο να νομίζω ότι σε βλέπω παντού αλλά να μην σε βρίσκω πουθενά. Σε ψάχνω παντού αλλά μόνο στα όνειρά μου εμφανίζεσαι. Εκεί είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να ζήσουμε όσα δεν προλάβαμε. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να διαλύθηκαν όλα μέσα σε μια στιγμή. Ίσως ποτέ δεν θα καταλάβω και πρέπει να αποδεχτώ ότι δεν υπάρχουν πάντα απαντήσεις. Πρέπει να μάθω να ζω με τις απορίες μου, να σε ξεπεράσω, να συνεχίσω να ονειρεύομαι.
Ξέρω ότι πιο πολύ απ' όλα θα ήθελες να μείνω ο εαυτός μου γιατί είναι αυτό που ερωτεύτηκες. Δεν θα ήθελες να γίνω κάποια άλλη μόνο και μόνο για σένα. Όπως μου είχες ζητήσει. Αναρωτιέμαι αν θα σε ξαναδώ κάποια στιγμή αλλά δεν αντέχω την πραγματική απάντηση.
Κάποιες φορές νευριάζω. Δεν ξέρω αν νευριάζω με σένα ή με τον εαυτό μου. Σκέφτομαι πως ίσως θα έπρεπε να είμαι καλά τώρα. Ναι, πάλι η τάση μου να υποτιμώ τα συναισθήματά μου και τις σκέψεις μου. Όσο για σένα, θυμώνω γιατί έφυγες ενώ είχες υποσχεθεί ότι δεν θα έφευγες. Και ενώ δεν το πίστευα στην αρχή, με είχες κάνει να το πιστέψω.
Θυμάμαι το κλικ που έγινε μέσα μου όταν σε είδα ξανά μετά από τόσο καιρό. Όλα μπήκαν στην θέση τους. Σαν να κούμπωσε κάτι που δεν ήξερα ότι μπορεί να κουμπώσει. Δεν άργησα καν να το παραδεχτώ στον εαυτό μου. Ξαφνικά έγινα χαρούμενη ξανά μετά από πολύ καιρό. Νιώθω πως ήρθες στην ζωή μου για να μου μάθεις να αγαπάω τον εαυτό μου, να μου δείξεις πως είναι να μην είμαι μόνη μου, ότι μπορώ να βασιστώ σε κάποιον, να μπορώ να μοιραστώ τις πιο περίπλοκες, σκοτεινές και βαθιές μου σκέψεις και μέσα σε όλο αυτό το χάος να έχω κάποιον -και ποιον; εσένα - να με καταλαβαίνει. Εκεί που θεωρούσα ότι κανείς δεν γίνεται να καταλάβει όσα σκέφτομαι, βρήκα εσένα. Εσύ• που όντας τόσο ιδιαιτερος, τόσο επιλεκτικός, τόσο μοναδικός, τόσο αγαπητός, αγάπησες εμένα.
Αγαπώ τον τρόπο που με κοιτούσες, τον τρόπο που σε κοιτούσα. Υπόσχομαι πως δεν έχω ξανακοιτάξει έτσι κανέναν. Και αυτό με πληγώνει γιατί φοβάμαι ότι δεν θα γίνει ούτε στο μέλλον. Λάτρευα να είμαι στην αγκαλιά σου για ώρες, να μου μιλάς, να συζητάμε τις υπαρξιακές μας ανησυχίες αλλά να μην πειράζει. Γιατί ήμασταν μαζί. Το κρυφτό μας από τον κόσμο ήταν το αγαπημένο μας παιχνίδι και τι δεν θα έδινα για άλλη μια παρτίδα. Αυτή τη φορά δεν θα σε άφηνα να φύγεις, ούτε θα σε άφηνα να με διώξεις. Αν ήξερα. Αχ μόνο αν ήξερα. Όλα θα ήταν αλλιώς. Τώρα δεν έχει κανένα νόημα.
Πρέπει απλά να μάθω να ζω χωρίς εσένα. Και το χειρότερο είναι ότι πρέπει να βρω κάποιον να σε αντικαταστήσει. Ο,τι πιο σκληρό. Δεν ξέρω πως θα το κάνω να γίνει.
