#Αλέξανδρος Ιόλας | Explore Tumblr Posts and Blogs

eclecticstarlightblogger · 5 years

Text

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 25%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Οι πόρτες ήταν χρυσές και οι τοίχοι από μάρμαρο Πεντέλης, με τις αρχαίες κολώνες από Ραβέννα που κοσμούσαν κάθε γωνιά του σπιτιού να δίνουν την αίσθηση πως μπαίνοντας στη βίλα, ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο.

Ο Ιόλας κατηγορήθηκε για αρχαιοκαπηλία, όργια, παιδεραστία και ναρκωτικά, την ώρα που ψυχολογικά και σωματικά ήταν ήδη ταλαιπωρημένος, αφού είχε μάθει πως είχε AIDS.

Αλέξανδρος Ιόλας. Ο άνθρωπος που έφερε στην Ελλάδα τους μεγαλύτερους αστέρες του διεθνούς τζετ σετ και βοήθησε στην ανάδειξη των πιο ταλαντούχων Ελλήνων καλλιτεχνών.

Το όνομα του Αλέξανδρου Ιόλα έχει συνδεθεί με την τέχνη, την εκκεντρικότητα, το χρήμα και τον προκλητικό –για τα δεδομένα της Αθήνας του 1970 – 1980- τρόπο ζωής. Ήταν, άλλωστε, η προσωπικότητα που θα άλλαζε για πάντα της έννοια του γούστου και της καλαισθησίας στα ελληνικά δεδομένα.

Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας;

Το όνομα Κωνσταντίνος Κουτσούδης σίγουρα δε μας θυμίζει κάτι. Δε συμβαίνει, όμως, το ίδιο με το ψευδώνυμο «Αλέξανδρος Ιόλας», με το οποίο ο διασημότερος Έλληνας γκαλερίστας έγινε γνωστός παγκοσμίως ως ένας από τους πιο ικανούς μελετητές της τέχνης.

Γεννημένος το 1907, από εύπορους γονείς, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, από νωρίς κατάλαβε πως ήταν γραφτό να πετύχει. Στα 20 του χρόνια έρχεται στην Αθήνα και εκμεταλλευόμενος πλήρως το επικοινωνιακό του ταλέντο ξεκινά να συναναστρέφεται με τις πιο δημοφιλείς προσωπικότητες της εποχής.

Μερικά χρόνια αργότερα, το 1931 εγκαταλείπει την Ελλάδα και ξεκινά τα ταξίδια του στην Ευρώπη, επιθυμώντας να ακολουθήσει το όνειρό του να γίνει χορευτής. Το ταξίδι του στη Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετία του ‘30, όμως, ήταν γραφτό να του αλλάξει για πάντα τη ζωή.

Ένας τραυματισμός στο πόδι το 1944 τον αναγκάζει να εγκαταλείψει την μέχρι τότε καριέρα του. Νέα του ασχολία; Το εμπόριο τέχνης. Την ίδια χρονιά ανοίγει την πρώτη του γκαλερί στη Νέα Υόρκη. Ένας θρύλος είχε μόλις γεννηθεί…

Η επιστροφή στην Ελλάδα και το χτίσιμο της βίλας της Αγίας Παρασκευής

Ο δαιμόνιος Έλληνας κατάφερε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να εδραιωθεί στο χώρο της τέχνης. Οι συναναστροφές του με τα μεγαλύτερα ονόματα των Τεχνών και των Γραμμάτων τον ανέδειξαν σε μία από τις πιο λαμπερές προσωπικότητες της εποχής.

Ο ίδιος, ωστόσο, είχε μόνο ένα πράγμα στο μυαλό του: Να επιστρέψει στην Ελλάδα και να βοηθήσει τους Έλληνες καλλιτέχνες να αναγνωριστούν και να πετύχουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Και τα κατάφερε. Οι γκαλερί που είχε ανοίξει σε Μιλάνο, Γενεύη, Παρίσι, Ζυρίχη, Μαδρίτη και Ρώμη δεν τον εμπόδισαν να γυρίσει στην Ελλάδα, με συστατική, μάλιστα, επιστολή του Καβάφη.

Αρχές του ’50 αγοράζει μια έκταση 25 στρεμμάτων στην Αγία Παρασκευή, (μια περιοχή μεσογειακού τοπίου, όπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος) με σκοπό να χτίσει ένα «χωριό καλλιτεχνών» στο οποίο θα έμεναν όλοι οι ταλαντούχοι «φίλοι» του… Μέχρι το 1970 όταν και έκλεισε όλες του τις γκαλερί, μοίραζε το χρόνο του σε εξωτερικό και Ελλάδα. Μόλις όμως ήρθε μόνιμα, η τεράστια συλλογή του από έργα τέχνης αμύθητης αξίας έφτασε στη χώρα μας, συγκεκριμένα στην Αγία Παρασκευή!

Όταν ο Βερσάτσε ταξίδευε στην Ελλάδα για να «πιει έναν καφέ» στη βίλα του Ιόλα

Δημήτρης Πικιώνης, Γιάννης Τσαρούχης και Παύλος Καλατζόπουλος αναλαμβάνουν το σχεδιασμό και τη διακόσμηση της βίλας στην οποία φιλοξενήθηκαν οι πιο διάσημες προσωπικότητες της Ελλάδας και του Χόλιγουντ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Τζιάνι Βερσάτσε που «πεταγόταν» στην Ελλάδα για 2 ώρες για να «πιει έναν καφέ» με τον Ιόλα. Αρχηγοί κρατών, πολιτικοί, εφοπλιστές, ζωγράφοι, γλύπτες και σχεδιαστές φιλοξενήθηκαν στη βίλα που σήμερα μοιάζει με φάντασμα της χλιδής του παρελθόντος.

