Tumgik
blackraiinbow2 · 3 years
Text
Amar
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
0 notes
blackraiinbow2 · 3 years
Text
いわな��� の?.-.
Tumblr media Tumblr media
1 note · View note
blackraiinbow2 · 3 years
Text
What a plot twist you were
Tumblr media
0 notes
blackraiinbow2 · 3 years
Text
"Perfection is such a controversial word, cause in every perfect good thing there is a perfect bad thing. " 🌗 ✨
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
1 note · View note
blackraiinbow2 · 3 years
Text
ʕ♡˙ᴥ˙♡ʔ✧*:・゚✧*:・゚
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
0 notes
blackraiinbow2 · 3 years
Text
Ο κουφός,
Tumblr media
πάντα νομίζει, ότι όσοι χορεύουν
Tumblr media
είναι τρελοί. 🖤
0 notes
blackraiinbow2 · 3 years
Text
<3<3<3
Tumblr media
0 notes
blackraiinbow2 · 3 years
Text
Μία ιστορία για το πως στα αλήθεια δημιουργήθηκε η έκφραση......
🌙<<Σαν τη μέρα με τη νύχτα>>☀️
Οι άνθρωποι προσπάθησαν πολλές φορές να εξηγήσουν τα καιρικά φαινόμενα, μάλιστα τα συνέδεσαν με τα συναισθήματα, όπως η φοβερή λάμψη στα μάτια του Δία, που έπαιρνε την μορφή βροντής όταν τον κατέκλυζε ο θυμός του και πελώρια κύματα τάραζαν την ηρεμία του θαλάσσιου κόσμου, καθώς ο Ποσειδώνας <<βυθιζόνταν>> στην θλίψη του. Και όταν το δωδεκάθεο είχε  τα κέφια του και μπορούσες να διακρίνεις τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα και το φεγγάρι να καθρεπτίζεται στα καταγάλανα νερά; Αυτά πως τα εξηγούσαν οι άνθρωποι; Δύο ουράνια σώματα, τόσο φωτεινά.... αλλά γιατί το ένα έλαμπε μόνο στο σκοτάδι; Κάποτε ανάμεσα στα άστρα, στην απεραντοσύνη του σύμπαντος υπήρχε μια κοπέλα, πανέμορφη, με λαμπερά  καστανά μαλλιά και κατάλευκο δέρμα και φόρεμα, τόσο μακρύ, που θαρρείς και σχημάτιζε ολόκληρο γαλαξία στο πέρασμα της. Ο ήλιος και το φεγγάρι όταν την είδαν να περιπλανιέται μόνη της, την λυπήθηκαν και έτρεξαν κοντά της. Μα θαμπώθηκαν και οι δυο μπροστά στην ομορφιά αυτού του πλάσματος τόσο πολύ που  θέλησαν να την κάνουν δική τους. Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα για τον ήλιο.... Ήταν καυτός σαν λάβα και κανεις δεν μπορούσε να τον αγγίξει, να τον αγκαλιάσει και να μείνει μαζί του χωρίς να γίνει στάχτη.... Το φεγγάρι γέλασε πονηρά, άρπαξε την κοπέλα, την έσφυξε στην  αγκαλιά του και της είπε, το όνομα σου θα είναι Νύχτα από εδώ και πέρα και ίσως να μην είμαι τόσο φωτεινό όσο ο ήλιος αλλά η αγάπη μου για σένα θα είναι αιώνια και δεν θα μείνεις ποτέ ξανά μόνη. Η κοπέλα πείστηκε από τα λόγια του φεγγαριού και άρχισαν να απομακρύνονται απο τον ήλιο. Ξαφνικά, ακούστηκαν λυγμοί και κραυγές πόνου και η Νύχτα γύρισε απότομα το κεφάλι της να δει τι συνέβαινε.