Όλα αυτά στα γράφω στο μετρό, βουρκωμένη, φοβάμαι μην ξεσπάσω σε κλάματα. Δίπλα μου μόλις μπήκε ένα ζευγάρι, η κοπέλα ήταν βουρκωμένη, ήθελε να κλάψει και το αγόρι της την αγκάλιασε πολύ τρυφερά.
Θα ήθελα να μου δώσεις αυτήν την αγκαλιά.
Ίσως τελικά μου χρωστάς.
Μου λείπεις.
Σε αγαπώ.
20 notes · View notes
feggaroneira · 2 years
Text
Ίσως τελικά να υπήρχε κάποιος λόγος για όλα αυτά που συνέβησαν.
Ίσως να γνωριστήκαμε και εμείς για κάποιο λόγο.
Ίσως η ζωή να μας δοκίμαζε ή μάλλον με δοκίμαζε γιατί ήθελε να δω τι δεν αξίζω.
Ίσως όμως να σε αγάπησα πολύ.
Τόσο πολύ που τελικά να έχασα τον εαυτό μου.
Και πάρα τα όσα έγιναν, ίσως εγώ ακόμα να σε περίμενω.
Ίσως όμως να με πόνεσες και να με ράγισες σε χίλια κομμάτια προσπαθώντας να ικανοποιησεις μόνο το εγώ σου.
Χωρίς να σε νοιάζει τι θα απομείνει από την καρδιά που έσπασες.
Αυτήν την καρδιά που σου έδωσε τόση αγάπη και εσύ αποφάσισες να την καταστρέψεις.
Ίσως ακόμα και αν με πόνεσες και με πλήγωσες πολύ, εγώ ακόμα να σε αγαπάω.
Λένε πως αν τα αισθήματα είναι αληθινά, πάντα θα αγαπάς εκείνον ή εκείνη.
Ακόμα και αν οι δρόμοι σας χωρίστηκαν.
Ίσως να είναι αλήθεια.
Ίσως γιαυτό να μου είναι τόσο δύσκολο να σε ξεπεράσω.
Ακόμη και αν δεν θέλω να σε σκέφτομαι.
Ίσως η σκέψη μου να κάνει κύκλους γύρω από την μορφή που μου χάριζε η καρδιά σου.
Αυτήν την απατηλη μορφή που ήταν βυθισμένη μέσα στην υποκρισία και στο ψέμα.
Γιαυτό και είδα τι αξίζω. Γιαυτό και κλείνω το κεφάλαιο σου στο βιβλίο της ζωής μου.
Ίσως κάποια στιγμή να ξανά συναντηθούμε.
Και τότε να είμαστε δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι με τελείως διαφορετικές εμπειρίες, σκέψεις, πεποιθήσεις.
Ίσως το κεφάλαιο μας να τελείωσε με πόνο αλλά ίσως να σε νιώθω ακόμα κομμάτι της ζωής μου.
Ναι είσαι.
Ίσως να ξανά βρεθούν τα βλέμματα μας και τότε ίσως να είμαστε και οι δύο ευτυχισμένοι και καλά, μακριά ο ένας από τον άλλον.
Θα σε θυμάμαι ως τον πρώτο μου έρωτα.
Αυτόν που μου έδειξε τι είναι και τι δεν είναι η αγάπη και ο έρωτας.
Αυτόν που με έκανε να χάσω τον εαυτό μου αλλά στο τέλος με βοήθησε να με βρω χάνοντας εκείνον.
Ίσως να μου λείπεις λίγο μα ξέρω πως ποτέ δεν ήμασταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον.
Ίσως ακόμα να σε σκέφτομαι σε τυχαίες μικροστιγμες της ζωής.
Αλλά ξέρω πως για σένα τελικά δεν ήμουν τίποτα.
Ίσως αυτό να πονάει περισσότερο από όλα.
Ίσως όλο αυτό να ήταν ένα μάθημα ζωής.
Και γι αυτό ίσως τελικά να υπήρχε ένας λόγος για όλα αυτά που συνέβησαν.
Ίσως.
233 notes · View notes
Πολύ
έγραψα «μου λείπεις»
και το έσβησα
-
πολύ χειμαρρώδης;
πολύ ευαίσθητη;
πολύ νευρική;
πολύ απαιτητική;
πολύ… «πολύ»;
δε φταις εσύ, όμως,
πάντα ήμουν πολύ.