Άντι Γουόρχολ -ο άνθρωπος τον οποίο ο Ιόλας έκανε διάσημο και στον οποίο χρωστάμε το Pop Art-, Πάμπλο Πικάσο, Τζόρτζιο Αρμάνι, Αριστοτέλης Ωνάσης, Σταύρος Νιάρχος, Ανδρέας Παπανδρέου, Σταύρος Ξαρχάκος, Βασίλης και Ελίζα Γουλανδρή και Μελίνα Μερκούρη ήταν μόλις μερικοί από εκείνους που δείπνησαν στη βίλα του Ιόλα, την οποία ο ίδιος επέμενε να αποκαλεί «Μουσείο». Και πράγματι ήταν.

Χρυσές πόρτες, αρχαίες κολώνες και 10.000 συλλεκτικά έργα τέχνης

Ο Ιόλας θεωρούσε σπίτι του μόλις ένα δωμάτιο, αυτό δίπλα στην κουζίνα. Όλα τα υπόλοιπα ήταν θεματικά και είχαν αφιερωθεί σε καθέναν από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες, ενώ φιλοξενούσαν συνολικά περισσότερα από 10.000 συλλεκτικά κομμάτια.

Τα έργα και τα προσωπικά αντικείμενα του Ιόλα ήταν αξίας ανυπολόγιστης. Πέρα από τους πίνακες και τα αρχαία κομμάτια, όσοι είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν το εσωτερικό της βίλας, είχαν να θυμούνται τα εκκεντρικά παπούτσια και την γκαρνταρόμπα του πάμπλουτου συλλέκτη, η οποία καταλάμβανε όλους τους χώρους του υπογείου. Σε αυτή συμπεριλαμβάνονταν 3.000 πουκάμισα, εκατοντάδες κοστούμια και δύο ντουλάπες γεμάτες γούνες.

Χαρακτηριστικό του πόσο αξιοζήλευτο ήταν το εσωτερικό της βίλας, είναι το γεγονός πως μέχρι και… υπουργοί είχαν πιαστεί επ’ αυτοφώρω να προσπαθούν να κλέψουν κάτι από μέσα. Ο Ιόλας είχε καταφέρει να γίνει ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα της Ελλάδας. «Δεν είμαι συλλέκτης, είμαι νταβατζής της τέχνης», δήλωνε με υπερηφάνεια, χωρίς να περιμένει τη διαστρέβλωση των λεγομένων του από τον Τύπο της εποχής. Η εκκεντρικότητα και η τάση του να μη φιλτράρει τα όσα έλεγε στους δημοσιογράφους, δυστυχώς, του στοίχισε λίγο παραπάνω από όσο περίμενε.

«Γελοίος» ο Παρθενώνας, «καταστροφή» ο Παπανδρέου, «χωρίς πολιτισμό» η Μερκούρη

Η συνέντευξη που έκανε τον σαρωτικό 75χρονο τότε συλλέκτη να πέσει στην εκτίμηση του κοινού λαμβάνει χώρα το 1983 για χάρη του περιοδικού «Γυναίκα». Οι προκλητικές του δηλώσεις για τον Παρθενώνα, την Ακρόπολη, τον Παπανδρέου και τη Μερκούρη σχολιάζονται με το χειρότερο τρόπο και ο ίδιος παύει να χαίρει θαυμασμού.

«Ο Παρθενώνας ήταν μια μικρή έκφραση του 5ου αιώνα και της παρακμής του. Ήταν γελοίος. Σήμερα είναι κατεστραμμένος, γι’ αυτό είναι πιο ωραίος. Δυστυχώς, όμως, του έχει μείνει το όνομα, όχι η ουσία. Την Ακρόπολη τι τη θέλετε; Γιατί δεν τη γκρεμίζετε να φτιάξετε κάτι καινούργιο;», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Όσο για τη Μελίνα και τον Ανδρέα;

«Η Μελίνα Μερκούρη δεν είναι παρά μια γυναίκα που έχει το σεξαπίλ του παλιού καιρού και το εκμεταλλεύεται τώρα. Με τα Ελγίνεια της κάνουν κροκοδειλίσιες ενέσεις και της πληρώνει ο Παπανδρέου το τικέτο της για να πηγαίνει εδώ κι εκεί. Είναι άνθρωπος χωρίς πολιτισμό. Ο Παπανδρέου από την άλλη είναι μία καταστροφή για την Ελλάδα».

Τι κι αν οι τρεις του είχαν βρεθεί για δείπνο στην περίφημη βίλα της Αγίας Παρασκευής; Ο Ιόλας δε φάνηκε να εκτιμά ιδιαιτέρως του καλεσμένους του.

Η δήλωση που έμελλε να τον καταστρέψει κυριολεκτικά ήταν άλλη. Ήταν εκείνη που λίγο αργότερα θα τον έφερνε αντιμέτωπο με τις κατηγορίες για αρχαιοκαπηλία.

«Είμαι Έλληνας και θέλω να ζω και να αναπνέω μέσα σε αρχαίες κολώνες. Τα αρχαία που βλέπετε προέρχονται από αρχαίους ελληνικούς ναούς», ξεστόμισε και το σκάνδαλο δεν άργησε να ξεσπάσει, μιας και ένας δυσαρεστημένος πρώην εργαζόμενος στη βίλα, θα τον κατηγορούσε ανοιχτά στους δημοσιογράφους για κλοπή αρχαίων έργων, όργια, παιδεραστία και ναρκωτικά. Το όνομα αυτού; «Μαρία Κάλλας».

Η τραβεστί που «έθαψε» τον Ιόλα

H τραβεστί «Μαρία Κάλλας» ήταν ένας από τους ανθρώπους που ο Ιόλας ευεργέτησε. Το πραγματικό της όνομα ήταν Αντώνης Νικολάου και γνωρίστηκε με τον ίδιο έσω του Τσαρούχη. Τότε, δούλευε σε κάποιο καμπαρέ της Αθήνας.

Σχεδόν αμέσως ξεκίνησε να εργάζεται στη βίλα ως υπεύθυνη γκαρνταρόμπας, με τον ίδιο να την πληρώνει αδρά για της υπηρεσίες της. Το χρήμα, άλλωστε, δεν ήταν αυτό που τον απασχολούσε. Είχε χρήμα, φήμη και γνωριμίες που ο καθένας θα ζήλευε. Αυτό που δεν είχε –όπως φάνηκε- ήταν η υποστήριξη των ανθρώπων που θεωρούσε δικούς του.