Τότε είδε τον ήλιο να κλαίει τόσο σπαρακτικά που τα δάκρυα του άρχισαν να σβύνουν τις φλώγες από τα χέρια του, πετρώνοντας τα, και στα μάγουλα του σχηματίστηκαν δύο ρωγμές προς την κατεύθυνση των δακρύων του.... Πονούσε πολύ και για να κερδίσει την αγάπη του ήξερε ότι έπρεπε να θυσιάσει ένα κομμάτι του εαυτού του για εκείνη, για να μπορεί να την κρατήσει κοντά του, να μπορεί να της αγγίξει το πρόσωπο χωρίς να την πληγώσει.... και ετσι πλήγωσε εκείνον.... Το κορίτσι συγκινήθηκε τόσο πολύ που χωρίς να το σκεφτεί άφησε το χέρι του φεγγαριού και κατευθύνθηκε πάλι προς τον ήλιο. Έβαλε τα δάχτυλα της πάνω στις ρωγμές που είχαν δημιουργήσει πριν λίγο τα δάκρυα του ήλιου και είπε:<< Κοίτα τι έκανες στον εαυτό σου, τώρα δεν θα μπορέσεις ποτέ να ξαναλάμψεις το ίδιο όπως πριν, σε πλήγωσα.... >>. Ο ήλιος χαμογέλασε έσυρε το πρόσωπο της με τα πετρωμένα χέρια του προς το δικό του και της είπε:<< Εσύ θα γεμίζεις τις πληγές μου με το φώς σου.... εσύ θα με ολοκληρώνεις και εσύ θα φωτίζεις τον δικό μου κόσμο και γω για όσο χρειαστεί, τον δικό σου..... Μέρα μου, αγαπημένη μου Μέρα.>>. Μετά από αυτό, το φεγγάρι οργίστηκε τόσο πολύ που τους κυνήγησε για να πάρει πίσω την νύχτα που του 'κλεψε ο ήλιος, αλλά κατάφεραν και ξέφυγαν. Τώρα, κρύβονται πίσω από τα σύννεφα καμία φορά για να μην τους βρει το φεγγάρι, το οποίο θρηνεί για την χαμένη του Νύχτα το βράδυ και τα δάκρυα του μετατρέπονται σε λαμπερά αστέρια για να φωτίζουν και όλες τις  υπόλοιπες ραγισμένες καρδιές του κόσμου. Και η Μέρα, στην γη, στους ανθρώπους, έγινε  γνωστή και ως, ηλιαχτίδα.
1 note · View note
blackraiinbow2 · 3 years
Text
Τάχα ο ανθρώπινος νούς μπορεί να σπάσει το κρανιακό του πέπλο, να γίνει ένα με τα θρύμματα της φαντασίας των ονείρων, και να δημιουργήσει δικά του σύμπαντα, το ένα μέσα στο άλλο, ανακατεύοντάς τα σαν χρώματα πάνω στην παλέτα, στην παλέτα που μας χάρισε ο Θεός, ώστε να σπάσουμε καθετί που θέλει να μας κρατήσει και συμπιέσει μέσα στην υπαρξιακή πραγματικότητα. Το γυαλί όμως;...
Χτυπάω δυνατά, τα χέρια μου έχουν κίνδυνο να ματώσουν με το που αγγίξουν τα σπασμένα γυάλινα κομματάκια. Μα δεν με νοιάζει...συνεχίζω να χτυπώ. Στην άλλη άκρη βρίσκεται εκείνος, μου έχει γυρισμένη την πλάτη, κοιτάζει το γυαλί ακούνητος. Ξαφνικά, σε όλη αυτήν την αναταραχή, γυρίζει προς το μέρος μου και τα βλέμματα μας συναντώνται. Μα δεν φαίνεται ίχνος ζωής στο δικό του βλέμμα. Κοιτάζει το γυαλί, όχι εμένα. Τον νιώθω τόσο ευάλωτο, πως αν σπάσω το γυάλινο τείχος ανάμεσα μας, θα σπάσει και αυτός μαζί. Απομακρύνομαι, το γυαλί αρχίζει να σκορπά και να εξαφανίζεται τριγύρω του. Μοιάζει πλέον ελεύθερος, αλλά δεν κάνει κάτι, μένει εκεί. Απλά μένω και εγώ , μένω να κοιτώ από μακριά αυτόν τον γυάλινο άνθρωπο, ένα πεθαμένο χρυσόψαρο, μέσα στην γυάλα.
Tumblr media
1 note · View note