αγαπούσα πολύ
και νοιαζόμουν πολύ
και τίποτα από αυτά που έκανα
δεν ήταν πολύ για μένα.
για το μόνο που φταις,
που με έκανες να πιστέψω
πως το δικό μου «πολύ»
ταίριαζε με το δικό σου
Ίσως τελικά να είμαι λίγο,
και να πρέπει να σταματήσω
να λέω πολύ
ίσως και να καταντάει κουραστικό,
πολύ.
Απολογισμός:
Δεκατέσσερα πολύ
και ένας λίγος •
Μικαέλα Πανηγυροπούλου, 2022 ©
39 notes · View notes
Text
Σήμερα βαριέμαι. Σήμερα νυστάζω. Σήμερα μου λείπεις.
Σήμερα ξύπνησα αργά, σήμερα ήπια παραπάνω καφέ απ’ότι θα’πρεπε. Σήμερα δεν ήσουν δίπλα μου να με ξυπνάς.
Σήμερα ακούω μουσική και σήμερα την νιώθω παραπάνω από τις άλλες μέρες. Σήμερα με κάθε τραγούδι επιπλέω. Σήμερα όλοι τραγουδάν για σένα.
Σήμερα θα διαβάσω. Σήμερα θα πιω άλλον έναν καφέ. Σήμερα γεμίζω την ��έρα μου με πράγματα δικά σου. 
Σήμερα θα τελειώσει ο καφές, και σήμερα θα τελειώσει η κανέλα. Σήμερα η μέρα μοιάζει ατελείωτη.
Σήμερα θα ξαπλώσω και θα κοιμηθώ και θα σε σκεφτώ και ίσως σε μυρίσω σε κάποιο ρούχο ή ίσως όχι. Σήμερα είναι σαν να είσαι εδώ γιατί σήμερα ό,τι κάνω σε περιέχει. 
Σήμερα μοιάζει με χθες, και μοιάζει με αύριο γιατί σαν σήμερα είναι πάντα, και όσο σε αγαπαώ τόσο μου λείπεις και όσο βαριέμαι τόσο με κάνεις να ξεχνιέμαι, και όσο νυστάζω τόσο με κρατάς ξύπνια το βράδυ, και γι’αυτό ξυπνάω αργά και γι’αυτό πίνω πολλούς καφέδες.
Και γι’αυτό μου λείπεις. Γιατί όσες παραπάνω ώρες μένω ξύπνια, τόσες παραπάνω φορές λέω το όνομά σου και μου απαντάνε τα τραγούδια.
3 notes · View notes
annarrchy · 1 year
Text
ένα πρωί που ξεκινά σαν όλα τ’ άλλα πρωινά,
ένα τηλέφωνο χτυπά, κάτι έχει πάει στραβά·
μια ταραγμένη φωνή, ένα σβησμένο κερί
και μια ψυχή που φεύγει από τη γη κι εξατμίζεται.
μα είχε μάθει να παίζει, να χαίρεται τη στιγμή
και δε φοβόταν που γέρναγε, μόνο χαμογελούσε.
τώρα τρέχει στα σύννεφα με τη μηχανή,
είναι και πάλι το παιδί που να κοιμηθεί αργούσε.
είναι ειρωνία αν το σκεφτείς που έφυγε τόσο νωρίς,
αλλά κανείς δεν πρόκειται ποτέ να ξέρει, έτσι ειν’ η ζωή.
η μάνα του τις Κυριακές τον περιμένει να φανεί
και τα παιδιά του, έχουν στα μάτια τους τη χαρά του,
μα ο μεγάλος που και που, λαχταρά τον μπαμπά του.
ο μικρός, δε το κατάλαβε καλά, δεν είχε πάει καν σχολείο, όλα έγιναν ξαφνικά.
το σπάσιμο μιας σιωπής, στο ξέσπασμα της χαραυγής
αφού θα γίνουμε όλοι σύννεφα στου Άδη το βελούδινο σκοτάδι.
τα δάκρυα μιας προσευχής, να’σαι γαλήνιος κι ευτυχής να μας προσέχεις το βράδυ.
φύλακας άγγελος να’σαι και μη φοβάσαι,
γιατί εμείς σε θυμόμαστε και τώρα που κοιμάσαι.