Η «Κάλλας» δε δίστασε να κλέψει πολλά από τα έργα αξίας της κατοικίας. Ήξερε πολύ καλά τι υπάρχει μέσα και φρόντισε να μεταφέρει στον Τύπο κάθε μυστικό όταν ο Ιόλας την απέλυσε έχοντας ανακαλύψει πως τον κλέβει.

Πριν εκείνη τον εκδικηθεί μέσω των δημοσιογράφων της εποχής, είχε πολλάκις προσπαθήσει να επιστρέψει στη δούλεψή του τριγυρνώντας μεθυσμένη και προκαλώντας φασαρίες έξω από τη βίλα. Μάταια όμως. Ο πρώην εργοδότης της ήταν αποφασισμένος…

Το τέλος πλησίαζε. Μετά από αρκετές απορρίψεις, η «Κάλλας» εισακούεται και ο Ιόλας γίνεται ξανά πρωτοσέλιδο. Κατηγορήθηκε για αρχαιοκαπηλία, όργια, παιδεραστία και ναρκωτικά, την ώρα που ψυχολογικά και σωματικά ήταν ήδη ταλαιπωρημένος, αφού είχε μάθει πως είχε AIDS.

«Λάτρης της σκλαβιάς, εχθρός της πολιτικής, φιλοαμερικανός, φασίστας, πανσεξουαλιστής, Χίτλερ του σεξ, σαδιστής και μαζοχιστής, υπεύθυνος για ναρκομανείς και ηθικός αυτουργός φόνου», έγραφαν οι εφημερίδες, ενώ παράλληλα η τραβεστί απειλούσε να δώσει στη δημοσιότητα φωτογραφίες με σεξουαλικές ακρότητες.

Η ομοφυλοφιλία του Ιόλα ήταν γνωστή. Αυτό που εξόργισε την ελληνική κοινωνία δεν ήταν οι σεξουαλικές του προτιμήσεις, αλλά το γεγονός πως υπήρξαν κατηγορίες πως στα όργια της βίλας συμμετείχαν και ανήλικοι. Η παρέμβαση του εισαγγελέα ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη για την υπόθεση του «ανακτόρου των ρωμαϊκών οργίων», όπως αποκαλούσαν πια το σπίτι του.

Το μόνο που αρκέστηκε ο ίδιος να δηλώσει, το είπε μέσω της διαθήκης του, κατά την οποία άφηνε όλη του την περιουσία στο ελληνικό Δημόσιο υπό έναν όρο: «Αρκεί να αποκατασταθεί το όνομά μου γιατί πόρνος, αρχαιοκάπηλος και ναρκομανής δεν υπήρξα ποτέ».

Παρότι οι δικηγόροι του υποστήριξαν πως πράγματι τα κομμάτια της συλλογής του ήταν δηλωμένα και ο ίδιος είχε άδεια συλλέκτη από το 1966, ο Ιόλας δε δικαιώθηκε ποτέ, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που περίμενε.

Το άδοξο τέλος

Όση φήμη και αποδοχή από τον καλλιτεχνικό κόσμο γνώρισε κατά την ακμή του, τόσο άδοξο μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το τέλος του. Κουρασμένος, εξαθλιωμένος και ταπεινωμένος στη χώρα του, ο Ιόλας φεύγει από την Ελλάδα το 1987 για να νοσηλευτεί σε κάποιο νοσοκομείο της Νέας Υόρκης.

Τι κι αν στο εξωτερικό μέχρι σήμερα θεωρείται θρύλος; Για εκείνον, η πατρίδα του δεν μπόρεσε ποτέ να δεχτεί την ιδιαιτερότητά του. Μέχρι και η ίδια του η αδερφή, Νίκη Στάιφελ, μιλούσε για εκείνον χαρακτηρίζοντάς τον «έκφυλο» και «πούστη».

Εκείνος από τη μεριά του είχε δηλώσει: «Τι να πω για την αδερφή μου… Είναι δυστυχισμένη. Δεν έχει φίλους και κανέν��ς δεν την καλεί σε κανένα πάρτι. Είναι μόνη της όλη την ημέρα με τη Φιλιππινέζα υπηρέτριά της».

Ο Ιόλας πεθαίνει μόνος του στο νοσοκομείο στις 8 Ιουνίου 1987,σε ηλικία 80 ετών. Για πολλούς, ο θάνατός του είναι η πρέπουσα τιμωρία για εκείνον. Όχι όμως και για τον φροντιστή του, Λάζαρο Πολίτη.

«Το AIDS δεν το κόλλησε από ερωτική πράξη ο Ιόλας. Είχε μεταδοθεί στο αίμα του όταν υποβλήθηκε σε επέμβαση μπάι πας μερικά χρόνια νωρίτερα. Εμείς δεν γνωρίζαμε καν ότι το είχε, δεν υπήρχε κάποια τέτοια ένδειξη. Για εμάς που τον ζούσαμε στο σπίτι ήταν μια μαγική εικόνα, δεν φανταζόμασταν ότι θα μπορούσε να πεθάνει, μέχρι που έφυγε για το ταξίδι στην Αμερική όπου πήγε για να κάνει επέμβαση στον προστάτη. Από αυτήν πέθανε. Το ότι είχε AIDS το μάθαμε μετά. Τον Ιόλα δεν τον ενδιέφερε το σεξ, ο έρωτας για εκείνος είχε πια μια πλατωνική έννοια», παραδέχτηκε μετά το θάνατό του εργοδότη του.

Η βίλα του σήμερα ή αλλιώς… η ντροπή του ελληνικού κράτους

Μετά το θάνατό του, οι κληρονόμοι δεν κατάφεραν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Η διαμάχη τους οδήγησε στη σφράγιση της βίλας που άλλοτε έσφυζε από ζωή.

