Kalemler yazar olmuş derdimi. Döker olmuş sayfalara. Ne kadar yazsada, sayfalar sürsede geçmeyecek bir acım var. Aci sahi neydi bu acı denen şey? Nelere yol açardı? Gün geçtikçe kırgınlığım ve acılarım artıyordu. Gücüm ve sabrım ise azalıyordu. Her dayanamam dediğim şeye nasıl oldu da dayandım. Nasıl oldu da kaybetmedim kendimi bilmiyorum. Gözyaşlarım bir sel olup akarken her gece kim vardı yanımda?Gözyaşlarımı kendim sileceksem neden hayatımdalardı? Bunca soru kafamı karıştırıyorken nasıl bulucaktım doğruları? Nasıl başlayacaktım tertemiz bir sayfaya? Şimdi sokak sokak,cadde cadde kaybettiklerimi arıyorum. Benden kaçırılmış duygularımı,yaşamak isteyipte yaşayamadığım hayallerimi arıyorum. Çocukluğumu arıyorum ben. Yitip giden o çocukluk bir daha gelmez bilirim ama içimdeki çocuk avaz avaz bağırırken ben çocukluğumu arıyorum. Yolun sonu karanlık,yolun sonu çıkmaz bir sokak. Yine de gidiyorum çıkmazlara doğru. Herkese ve her şeye inat.
Doğalgaz faturalarından şikayet edip durmayın kar yağmıyor kar İstanbul da bahar havası memlekette bahar havası Şubat ayında hayr olsun sonumuz inşallah 🤲🏻🤲🏻🌸🌸