κι αν από τον παράδεισο κοιτάζεις και χαμογελάς,
ρε μπαγάσα μας λείπεις, μη το ξεχνάς.
είναι μια φάλτσα καντάδα για τις ψυχές,
για όλες τις μικρές προσωπικές μας ουτοπίες,
γι’αυτούς που ζούνε ακόμα μεσ’τις καρδιές
και κρύβονται στις παλιές μας φωτογραφίες.
δε στα λέω αυτά απλά για να νιώσεις εντάξει,
πονάει το να χάνεις κάποιον που αγαπάς·
μα δεν πεθαίνει, τυλίγεται σε μαύρο μετάξι
και θα’ναι δίπλα σου όσο δεν τον ξεχνάς.
καμία προσευχή δεν είναι τόσο δυνατή,
που να φτάσει ως το σύμπαν που πήγες για να σου πει
όλα κείνα τα «σ’ αγαπώ» που δεν πρόλαβα να σου πω.
και είναι ανώφελο να εύχομαι να ήσουν εδώ.
ξέρεις ποιο είναι το ζήτημα; η ζωή μας είν’ ευτύχημα,
μαζί κι ατύχημα, απ’ την πρώτη ανάσα ως το ξεψύχημα·
είναι λιακάδα, καταιγίδα και μαντάρα,
είναι ο λόγος που γράφω κάθε μου μπάρα.
είναι αντάρα απ’ το ποτό, είναι σεκλέτι σκληρό,
είναι το πιο καλά κρυμμένο μυστικό·
τόσο σύνθετο, εκ πρώτης όψεως, μα είναι απλό
και το μαθαίνουν όσοι φεύγουνε και ζουν στον ουρανό.
τι ήχο κάνει η ψυχή απ' το σώμα όταν βγαίνει;
στη μνήμη περνά, στη δίνη που βαφτίσαμε μοναξιά.
ο άνθρωπος δεν το μπορεί ακίνητος να μένει,
μα η ζωή γρήγορα τρέχει και σε προλαβαίνει.
άμα τ’ αστέρια ειν’ αγάπες και τα σύννεφα ψυχές,
τα μυστικά θα ν’ αέρας κι οι στεναχώριες βροχές.
αν τα μεθύσια είναι ομίχλη και τα όνειρα πουλιά,
ίσως ανήκουμε ψηλά τελικά.
μα είναι το σώμα μας χώμα και τα λόγια λουλούδια,
που ανθίζουν και μαραίνονται και γράφουν τραγούδια.
οι αποστάσεις τσιμέντο κι επαφές δρόμοι κενοί
γι’ αυτό ο άνθρωπός ανήκει στη γη και καταλήγει σ’ αυτή.
21 notes · View notes
niwthw-kenh · 1 year
Text
Μπορεί να μη σε ένιωσα ποτέ βαθιά δικό μου,
Και ότι είχαμε να ήταν ασήμαντο και φευγαλέο
Μα μεταξύ μας, δεν ξέρω αν με θλίβει αυτό
Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι.
Ξέρω,
ποτέ δεν έκανες σχέδια για ʼμας,
Τα λέγαμε πάντα -για λίγο- στα σκοτεινά
Με δύο ρούχα μονάχα πάνω μας στην καλύτερη των περιπτώσεων,
Και μετά τι;
Κάθε φορά σε φιλούσα με ενοχές,
Και στα μάτια απέφευγα να σε κοιτάξω
Φοβούμενη πως κάτι πιο βαθύ θα αντικρίσω.
Δεν σε ερωτεύτηκα ποτέ βαθιά ομολογώ,
μα έστω για 10 λεπτά
Ένιωσα ένα σκίρτημα στη καρδιά που ήταν αρκετό
Για να γράφω για ʼσένα βραδιά σαν και αυτά.
Ποτέ δεν θα καταλάβω τι παιχνίδια παίζει το μυαλό
και αν μου λείπεις εν τέλει.
Εγωιστικό φευγαλέο έρωτα θα τον περιέγραφα.
Θέλω να με θυμάσαι, να σου λείπω
Να γίνομαι η μούσα σου όταν γύρω σου δεν είναι κανείς,
Και ας χάνεσαι μετά σε ξένες αγκαλιές
Ίσως και πιο σφιχτές απτή δική μου.