Μέσα σε ελάχιστους μήνες το Μουσείο του Ιόλα καταληστεύτηκε, καταστράφηκε, έχασε κάθε ίχνος της παρουσίας ενός ανθρώπου της τέχνης, όπως ήταν ο ιδιοκτήτης της και εγκαταλείφθηκε από το κράτος σα να επρόκειτο για μηδαμινής αξίας περιουσία.

Ορισμένα από τα κλεμμένα κομμάτια βρέθηκαν στην οικεία της αδερφής του και κατασχέθηκαν από τις Αρχές. Ορισμένα μεγάλα γλυπτά εντοπίστηκαν συσκευασμένα για εξαγωγή, σε αποθήκη μεταφορικής εταιρείας χωρίς φυσικά καμία άδεια. Τα περισσότερα, όμως, δε βρέθηκαν ποτέ.

Και το χειρότερο; Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει σεβαστεί το χώρο που θα μπορούσε να αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες ετησίως. Στη βίλα μπαινοβγαίνει ανενόχλητος όποιος θέλει, κλέβει ό,τι έχει απομείνει, καταστρέφει τα ελάχιστα γλυπτά και μάρμαρα που έχουν επιζήσει στους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους και φροντίζει να «στολίζει» τους τοίχους με μια άλλου είδους «τέχνη» που σίγουρα η αισθητική του Ιόλα θα απέρριπτε.

Το μόνο που δεν έχουν καταφέρει να απομακρύνουν, είναι ένα τεράστιο μαρμάρινο τραπέζι στο κέντρο της κατοικίας, το οποίο, όμως, έχει υποστεί μεγάλες φθορές. Όχι φυσικά από το χρόνο. Αλλά από τον άνθρωπο…

Κάπως έτσι, η δικαίωση ήρθε. Όχι φυσικά διότι αναγνώρισε κανείς τη φήμη που χάρισε ο Ιόλας στην Ελλάδα, αλλά γιατί για ακόμα μία φορά αποδείχθηκε πως ο Έλληνας δεν σέβεται ούτε την ιστορία, ούτε την τέχνη, ούτε την κληρονομιά του.

Γιατί σίγουρα το αρχιτεκτονικό αυτό αριστούργημα θα μπορούσε ακόμα να προσφέρει πολλά στην Ελλάδα. Σε κάποια άλλη Ελλάδα για την ακρίβεια.

Στις φωτογραφίες που το Menshouse εξασφάλισε, μπορεί κανείς να διακρίνει το χάος που επικρατεί σήμερα στο «στολίδι» της Αγίας Παρασκευής…

Βίλα Ιόλα. Σε τραγική κατάσταση το θρυλικό παλάτι της Αγίας Παρασκευής. Δείτε πως είναι σήμερα.

Βίλα Ιόλα. Σε τραγική κατάσταση το θρυλικό παλάτι της Αγίας Παρασκευής. Δείτε πως είναι σήμερα. Οι πόρτες ήταν χρυσές και οι τοίχοι από μάρμαρο Πεντέλης, με τις αρχαίες κολώνες από Ραβέννα που κοσμούσαν κάθε γωνιά του σπιτιού να δίνουν την αίσθηση πως μπαίνοντας στη βίλα, ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο.

0 notes

thoughtfullyblogger · 5 years

Text

Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας;

Η επιστροφή στην Ελλάδα και το χτίσιμο της βίλας της Αγίας Παρασκευής

Όταν ο Βερσάτσε ταξίδευε στην Ελλάδα για να «πιει έναν καφέ» στη βίλα του Ιόλα

Χρυσές πόρτες, αρχαίες κολώνες και 10.000 συλλεκτικά έργα τέχνης

«Γελοίος» ο Παρθενώνας, «καταστροφή» ο Παπανδρέου, «χωρίς πολιτισμό» η Μερκούρη

Όσο για τη Μελίνα και τον Ανδρέα;

Η τραβεστί που «έθαψε» τον Ιόλα

Το άδοξο τέλος

Εκείνος από τη μεριά του είχε δηλώσει: «Τι να πω για την αδερφή μου… Είναι δυστυχισμένη. Δεν έχει φίλους και κανένας δεν την καλεί σε κανένα πάρτι. Είναι μόνη της όλη την ημέρα με τη Φιλιππινέζα υπηρέτριά της».

Η βίλα του σήμερα ή αλλιώς… η ντροπή του ελληνικού κράτους

Βίλα Ιόλα. Σε τραγική κατάσταση το θρυλικό παλάτι της Αγίας Παρασκευής. Δείτε πως είναι σήμερα.

0 notes

greekblogs · 5 years

Text

Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας;

Γεννημένος το 1907, από εύπορους γονείς, στην Αλ��ξάνδρεια της Αιγύπτου, από νωρίς κατάλαβε πως ήταν γραφτό να πετύχει. Στα 20 του χρόνια έρχεται στην Αθήνα και εκμεταλλευόμενος πλήρως το επικοινωνιακό του ταλέντο ξεκινά να συναναστρέφεται με τις πιο δημοφιλείς προσωπικότητες της εποχής.

Η επιστροφή στην Ελλάδα και το χτίσιμο της βίλας της Αγίας Παρασκευής

Όταν ο Βερσάτσε ταξίδευε στην Ελλάδα για να «πιει έναν καφέ» στη βίλα του Ιόλα

Χρυσές πόρτες, αρχαίες κολώνες και 10.000 συλλεκτικά έργα τέχνης

«Γελοίος» ο Παρθενώνας, «καταστροφή» ο Παπανδρέου, «χωρίς πολιτισμό» η Μερκούρη

Όσο για τη Μελίνα και τον Ανδρέα;

Η τραβεστί που «έθαψε» τον Ιόλα

Το άδοξο τέλος

Η βίλα του σήμερα ή αλλιώς… η ντροπή του ελληνικού κράτους

Βίλα Ιόλα. Σε τραγική κατάσταση το θρυλικό παλάτι της Αγίας Παρασκευής. Δείτε πως είναι σήμερα.