Και εγώ με την σειρά μου για 10 λεπτά
να σε φέρνω στη μνήμη,
Να αφήνω στον άπειρο δύο σκέψεις να πλανιούντε
Και ύστερα πίσω στο τώρα να γυρνώ.
Αυτό που είχαμε μονάχα τόσο άρμοζε
10 λεπτά απτή ζωή μας.
Μα ίσως ήταν αρκετό να με ορίσει
Για όλη την υπόλοιπη.
Αντίο φευγαλέε μου έρωτα,
Τα λέμε σε κάποια άλλη τροχιά που θα είμαστε μαζί πιο ερωτευμένοι και χώρια όχι τόσο εγωιστές.
Tumblr media
-niwthw kenh
23 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 3 months
Text
Αγαπημενε μου,
Δεν ξέρω αν σταμάτησες ποτέ στα αλήθεια να μου λείπεις .Το τι ακριβώς είναι αυτό που λείπει πραγματικά δεν έχω ιδέα .Δεν αφήνω τον εαυτό μου να κάνω πράξη όσα σκέφτεται .Δεν πρέπει.Οχι για να "μην ρίξω τα μούτρα μου" ,δεν με ένοιαζε ποτέ αυτό με εσένα,αλλά γιατί κουράστηκα.
Κουράστηκα να προσπαθώ να βρω χώρο μέσα στην καρδιά σου,κουράστηκα να δικαιολογώ τους τρόπους που με πληγώνεις.Κουραστηκα να θεωρώ τον εαυτό μου υπαίτια για το ότι δεν μπόρεσες η δεν ήθελες εν τέλη να μείνεις στο πλάι μου και σε συνέχεια αυτού να με εκδικουμαι κάνοντας μου κακό.
Έτσι κυλούσαν οι μέρες στο πλάι σου.Δεν θα έπρεπε να είχε αυτή την αίσθηση η αγάπη και με στεναχωρεί αφάνταστα το ότι δεν ήταν αγάπη.Ηταν κάτι άλλο,κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχω βρει τα λόγια να περιγράψω και ίσως δεν χρειάζεται.Ηταν αυτό που ήταν και απορώ πως άντεξα τόσο καιρό.Οχι ότι άντεξα ακριβώς, διαλύθηκα,έχασα τον εαυτό μου και ακόμη δεν έχω καταφέρει να ορθοποδήσω τόσο καιρό μετά ενώ συνεχίζεις αμέριμνος να κάνεις την ζωή σου.
Ηταν αυτό που ήταν και δεν μου άξιζε σε καμία περίπτωση και είναι αυτό που λέω στον εαυτό μου κάθε φορά, λίγο πριν πληκτρολογησω τον αριθμό σου στην οθόνη του κινητού μου.Δεν μου άξιζε ρε συ,και όχι γιατί είμαι κάτι υπεράνω ,αλλά γιατί σου φέρθηκα έντιμα και με σεβασμό και δεν πήρα τίποτα από τα δύο πίσω.
Όποτε ναι,ήθελα πολύ να σε πάρω εχθές να σου πω τα νέα μου και θα ήθελα πολύ να σε ακούσω να μου λες τα δικά σου , γιατί ακόμη και μετά από όλα αυτά εγώ συνεχίζω και νοιαζομαι για εσένα.
Όμως δεν το έκανα.Ουτε εχθές,ούτε σήμερα και πιθανών ούτε αύριο θα το κάνω.Δεν έχει νόημα να ψάχνω κάποιον που δεν θέλει να βρεθεί όπως δεν έχει νόημα να προσπαθώ για κάτι ήδη τελειωμένο.
Και όσο και να με πονάει αυτό ,απόψε έτσι θα κλείσω αυτό το γράμμα, λέγοντας σου ένα ευχαριστώ που με ελευθερωσες ο ίδιος από τα δεσμά σου γιατί εγώ,δεν θα έβρισκα ποτέ το κουράγιο να τα σπάσω.
29 notes · View notes
pro-s-poihths · 9 months
Text
Ποιανού την αγάπη βλέπουν
Σε πόθησα· σε είχα· σ'αγάπησα και σ'έχασα και τώρα δε μου λείπεις.
Μα κάποτε μου έλειψες και πάλι σε ποθούσα κι όσοι το πάθος μου έβλεπαν και όσοι την αγάπη, με θάρρος και με επιμονή εμένα κατηχούσαν, πως θα πυρώσει ο έρωτας μας έλεγαν, κι ας είναι τώρα στάχτη.
Και πράγματι αν τα άκουγες, για σένα όσα είπα, ίσως αν απ'το στόμα μου αντί λόγων -τάχα μου- έπεφτε τροφή, μέλι θα ήταν πο'σταζε, μα θα'πεφτε στην τρύπα, που σ'άλλους βρίσκεται η καρδιά, στην διάφανη δική σου τη μορφή.
Εντάξει, τώρα πέρασε, μα τόσα χρόνια λέγαν, "πώς γίνεται να σ'άφησε, η αγάπη ατμός να γίνει;" έτσι νομίζαν. Φίλοι καλοί, είναι απλό, τα δάκρυα κι αν τρέξαν, πως ήτανε ρομάντζο επιπόλαιο, παιδικό, οι στιγμές αυτό αποδείξαν.
Και όσα οι φίλοι έβλεπαν, και όσα οι κοπέλες, ήταν μια λόξα ιδιωτική, δική μου παρωπίδα, αττασθαλεία κι εμμονή, μη βλέπεις την αγάπη μου, τον πόθο και τις τρέλες, τον έρωτα τριαντάφυλλα -θανάτου- τον κερνώ σε χρώμα λεμονί (είναι που πάντοτε πολύ αργά μονάχα βρίσκω υπομονή).
Αυτό που έκανε τους πάντες στην αγάπη να πιστέψουν, αυτό που όλοι μου έλεγαν πως κάπως μαγικά θα ξαναβρώ, το ίδιο που εσύ έχασες και που όλοι το ζηλεύουν, ήταν η αγάπη η δική μου, όχι η δική σου, βρε μωράκι μου γλυκό.
(Για όσους πίστεψαν ότι έχουμε μέλλον πάλι. Μια δεύτερη προσπάθεια. Μία αγάπη συμβατή, με νέους όρους. Έναν εκ νέου έρωτα. Αυτά, κάπου-κάποτε, ίσως υπάρχουν. ΄Ισως υπήρξαν. Ίσως ζήθηκαν. Αλλά όχι από μας. Όχι για μας. Κι ούτε τα θέλω. Αν βρεις κάποιον σαν εμένα, θα είσαι υπερτυχερή. Αν βρω κάποια σαν εσένα δεν έμαθα τίποτα.)
9 notes · View notes
Text
Παρασκευή 5 Μαΐου 2023, 09:46
Σήμερα κλείνουμε έναν χρόνο μαζί, αν υπολογίσουμε και τα on & off που είχαμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον τρόπο που με προσέγγισες έναν χρόνο πριν και κυνηγήσαμε αυτό που νιώθουμε πιο σοβαρά. Σχεδόν από την αρχή που σε γνώρισα κόλλησα μαζί σου αλλά δεν σου το είπα τότε γιατί πίστευα πως δεν ήταν αμοιβαίο και δεν ήθελα να το ρισκάρω. Επί έναν σχεδόν χρόνο πιο πριν περίμενα τη στιγμή που θα μου μιλούσες με τον τρόπο που ήθελα. Και το έκανες, άργησες αλλά το έκανες. Και για μια στιγμή ένιωσα ότι βρήκα τα πάντα, ένιωσα την ευτυχία μαζί σου για πρώτη φορά.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Δύο χρόνια που σε ξέρω και έναν χρόνο που είμαστε μαζί, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για εμάς. Έχω αναμνήσεις μαζί σου που θα ήθελα να ζήσω τις στιγμές αυτές ξανά και ξανά και να παγώσει ο χρόνος εκεί. Έχω όμως και αναμνήσεις που θέλω να ξεχάσω, να σβήσω τελείως από τη μνήμη μου ή να γυρίσω πίσω το χρόνο και να κάνω κάποια πράγματα διαφορετικά και άλλα πράγματα να τα αποτρέψω από το να συμβούν. 