0 notes

skandaladiaplokidiafthora · 5 years

Text

Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας;

Μερικά χρόνια α��γότερα, το 1931 εγκαταλείπει την Ελλάδα και ξεκινά τα ταξίδια του στην Ευρώπη, επιθυμώντας να ακολουθήσει το όνειρό του να γίνει χορευτής. Το ταξίδι του στη Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετία του ‘30, όμως, ήταν γραφτό να του αλλάξει για πάντα τη ζωή.

Η επιστροφή στην Ελλάδα και το χτίσιμο της βίλας της Αγίας Παρασκευής

Όταν ο Βερσάτσε ταξίδευε στην Ελλάδα για να «πιει έναν καφέ» στη βίλα του Ιόλα

Χρυσές πόρτες, αρχαίες κολώνες και 10.000 συλλεκτικά έργα τέχνης

«Γελοίος» ο Παρθενώνας, «καταστροφή» ο Παπανδρέου, «χωρίς πολιτισμό» η Μερκούρη

Όσο για τη Μελίνα και τον Ανδρέα;

Η τραβεστί που «έθαψε» τον Ιόλα

Το τέλος π��ησίαζε. Μετά από αρκετές απορρίψεις, η «Κάλλας» εισακούεται και ο Ιόλας γίνεται ξανά πρωτοσέλιδο. Κατηγορήθηκε για αρχαιοκαπηλία, όργια, παιδεραστία και ναρκωτικά, την ώρα που ψυχολογικά και σωματικά ήταν ήδη ταλαιπωρημένος, αφού είχε μάθει πως είχε AIDS.

Το άδοξο τέλος

Η βίλα του σήμερα ή αλλιώς… η ντροπή του ελληνικού κράτους

Βίλα Ιόλα. Σε τραγική κατάσταση το θρυλικό παλάτι της Αγίας Παρασκευής. Δείτε πως είναι σήμερα.

0 notes

astratv · 5 years

Text

Ομαδική εικαστική έκθεση στον Κήπο της Βίλας Ιόλα

Η Ομαδική εικαστική έκθεση «Let’s Supper, Mr.Iolas Resurrection Re» παρουσιάζεται στον Κήπο της Βίλας Ιόλα από τις 12 έως τις 19 Ιουλίου 2019.

Ο Αλέξανδρος Ιόλας υποδέχεται τον Andy Warhol για ένα Μυστικό Δείπνο στη διάσημη βίλα του στην Αγία Παρασκευή. Η σχέση των δύο ανδρών είναι κεντρικής σημασίας ως προς τη θεματική της έκθεσης. Ο Ιόλας παρήγγειλε στον Warhol τη σειρά έργων Last Supperκαι…

View On WordPress

#Βίλας #εικαστική #έκθεση #Ιόλα #κήπο #ομαδική #στον #της

0 notes

mikrofwno · 6 years

Text

World AIDS Day 2017: Everybody counts

New Post has been published on https://mikrofwno.gr/2017/12/world-aids-day-2017-everybody-counts/

World AIDS Day 2017: Everybody counts

Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988, με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. To σλόγκαν για το 2017 είναι “Everybody counts” και “Right to health“.

H χρονιά που πρωτοάκουσε ο κόσμος για το AIDS ήτανε το 1981. Το 1981 σε ένα νοσοκομείο στις ΗΠΑ εμφανίστηκε το πρώτο καταγεγραμμένο δείγμα στην ανθρωπότητα ατόμου που είχε προσβληθεί από έναν σπάνιο μέχρι τότε ρετροϊό (σήμερα χωρίζεται σε HTLV-1 που προκαλεί λευχαιμία κατηγορίας Τ-λεμφοκυττάρων και τον HIV). Ο ιός αυτός από τότε γνώρισε έξαρση και είχε αρχίσε να εμφανίζεται πολύ συχνά στους γκέι, οι οποίοι συνήθιζαν να συνάπτουν σεξουαλικές επαφές χωρίς προστασία και με πολλούς συντρόφους.

Στην αρχή ξεκινούσε με μία σπάνια πνευμονία και εν συνεχεία παρουσιαζόταν και ο καρκίνος του δέρματος. Από τους γκέι πήρε και το πρώτο του όνομα ο ιός. Grid (gay-related immune deficiency) και μετά η αρρώστια των 4H (Haitians, heroin users, homosexual, hemophiliacs) για να καταλήξουμε στην σημερινή του ονομασία.

Το AIDS σε αριθμούς

Κάθε 17 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος μολύνεται με τον ιό του HIV σε όλο τον κόσμο και υπολογίζεται πως, από την έναρξη της επιδημίας, 35 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πεθάνει.

Στους ενήλικες ο αριθμός των νέων μολύνσεων παγκοσμίως μειώθηκε ελάχιστα τα τελευταία χρόνια: από 1,9 εκατομμύρια το 2010 σε 1,7 εκατομμύρια το 2016. Οι περισσότερες νέες μολύνσεις εξακολουθούν να καταγράφονται στην Αφρική, δηλαδή περίπου δύο στις τρεις.

Οι νέες μολύνσεις στα παιδιά μειώθηκαν σημαντικά: από το 2010 έχουν σχεδόν υποδιπλασιαστεί περνώντας από τις 300.000 στις 160.00 το 2016. 36,7 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με τον ιό του HIV σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση του UNAIDS το 2016. 20,9 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πρόσβαση στη θεραπεία.

Διάσημοι καλλιτέχνες που ο θάνατός τους οφείλονταν στο AIDS: Λευτέρης Βουρνάς, Αλέξανδρος Ιόλας, Μπίλι Μπο, Freddie Mercury, Rock Hudson, Gia Marie Carangi, Isaac Asimov, Michel Foucault, Wladziu Valentino Liberace, Anthony Perkins, Alvin Ailey, Rudolf Khametovich Nureyev, Robert Creel, “Brad” Davis, Roy ‘Halston’ Frowick, John Holmes, Gene Anthony Ray, Klaus Nomi, Ofra Haza

Με αφορμή την σημερινή μέρα, βρήκαμε κάποια από τα τραγούδια και ταινίες που σχετίζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με το AIDS και σας τα παρουσιάζουμε:

Θετικές Ιστορίες (Ελλάδα, 2010), Φιλαδέλφεια (1993) “Milk” (2008), An Early Frost (1985) Longtime Companion (1989), Parting Glances (1986), The Cure (1995), Dallas Buyers Club (2013), An Early Frost (1985), And the Band Played On (1993), The Normal Heart (2014), All About My Mother (1999), Angels in America (2003)

Onirama – Οι φόβοι του πρίγκιπα

youtube

Ευστάθιος Δράκος, feat. Μόνιμος Κάτοικος & Μαρία Καρέτσου – Όπως τότε

youtube

Neneh Cherry – I’ve Got You Under My Skin

youtube

George Michael – Jesus to a Child

youtube

U2 One

youtube

Lou Reed, Halloween Parade

youtube

Pet Shop Boys Dreaming of the Queen

youtube

Cyndi Lauper Boy Blue

youtube

Neil Young Philadelphia

youtube

Il Adore” by Boy George

youtube

Paula Cole and Peter Gabriel Hush, Hush

youtube

αλλά και το “Everybody Counts”

youtube

#Boy George #Cindy Lauper #George Michael #Lou Reed #Neil Young #Neneh Cherry #Onirama #Pet Shop Boys #U2 #Ευστάθιος Δράκος #Παγκόσμια Ημέρα Κατά του AIDS

0 notes

justforbooks · 2 years

Photo

📷 Photo above: Αλέξανδρος Ιόλας και Ελένη Κουτσούδη-Ιόλα στο σαλόνι του πρώτου. Πίσω αριστερά, το αγαπημένο του πιάνο.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #Αλέξανδρος Ιόλας

6 notes · View notes

justforbooks · 2 years

Photo

Είναι ο διασημότερος έμπορος Τέχνης που (σχεδόν) κανείς δεν έχει ακουστά. Εντάξει, το να πούμε αυτό είναι αρκετά προβοκατόρικο: τον Αλέξανδρο Ιόλα τον έχουμε ακουστά. Αλλά δεν τον ξέρουμε. Για τους περισσότερους είναι μια φιγούρα του περασμένου αιώνα, ενώ για το έργο ή τη ζωή του ελάχιστα είναι γνωστά στο ευρύ κοινό. Αυτό έρχεται να ανατραπεί από το νέο βιβλίο «Ο Θείος Μου Αλέξανδρος Ιόλας – Ο Άνθρωπος πίσω από τον μύθο» που έγραψε ο μοναδικός άνθρωπος εν ζωή που τον γνώρισε για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, η ανιψιά του Ελένη Κουτσούδη – Ιόλα.

Ο Αλέξανδρος Ιόλας ήταν ένας κοσμοπολίτης Έλληνας – διόρθωση ήταν ένας πολίτης του κόσμου, ελληνικής καταγωγής. Και, ενώ είχε κατακτήσει τα πάντα στα εξωτερικό, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του για να αναβαθμίσει και (από) εδώ την Τέχνη. Τα κατάφερε μέχρι ενός βαθμού, μέχρι τη στιγμή που ο κίτρινος Τύπος (η περίφημη Αυριανή πουλούσε τότε 400.000 φύλλα) αποφάσισε να τον διασύρει με κατηγορίες που δεν εξακριβώθηκαν ποτέ επίσημα, αλλά φυσικά αποκαθήλωσαν διά παντός στη συνείδηση του μέσου Έλληνα μία φιγούρα που είχε στη γκαρνταρόμπα του 3.000 πουκάμισα, 700 κοστούμια και δεκάδες γούνες! «Ποιος είναι αυτός που τολμά να μας προκαλεί;», αναρωτήθηκε ο μέσος Έλληνας που δεν έμαθε ποτέ ότι ο Ιόλας είχε δωρίσει περισσότερα από 70 πανάκριβα έργα Τέχνης σε μουσεία όπως το MoMa, την Εθνική Πινακοθήκη, το Ίδρυμα Pompidou και φυσικά το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. «Αυτός είναι ο Alexander Le Grand», θα απαντούσε ο μέσος Γάλλος θιασώτης της Τέχνης. Αλλά αυτόν δεν τον ρώτησαν ποτέ τα μέσα που αναπαρήγαγαν ψευδείς, ανυπόστατες και συκοφαντικές ειδήσεις…

-Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα, τι είναι αυτό που σας ώθησε να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο; Θα το χαρακτηρίζατε βιογραφία του ή μια αντικειμενική θεώρηση των έργων του και της εποχής του μέσα από τα μάτια σας;