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που σε άγγιξα και την πρώτη φορά που με φίλησες. Άλλωστε ήσουν το πρώτο μου φιλί, πως γίνεται να σε ξεχάσω; Ήταν τόσο τέλειο... Ακόμα και η στιγμή που διάλεξες να με φιλήσεις ίσως να μην ήταν η πιο κατάλληλη όμως έκανες την κίνηση την ώρα που δεν το περίμενα και αυτό για μένα το κάνει ακόμα πιο όμορφο. 
Έχω 3 μήνες να σε δω. Δεν ακούγεται πολύς καιρός αλλά για μένα μοιάζει σαν αιώνας. Η κατάσταση μας είναι τέτοια που δεν μας είναι εύκολο να βρισκόμαστε όποτε θελήσουμε. Αν αυτό μαζί σου συνεχιστεί θα πρέπει να βρω έναν τρόπο να το διαχειριστώ. 
Χρειάζομαι μια αγκαλιά σου. Χρειάζομαι ένα φιλί σου και εσένα να μου πεις ότι θα είμαστε καλά γιατί με θέλεις και με αγαπάς. Χρειάζομαι να ξέρω ότι νιώθεις και εσύ κάτι για μένα, κι ας μην είναι απαραίτητα το ίδιο που νιώθω εγώ για σένα. Αλλά ας είναι κάτι. 
Ξέρω ότι θα πονέσει πολύ όταν θα έρθει η στιγμή να χωριστούν οι δρόμοι μας. Μου έχεις πει να σταματήσω να σκέφτομαι αρνητικά και, αλήθεια, το προσπαθώ. Αυτό το σενάριο όμως είναι κάτι το οποίο, όσο κι αν θέλω να διώξω από το μυαλό μου, θα υπάρχει πάντα κάπου σε μια γωνία. Και όταν θελήσει αυτό θα κάνει την εμφάνιση του από μόνο του, έτσι, για να μου γαμήσει την ψυχολογία και να μην με αφήσει να χαρώ τίποτα. Γιατί την μια στιγμή είμαστε μαζί, την άλλη δεν είμαστε. Έτσι πάει με εμάς.
Καταντάει όντως κουραστικό να γράφω με ένα θλιμμένο ύφος κάθε φορά. Δεν θέλω να αφήσω πίσω μου κείμενα τα οποία είναι στενάχωρα. Δεν θέλω να τα διαβάσω στο μέλλον και να δημιουργήσω άσχημες εικόνες μαζί σου. Φταίει που όταν είμαι σε τέτοιο mood μου βγαίνει πιο εύκολα να γράψω κάτι. 
Δεν είναι όλα πάντα χάλια μαζί σου. Αυτό θέλω να θυμάμαι. Και συγγνώμη που το να γράφω εδώ για σένα σε κάνει να νιώθεις άσχημα, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. 
Σε αγαπάω. Και όσο κλισέ κι αν ακουστεί, θα σε αγαπάω για πάντα. Γιατί μέσα από κάθε μας στιγμή, καλή ή κακή, έχω μάθει πολλά από εσένα. Άλλα φαίνονται, άλλα όχι και άλλα ίσως να φανούν στην πορεία. Σε αγαπάω γιατί μαζί σου νιώθω ότι μπορώ να ζήσω και όχι απλά να υπάρχω. Γιατί μπορεί να μην το εννοούμε με τον ίδιο τρόπο όμως με αγαπάς και εσύ και πρώτη φορά νιώθω αγάπη. Γιατί τα πάντα μαζί σου φαίνονται όμορφα, ακόμα κι αν δεν είναι. Χιλιάδες "γιατί" που μπορώ να σου γράψω εδώ τώρα αλλά θα προτιμήσω να βρω έναν τρόπο να σου τα πω με πράξεις.
Να πω χαρούμενη μας επέτειο; Να πω ότι εύχομαι να είμαστε μαζί για ακόμη έναν χρόνο; Να πω ότι μου λείπεις και σε ευχαριστώ που είσαι ακόμα εδώ; Δεν ξέρω πως να κλείσω αυτό το κείμενο, απλώς έλα να σε πάρω μια αγκαλιά.
Forever yours.
16 notes · View notes
mpo-feels · 4 months
Text
06/12/2023 06:58
Δεν είσαι πια εδώ για να μοιραστώ. Έμεινα μόνη. Εσύ καταλάβαινες. Μπορεί να μην σε ένοιαζε πάντα, αλλά καταλάβαινες.