«Ήταν πολλοί οι λόγοι. Ένας ήταν αίτημα του θείου μου. Όταν ήμουν 28 ετών, δεν το πραγματοποίησα. Τότε με είχε συνεπάρει η επαγγελματική μου καριέρα, αλλά πάντοτε το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ειδικά όταν ήρθε η σκληρή πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων της ζωής του. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να γράψω κάτι τεκμηριωμένο, πράγμα που απαιτούσε έρευνα και διασταύρωση πληροφοριών για τα χρόνια που δεν είχα γεννηθεί. Είχαμε 40 χρόνια διαφορά. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 113 ετών. Με την πάροδο του χρόνου, οι περισσότεροι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με το πρόσωπό του δεν τον γνώριζαν σε βάθος, άρα δεν είχαν χαρτογραφήσει τον τρόπο σκέψης του. Παρόλα αυτά, αναφέρονταν σε αυτόν ως ειδήμονες. Οπότε η ανάγκη να βάλω τα πράγματα στη θέση τους όλο και μεγάλωνε. Επίσης ήθελα να παρουσιάσω και την ανθρώπινη πλευρά του και τη σταδιακή πορεία μέχρι να φτάσει στην επιτυχία. Τίποτε δεν έγινε μαγικά. Επί πλέον, ήταν σημαντικό για μένα να τον βάλω στο πλαίσιο της οικογένειάς του, της εποχής του, και της προσφοράς του στην Τέχνη, όσο πιο αντικειμενικά γινόταν. Είναι αυτό βιογραφία; Μπορεί να βάλει ο καθένας τον τίτλο που θέλει. Στην παρουσίαση του ντοκιμαντέρ “Βίλλα Ιόλας” στην Ταινιοθήκη το 2017 με πλησίασε μια φοιτήτρια και με ρώτησε: “Μήπως ξέρετε πού μπορώ να βρω υλικό για το έργο του Αλέξανδρου Ιόλα;” Κοντοστάθηκα και δεν ήξερα τι να της πω. “Θέλει ψάξιμο”, απάντησα. Με συγκίνησε όμως πολύ το γεγονός που μια νέα κοπέλα αναζητούσε να μάθει για έναν άνθρωπο που δεν είχε ποτέ γνωρίσει και το έργο του ήταν αμφιλεγόμενο στην ελληνική κοινή γνώμη. Ο επόμενος λόγος είχε να κάνει με τα δύο μου παιδιά. Δεν γνώρισαν κανέναν από τη δική μου οικογένεια. Μόνο ο γιoς μου ήξερε ότι του είχαμε δώσει το όνομά του. Ήθελα να τους αφήσω ένα ενθύμιο».

- Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Αλέξανδρος Ιόλας είχε επισημάνει ότι «στη ζωή αξίζει να αναζητάς τους σπουδαίους ανθρώπους: Cherchez la grandeur!». Αν μη τι άλλο, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν τα κατάφερε: Jean Cocteau, Giorgio de Chirico, Pablo Picasso, Man Ray, Rene Magritte, Theodora Roosevelt, Max Ernst, Andy Warhol (τον οποίο, όσο απίστευτο και αν ακούγεται στους νεότερους, ανακάλυψε καθαρά χάρη στο αισθητήριό του), Robert Rothschild, Takis, Roberto Matta, Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, Γιάννης Μόραλης, Γιάννης Τσαρούχης, Μάρα Καρέτσου, Κώστας Τσόκλης, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Yves Saint Laurent, Giorgio Armani, Gianni Versace είναι μόνο μερικοί επώνυμοι από τον κύκλο του. Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για έναν μύθο;

«Οι ταμπέλες δεν μου αρέσουν. Οι μυθικές διαστάσεις προϋπήρχαν του θανάτου του. Πιστεύω ότι οι υπερβολές γυρίζουν συνήθως μπούμερανγκ. Στον ελλαδικό χώρο, σίγουρα του γύρισε μπούμερανγκ, γιατί “ό,τι είναι ψεύτικο γυαλίζει πιο πολύ”. Δυστυχώς έχουν γραφτεί και δημοσιευτεί πολλά ψέματα, στρεβλώσεις και ανακρίβειες. Υπήρχε πολύ copy paste δίχως καμία τεκμηρίωση. Υποθέτω ότι στην εποχή της υπερβολικής ταχύτητας όλοι βιάζονται να είναι πρώτοι χωρίς να ελέγχουν την ποιότητα και την ακρίβεια του κειμένου».

- Είναι ξεκάθαρο από τον πρόλογό του βιβλίου ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μία απλή προσωπική ανάμνηση. Περιγράφονται και πολλά στα οποία προφανώς η συγγραφέας δεν ήταν παρούσα (ενίοτε ούτε καν εν ζωή, ακόμα), αλλά μνημονεύονται όλες οι έγκυρες πηγές. Πλην όμως, πόσο δύσκολο ήταν να μη γίνει αναφορά και στα αρνητικά στοιχεία που, όπως κάθε άνθρωπος, έτσι και ο Ιόλας δεν γίνεται να μην είχε;

«Μου ήταν σχετικά εύκολο. Το επάγγελμα της ψυχολόγου με βοήθησε, λόγω της καθημερινής εξάσκησης, να κρατώ τις “συναισθηματικές αποστάσεις” που χρειάζονται για να είμαι αποτελεσματική. Δεύτερον, πιστεύω ότι ουδείς άνθρωπος αναμάρτητος. Για μένα η πρόθεση μετράει πάνω απ’ όλα. Τον θείο μου θα μπορούσε κανείς να τον κατηγορήσει για άλλα πράγματα αλλά όχι ότι ήταν κακοπροαίρετος. Αν κάποιος ισχυριστεί, για όλα όσα καταγράφω, ότι “δεν έγιναν έτσι ακριβώς”, θα απαντούσα ότι, άπαξ και μου φέρει αξιόπιστα και διασταυρωμένα στοιχεία, θα χαρώ να συμπεριλάβω τη νέα γνώση στο βιβλίο μου. Δεν νομίζω, εντούτοις, ότι θα υπάρξει τέτοια παρέμβαση».

- Το 2017 προβλήθηκε το ωριαίο ντοκιμαντέρ «Βίλα Ιόλα, Ταξίδι στον Χώρο και Χρόνο», που είναι ελεύθερα διαθέσιμο και στο YouTube. Βλέποντας κανείς αυτό το ντοκιμαντέρ, χωρίς υπερβολή σφίγγεται η καρδιά του, όχι μόνον για το άδοξο τέλος μίας εντυπωσιακής κατοικίας, αλλά και για το πώς μία ανεκτίμητη καλλιτεχνική περιουσία βρέθηκε εκτεθειμένη σε λεηλασίες και κλοπές…

«Ο θείος μου είχε αφήσει στον Δήμο της Αγίας Παρασκευής ένα οικόπεδο 2,5 στρεμμάτων, πολύ κοντά στο σπίτι του, για να φτιάξει ο Δήμος μια πλατεία με γλυπτά έργα που θα τους δώριζε. Στο βιβλίο έχω μια μακέτα του πώς το φανταζόταν. Τελικά ναυάγησε η ολοκλήρωσή του για ευνόητους λόγους. Όταν αποφάσιζε να κάνει κάτι, θα το έκανε ο κόσμος να χαλάσει! Δεν είχε, πάντως, κανένα σκοπό να δωρίσει το σπίτι, ό,τι και να γράφεται. Αντικείμενα, ναι. Αλλά μετά την κατακραυγή και την επίθεση στο πρόσωπό του, χωρίς αποδείξεις, δεν είχε την έγνοια να κάνει δωρεές. Ήταν περίπτωση lose-lose. Δεν έκανε δωρεές – τον κατέκριναν πως “όφειλε” να κάνει. Έκανε δωρεές – έγραφαν: “Με δωρεές και φιλανθρωπίες πάει να επηρεάσει…”»

- Έχοντας ζήσει σε λαμπερές πόλεις όπως το Παρίσι, το Βερολίνο, η Νέα Υόρκη, ο Ιόλας είχε μάθει να είναι απλά ο εαυτός του. Με δηλώσεις όπως «πείτε με νταβατζή της τέχνης, αν ψάχνετε μία ιδιότητα» μπορεί να γοήτευε τους ξένους δημοσιογράφους και να εξασφάλιζε κολακευτικά πρωτοσέλιδα, πλην όμως στην Ελλάδα ήμασταν αρκετά πιο συντηρητικοί, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Έπαιξε και αυτό ρόλο στην αρνητική δημοσιότητα που περιέβαλλε το όνομά του στα μέσα της δεκαετίας του ’80…

«Τα δημιουργικά χρόνια δεν παρέλειπε ποτέ να έρχεται στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα για να είμαστε οικογενειακά όλοι μαζί. Και εν συνεχεία τα καλοκαίρια. Μετά το 1976, που μειώθηκαν οι γκαλερί, άρχισε να περνά περισσότερο χρόνο στην πατρίδα μας. Ήταν προφανές σε μένα ότι ήρθε στην Ελλάδα για να βγάλει αληθινή την προφητεία ότι δεν ήταν ο γιος που όφειλε να ήταν – μια αυτο-εκπληρούμενη προφητεία. Όταν ήταν εδώ άλλαζε προφίλ. Σίγουρα θύμωνε γιατί του αμφισβητούσαν τις προθέσεις του. Θυμάμαι μια χρονιά κατά τη διάρκεια του “Μήνα του Λονδίνου”, του ζήτησαν να επιλέξει καλλιτέχνες για να σταλούν έργα αντιπροσωπευτικών Ελλήνων καλλιτεχνών. Στη συνέχεια όμως άρχισε ένας καβγάς γύρω από το θέμα “ποιος είναι αυτός που επέλεξε εκείνους και όχι κάποιους άλλους”. Αυτά αδυνατούσε να τα καταλάβει. Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων. Ο θυμός του οφειλόταν στο ότι τον παρεξηγούσαν. Οπότε δεν φίλτραρε κάποια πράγματα που έλεγε. Συνέπεσε χρονικά και με το κύμα του Αυριανισμού... Και φυσικά δεν φρόντισε να κτίσει ένα ψευτο-καλλιτεχνικό προφίλ. Δεν του άρεσαν οι κόπιες, οπότε ούτε τα ψευτο-προφίλ θα μπορούσαν ποτέ να τον αντιπροσωπεύουν».

- Αυτή η larger than life περσόνα δεν έπαυε να ήταν παράλληλα συγγενής και μάλιστα με διπλό ρόλο: θείος/νονός! Ένας τρίτος δύσκολα μπορεί να τον φανταστεί να είναι τυπικός στις «συμβατικές» υποχρεώσεις του – σίγουρα όμως θα υπήρξαν και τρυφερές, προσωπικές στιγμές…

«Όλα τα προλάβαινε, βρισκόμασταν πολύ συχνά, ταξιδεύαμε μαζί, μου έγραφε συμβουλευτικά γράμματα όταν απουσίαζε. Όταν έβγαινε το φεγγάρι, μου φώναζε “Ελενίτσα, τρέξε”! Έπεφτα στην αγκαλιά του, μου χάιδευε τα μαλλιά, φιλούσε το χρυσό δαχτυλίδι του και μου έλεγε: “Θα μου φέρεις γούρι και αυτή τη φορά”».

- Ο ίδιος είχε δηλώσει πως ποτέ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει διακοπές – και πως κοιμόταν λίγο γιατί μονίμως υπήρχε κάτι συναρπαστικό να κάνει. Τι άρεσε, αλήθεια, στον Αλέξανδρο Ιόλα; Διάβαζε βιβλία; Τι μουσική άκουγε; Είχε αγαπημένο φαγητό/ποτό; Κάποιο προσωπική συνήθεια;

«Τρελαινόταν με το διάβασμα, και με την ανανέωση της διακόσμησης του σπιτιού. Πραγματικά θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικός σκηνοθέτης. Η μουσική του άρεσε πολύ, αλλά δεν μπορούσε ούτε να βάλει ένα δίσκο στο πικάπ. Οπότε μόνο live την απολάμβανε ή αν του ρυθμίζαμε εμείς το στερεοφωνικό. Το θέατρο: δεν αφήναμε παραστάσεις που να μην τις δούμε. Από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στις παραστάσεις του θέατρου του Μολιέρου, των Μπαλέτων, και τις παραστάσεις στις όπερες του Παρισιού και την Βενετίας. Του άρεσε το φαγητό και ειδικά τα γλυκά. Και τέλος να ρίχνει πασιέντσες κρατώντας στο χέρι ένα σβηστό τσιγάρο. Ήταν ένας άνθρωπος χωρίς απωθημένα γιατί ό,τι ήθελε να κάνει το έκανε. Ήταν όνειρο που κατάφερε να μετατρέψει τα χόμπι του σε επάγγελμα! Ήταν προοδευτικός όχι μόνο στην εποχή του αλλά και στην εποχή μας: είχε την ευκολία να προσαρμόζεται γρήγορα σε οτιδήποτε καινούργιο και να ανοίγει δρόμους…»

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #Αλέξανδρος Ιόλας

5 notes · View notes