Όσο πιο αχνός γίνεσαι στο μυαλό μου τόσο πιο πολύ δυσκολεύομαι πλέον να γράψω. Μάλλον έτσι θα καταλάβω πώς σε ξεπέρασα. Όταν δεν θα έχω αλλά να πω.
Προσπαθώ να σε φτάσω με το νου, αλλά πλέον ούτε αυτό μπορώ. Θέλω ένα τσιγάρο κάθε φορά που σε σκέφτομαι, με την ελπίδα ότι ίσως σε φέρει λίγο πιο κοντά με κάποιο τρόπο, για λίγο να σε θυμηθώ όπως τότε.
Τέτοιο τέλος με εσένα δεν το πίστευα. Μισώ τα πάντα γύρω μου και δεν φταίς εσύ αλλά δεν είσαι εδώ να τα απαλύνεις όλα κάπως, να τα κάνεις όλα λίγο πιο ανεκτά.
Ένας θεός ξέρει πως κρατιεμαι να μην σου στείλω, όχι ότι θα βγάλει κάπου, δεν θέλω να σε ενοχλώ (ειρωνικό;), δεν θέλω να με θυμάσαι, θυμάμαι εγώ και για τους δύο. Θέλω να είσαι καλά, μέσα από την ψυχή μου, ακόμα κι αν αποδειχτείς ο χειρότερος κάποια στιγμή.
Δεν αντέχω πλέον την καθημερινότητα και δεν φταίς εσύ, αν ήσουν εδώ θα ήταν όλα λίγο πιο εύκολα, δεν θέλω να σε ενοχλώ απλά μου λείπεις. Εσύ κ αυτό που είχαμε, ό,τι κι αν ήταν, εγώ το ήθελα, για μένα ήταν πολύτιμο.
Δεν έχω σε ποιον να μιλήσω, όχι ότι σε εσένα τα έλεγα, αλλά με λίγα λόγια με έπιανες κι αυτό κάπως μου έφτανε, δεν είχα ποτέ κάτι καλύτερο βλέπεις. Ήσουν όμως ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί μέχρι σήμερα και δεν θα σ' άλλαζα. Γίνομαι αυτό που φοβόμουν κι ίσως τώρα σε καταλαβαίνω λίγο παραπάνω.
Καμιά φορά σε σκέφτομαι πάνω από το κινητό σου να τα έχεις βρει και να με διαβάζεις, στο ένα χέρι το κινητό και στο άλλο το τσιγάρο σου κ είναι το μόνο που μου δίνει παρηγοριά.
Ίσως συνεχίσω να στα λέω, έστω κι έτσι, έστω κι από εδώ, πάντα με εσένα στην φαντασία μου να με διαβάζεις. Γιατί μόνο έτσι έχει νόημα.
Έτσι όπως τα αραδιαζω δεν βγάζουν νόημα, αλλά τίποτα πλέον δεν βγάζει έτσι κι αλλιώς.
Να 'σαι καλά που και σήμερα με άκουσες το είχα ανάγκη. Σε είχα ανάγκη.
9 notes · View notes
streetchildsstuff · 1 year
Text
Πέρασες δίπλα μου τις προάλλες
Σε είδα
Δεν σε χαιρέτησα, δεν με χαιρέτησες
Προχώρησες, προχώρησα κι εγώ.
Έμαθα πως είναι όμορφη, γλυκιά και σε κάνει να γελάς.
Με θυμίζει καθόλου άραγε;
Ίσως καμία φορά ο τρόπος που σε κοιτάει; Ίσως καμία φορά ο τρόπος που φωνάζει το όνομα σου; Μήπως καμία φορά ο τρόπος που γελάει με τα χαζά σου ανέκδοτα;
Προχώρησες, προχώρησα κι εγώ.
Όμορφος είναι ναι και γλυκός πολύ και εμένα με κάνει να γελάω.
Κάποιες φορές ξέρεις μου λείπουν αυτά τα χαζά ανέκδοτα, αυτά για τα οποία πάντα σε κορόιδευα
Ή ίσως μου λείπει ο τρόπος που γελούσες πριν καν τα ολοκληρώσεις
Ή ίσως μου λείπεις και εσύ…
Αλλά προχώρησες, προχώρησα κι εγώ;
43 notes · View notes